Vengeance 37

477 20 0
                                    

Kinabukasan nagising ang buong diwa ko nang maramdaman kong may nakatitig saakin. As I opened my eyes I saw two sad brown obrs staring at me.

"Good morning." He casually greeted.

"What are you doing here?" Umupo ako sa kama at kunot-noo siyang tinignan. Bumangon din siya at umalis sa kama.

"I already made you a breakfast." He smiled. And without hesitancy he gently held my wrist and pulled me for a hug. "I miss you." Hindi ako umimik at binigyan ko lang siya ng blankong tingin pagkatapos. "I'll wait for you at the kitchen." He planted a soft kiss on my forehead before going out my room.

Napabuntong-hininga na lang ako at wala sa loob na pumunta sa banyo. Mabilis akong naligo at nagbihis ng pang-bahay. Pagkarating ko sa kusina naabotan ko siyang nakaupo sa my dining at tulalang nakatingin sa may pool. Kahit sa malayo makikita mo agad ang lungkot sa mukha niya.

"Sorry medyo natagalan." Walang emosyon kong sambit at umupo sa upoan kung saan kaharap ko siya. "Asan si Lucifer?"

"He left without saying anything as I got here." He said while putting food on my plate. I just let him do what he wants since I don't really care at all. "Let's eat?" Tinangoan ko na lang siya at nag-umpisa nang kumain.

Nakakabinging katahimikan ang bumalot saamin. Wala namang kaso iyon saakin pero ramdam na ramdam kong may gusto siyang itanong. Hindi ko alam pero simula noong nawala ang humanity ko, pakiramdam ko ang lakas-lakas na ng senses ko. I asked Lucy about it and he told me that it's just normal. Siguro nasanay na akong walang kapangyarihan kung kaya't medyo naninibago ako sa ganito.

"Ba--I mean Athena, kayo na lang ni Lucifer ang nandito?" Nag-aalangan niyang tanong.

"Oo." Deretso ko namang sagot.

"Asan na si Tyrine?"

"Patay na."

"What?!" Agad akong napataas ng tingin sa kaniya dahil sa pagtaas ng tono ng boses niya. "I-I'm sorry, nagulat lang ako."

"Don't worry, hindi na man ako ang pumatay sa kaniya." I sipped my tea and rested my back on the chair to look at him straight. "May nagpapatay sa kaniya. Remember that time when we urgently flight back here, the reason why I did that is because I knew something is wrong. At nang marating ko ang hospital, hindi ko na siya naabotan buhay. It was an ambush that put her life into an end."

Hindi agad siya nakapagsalita marahil ay nagulat siya sa derederetso at walang emosyon kong paliwanag.

"I'm sorry for your lost, she was like a sister to you."

"She is." Tumayo ako dala-dala ang pinagkainan ko at pumunta sa lababo. Tahimik ko itong hinuhugasan nang bigla niya akong yakapin mula sa likod. "Get off me." I warned pero isiniksik niya pa ang mukha niya sa leeg ko. I couldn't move when I felt something flickered in my chest.

"I'm sorry for every painful thing that I've said to you, hindi ko sinasadya." Padamdamin niyang usal. I tried to remove his arms around my waist but he tighten it more. To be honest I could easily pushed him away but something inside me is stopping me from doing it. "Come back to me, baby, please. Bumalik kana saakin."

"You're just trying to switched my humanity on." I whispered.

"H-Huh?"

I forcedly removed his arms around me and pushed him away from me with a mild force. I looked straight into his eyes.

"Kahit anong gawin mo you can never switched my humanity on again, Vraxx. Kaya wag mo nang subokan." Nilapitan ko siya hinawakan sa kwelyo para itayo. "Remember this, No mercy. No hesitancy. No love. No one can stop an evil who was once an angel."  Binatawan kong kwelyo niya at ako na mismo ang umayos ng nagusot niyang damit. "Now leave, your effort is just useless." Tinalikoran ko siya at naglakad palayo sa kaniya.

Vengeance From HellTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon