Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Herkese yepyeni bir bölümden merhaba. Yoğun isteğinin üzerine bu bölümü de önceki gibi uzun ve ayrıntılı yazım. Umarım bölümü beğenirsiniz, okumaya başlamadan oylarsanız beni acayip mutlu edersiniz.
Hadi Bismillah o zaman..
🖤🕸️🖇️
❝Sen benim ilk defa bir başkasında kendime rastlayışımsın.❞
Yalanlar, doğrular. İyiler, kötüler. Siyah ve beyaz.. Neden hep ikiye ayrılırlardı ki? Doğrular bizi her zaman zafere götürmezdi, iyiler her zaman kazanmazdı, siyah çoğu zaman iç karartırdı. Bazı yalanlar bizi korurdu, bazı kötüler insanlar kendi içlerinde çok iyi insanlarda olabilirdi, beyaz kirlenebilirdi. Peki insanlar neden hep bunları ayırırdı?
Bütün hayatımcacezalıydım; durmadan bir kafesin içinde dolaştım durdum. Gittiğim her yere, demir parmaklıkları olan üstü kapalı bu kafesi taşıdım. Bütün dünyayı da bu parmaklıklar ardından izledim. Çoğu duyguyu hiç tatmamıştım bu yüzden. Çok sevildim fakat sevemedim. Çok hor görüldüm fakat hiç hor görmedim. Birilerinin bana karşı olan hislerine de hiçbir zaman karşılık veremedim. Bu yaşıma kadar ne zaman yıkılsam, ne zaman birine ihtiyacım olsa, etrafımda kimseyi göremedim.
Genellikle insanları ilk hayal kırıklığı sevdiği kadından yada adamdan olurdu. Yıkılırlar sonra zamanla toparlanır, hayatlarına devam ederlerdi. Benimse ilk yıkılışım en büyük yenilgim oldu.
Gökhan'ı her ne kadar kısa bir süredir tanısam da; Aleda tarafından yenilgiye uğramasını istemiyordum. Onu hayata tutan bir tek kızının kaldığını düşüyordu, Aleda'nın ise öldüğünü. Gökhan orada acı çekerken, karşımdaki kadın gülümsüyordu. Gülümsemeye hakkı yoktu. Aleda doğru birkaç adım atarak sokak lambasının altına geçtim. Böyle durunca yüzünü daha net görüyordum. "Bana yalan söyledin!" Utanmaz bir tavırla başını iki yana sallayarak dudaklarındaki gülümsemeyi genişletti. "Ben sana yalan söylemedim Ahu. Sadece konuyu üstünkörü anlattım, tabi arada birkaç detayı atlamış olabilirim. Ama kabul edelim hata sendeydi."
Kaşlarım yukarı kalkarken sinirle gülümseyip alt dudağımı dişledim. "Lütfen bana nerede hata yaptığımı söyle." Ses tonumciddiyetten çok uzak bir şekilde dalga geçer gibi çıkmıştı. Aleda dişlerinin arasından cık-cıklayarak bana doğru birkaç adım attı. "Hata sendeydi Ahu, neden biliyor musun? Çünkü söylediğim beceriksiz yalanlara bile inanacak kadar aptaldın."
