FYI : KrisYeol fanfiction from the KY Day Special Fundraising Project 2021.
ပျက်ပြီးသားကမ္ဘာ ပြိုပြီးသားကောင်းကင်ရဲ့
တိမ်တိုက်တွေအောက်မှာ သူ့ကိုကျွန်တော်ပြန်တွေ့တယ်။
" ဟေ့ တပ်ကြပ်ကြီး ငေးလှချည်လား "
ထေ့သံငေါ့သံရွှင်ပြပြနဲ့တကွ
ပခုံးပေါ်အိကျလာတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့အတူ
နားထဲကန့်လန်ဝင်လာတဲ့ ဂင်ဂျုံအင်းရဲ့နှုတ်ခွန်းဆက်သံ
" မငေးပါဘူး "
" ဘယ့်နှယ့် မငေးဘူးသာပြောတယ်
အဆောင်ထဲကမျက်လုံးက လေ့ကျင့်ရေးကွင်းထဲက
ဟို ပတ်ခ်ကလေးဆီ ပြေးကပ်တော့မယ် "
အာကျယ်အာကျယ်နဲ့စွတ်ဖွာနေတာ
ဘေးဘီဘယ်သူမှမရှိတာ သေချာကြည့်ရင်းမှ
ရိဖန် စိတ်အေးသွားတယ်။
" တန်းလျားရောက်နေတာနော်
ဒု-တပ်ကြပ် ဂင်ဂျုံအင် သတိ "
လေလိုအလျင်နဲ့ကိုယ့်ပခုံးပေါ်က
လက်တစ်ဖက်ဟာ သတိအနေအထားနဲ့
စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း အလေးပြုဖို့ရာကပ်ပြီးချပ်ပြီးသား
" အဲ့တိုင်းနေ "
" ဟာ "
ရှုံ့မဲ့သွားတဲ့ သူ့မျက်နှာက
ပြောရင်တကယ်လုပ်တဲ့ ကိုယ့်အကြောင်း
သူ့လောက်သိတဲ့သူဘယ်သူမှမရှိလို့ပင်..
ခပ်ညစ်ညစ်နဲ့ကျောခိုင်းထွက်လာတဲ့နောက်မှာ
သူ့ထက်အကြီးနဲ့တွေ့မှ သက်သာအနေအထား
ပြောင်းရမယ့် ဂျုံအင်ကတော့ ဖင်လိမ်ပြီးကျန်ခဲ့ပြီ။
ငါ့ကို လာမွှေချင်ဦး ဂင်မျိုးရိုး..
ကော်ရစ်ဒါတစ်လျှောက် ရုံးခန်းရှိတဲ့
တတိယထပ်ကိုတက်ဖို့ကြံတော့
အပေါ်စီးကနေမြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းက
ပိုပြီးကြည်လင်ပြတ်သားသွားသယောင်နဲ့..
ကိုက်ရာချီကျယ်တဲ့လေ့ကျင့်ရေးကွင်းထဲ
မနက်ခင်းတစ်ပိုင်းပြေးပြီးလို့
တပ်ပြန်စုနေကြပြီ။
ကျွန်တော့် ရင်နှစ်သည်းချာလေးကတော့
ခြောက်လိုင်းမြောက်မှာ တောင့်တောင့်လေးရပ်လို့
တန်းညှိရင်း နာမည်ခေါ်တာကိုစောင့်နေပုံ။
ဘုရားစူး
ဒီမြင်ကွင်းကို မြင်ရဖို့
ကံကြမ္မာချပေးလိုက်တဲ့ ချိုင့်ခွက်ထဲ
ကျွန်တော် ဘုမသိဘမသိခုန်ဆင်းခဲ့မိတာပဲ။
