Unicode -
သောကြာနေ့ဖြစ်တဲ့အပြင် ညနေစောင်းပြီမလို့
လူစုနေကျဖြစ်တဲ့ ပင်လယ်ဘက်က
မင်ဆော့အိမ်ကိုထွက်လာခဲ့တယ်။
" ဟေ့ကောင်
အိပ်စရာရှိတာအိပ်ပါကွ
ငါပြန်လာခဲ့မယ် "
အိမ်တံခါးနားရောက်တော့
ခြေသံကြားသွားပုံရပြီး မှေးနေရာကနေ
ချက်ချင်းခေါင်းထောင်လာတဲ့ ကွတ်ကီး
အကောင်ကသာ ကိုယ့်အရပ်တစ်ဝက်လောက်အထိ
မြင့်မားကြီးထွားနေတာ
လုံးချင်းအိမ်တစ်ထပ်တိုက်ကလေးမှာ
သူရယ်ကိုယ်ရယ် နှစ်ယောက်တည်းရှိတာတောင်
အစာစားဖို့နဲ့ ကိုယ့်ကိုဖက်အိပ်ဖို့လောက်ပဲသိတဲ့
အညိုရင့်ရောင် ပူဒယ်အမျိုးအနွယ်ကြီး။
" အိပ်စမ်းပါ..
ငါ့အိမ်သူခိုးဝင်မဝင်ကြည့်ထားဦး
သွားတော့မယ် "
ခြံထဲချပြီးသားခြေထောက်ကိုတောင်
သူ့ပါးကြီးတွေနဲ့ လိုက်ပွတ်နေတဲ့ ကွတ်ကီး ကိုကြည့်ပြီး
ချန်းယောလ် ရယ်လိုက်မိတယ်။
ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ..
" ကဲ.. လိုက်ချင်လည်း လိုက်ခဲ့ကွာ "
အိမ်ထဲပြန်ဝင်လို့ ခြံသော့လေးဆွဲယူရင်း
သားတော်မောင်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့
အမွေးထူထူတွေက ချန်းယောလ် ဝတ်ထားတဲ့
အမည်းရောင် အနွေးထည်ပေါ်ကို ဖြာခနဲ..
" မင်းဟာလေ တကယ် အဆိုးအဆာလေးပဲ "
ရယ်ရင်းမောရင်း လမ်းလျှောက်လာတော့
သူ့စကားကို အသိအမှတ်ပြုသလို
ကွတ်ကီးက လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ခြေထောက်ကြားထဲ
တစ်ပေခွဲမြင့်တဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးမှ အားမနာ
တိုးဝှေ့နေတာ နှစ်ကောင်သားမှောက်လျက်လဲခါနီးမို့
သခင်ဖြစ်တဲ့ ကိုယ်ကငေါက်ရသေးတယ်။
ပင်လယ်နဲ့နီးလာတော့
ဆားငန်လေတွေက မျက်နှာကိုပါဖြတ်တိုက်သွားသလို
ဒီခံစားချက်က ဘယ်တော့မှ မရိုး..
နေလုံးနီနီက အခုဆို ပင်လယ်ရေပြင်ထက်
မေးလေးတင်ထားတုန်းမို့
နေရောင်စူးစူးက မျက်နှာမူရာနဲ့ကွက်တိဖြစ်နေသယောင်
ကမ်းနားဘက်က အိမ်တန်းဆီသွားမှာကို
ရှေ့က သဲသောင်ပေါ် ပြေးပြီးလှဲချပစ်လိုက်တဲ့
မိမိခွေးမမည်တဲ့ခွေးတူဝက်တူကြီးကြောင့်
ဟာ ခနဲ ဖြစ်ကုန်ရပြန်တယ်။
