Zwart Bloed

Hoofdstuk 49

Ik wend mijn blik af, wetend dat ik niks heb aan dit aanzicht. Mannen en seks, ik zal het wel niet begrijpen. Ik heb seks sowieso nooit begrepen. Ik begrijp de lust niet, de appealle en het genot. De woorden van Diana glijden langs mijn gedachtes. Gewoon blijven proberen, kan nooit kwaad. Ze zei het alsof het iets was waar ze daadwerkelijk genot van ervaarde. Het ligt aan mij, dat houd ik mezelf voor.

Ik kijk om me heen naar de groep mensen. De meeste zijn gekleed in dezelfde kleur blauw als ik en Novak aanhebben. Iedereen is netjes gekleed, de vrouwen opgemaakt en de haren zijn gedaan. Ik herken dit soort recepties uit het kasteel maar toch is het anders, het is minder statisch. In het kasteel hing altijd een gespannen sfeer

Aan de linkerkant van het open veld staat een geïmproviseerde bar met een man erachter. Ik besluit mezelf een weg te banen door de groep mensen en voor mezelf iets te drinken te halen. De man achter de bar is wat ouder dan mij. Hij draagt een blauw pak en heeft zijn bruine haar netjes in model gebracht.

'Kan ik u helpen?', vraagt de man vriendelijk. Op de bar staan veel verschillende soorten drank, de meesten heb ik nog nooit gezien. 'Een rode wijn alsjeblieft', is mijn antwoord. Ik ken niet veel anders dan wijn dus kies ik voor iets dat ik ken. De man knikt begrijpend en pakt een fles van de bar af. Van onder de bar pakt hij een glas en schenkt de wijn erin.

'Ik heb u hier nog nooit gezien, bent u nieuw of een bezoeker?', vraagt de man netjes en zet het glas op de bar. 'Bezoeker', antwoord ik en neem het glas van de bar. De man knikt begrijpend. 'Waar komt u oorspronkelijk vandaan?'. De man stelt vragen die ik niet wil en kan beantwoorden. Ik heb niet eens gedacht aan een leugen voor mijn afkomst.

Ik neem een slok van de wijn. De wijn is kruidig en sterk van smaak, iets dat past bij het leven in het bos. 'Overal en nergens'. Hoewel de man niks heeft aan deze informatie knikt hij zijn hoofd. De man wilt mij nog een vraag stellen maar ik wordt gered door een hard geluid. Het galmende geluid kaatst langs de bomen alsof iemand heeft geslagen tegen een hol object.

Ik kijk de man achter de bar verbaasd aan. De man draagt een glimlach op zijn gezicht en loopt achter de bar vandaan. Zijn oog valt op mijn vragende gezicht. 'De ceremonie begint'. Ik ben blij dat de man uitlegt geeft zonder dat ik het hoef moeten vragen. Ik neem nog een slok van mijn wijn en begin achter de mensenmenigte aan te lopen. Ik heb geen enkel idee waar we naartoe moeten voor de ceremonie en al helemaal niet wat het inhoud.

Novak ben ik al een tijdje uit het oog verloren en eerlijk gezegd heb ik ook niet direct zin in zijn aanwezigheid. Zijn gedrag van vandaag was niet optimaal en zijn houding richting Zora is mij nog niet geheel duidelijk. Ik weet dat Novak een verleden heeft in deze pack maar dat hij met een dame intiem zou zijn terwijl we hier nog geen halve dag zijn is iets wat ik niet had verwacht. Waarschijnlijk ligt mijn ongemakkelijkheid rond dit onderwerp meer aan mij dan aan hem.

De menigte brengt mij richting een open plek in het bos. Op het gras staan honderden stoeltjes en bankjes gepositioneerd in nette rijen. Aan het einde van de stoelen staat een verhoging met iets dat lijkt op een altar. Aan het altar staat een man in een wit gewaad en de huidige Luna en Alfa. Iedereen begint een plek te zoeken op een stoel of bankje. Het lijkt er niet op dat er vastgestelde plaatsen zijn dus neem ik plaats op het eerste de beste stoeltje dat ik zie staan.

Ik houd het glas wijn in mijn hand en kijk naar de mensen die hun plek vinden. Enkele slokken wijn en een paar minuten later zit iedereen op een stoel of bank. Naast mij zit een ouder koppel en een kindje van een jaar of negen. Het meisje zit me geïnteresseerd te bekijken en glimlacht. Ik glimlach terug naar het meisje maar zeg verder niks. Het meisje trekt zenuwachtig aan haar jurkje.

Ik wil iets gaan zeggen tegen het meisje tot er nogmaals een hard galmend geluid door het bos glijdt. Ik kijk verbaasd naar het altar en zie dat de man in het witte gewaad op een gong  heeft geslagen. De menigte valt stil, de ogen zijn gericht op de man. 'Welkom, vandaag zijn we bij een om onze nieuwe Alfa te kronen', begint de man.

'Vandaag geef ik mijn plek door aan Asa. Ik ben ervan overtuigd dat hij u zal leiden met rechtvaardigheid, kracht en respect. Het is voor mij tijd om af te treden en een frisse nieuwe wind te laten waaien in deze pack. Ik wil u danken voor de afgelopen jaren . Ik hoop dat u Asa net zo zal ontvangen als u bij mij deed', spreekt de huidige Alfa over zijn zoon. Je hoort de trots en liefde in zijn stem,  iets dat ik van mijn vader nooit heb gehoord.

Het publiek begint te  klappen na de Alfa zijn woorden. Ik zet snel mijn wijnglas op het gras en klap mee. 'Laten we uw toekomstige Alfa, Luna en Beta erbij halen'. Opnieuw klinkt het geklap door het bos. Mensen staan op en draaien hun hoofden naar achter, iets dat ik volg zonder te weten waar ik heen  zou moeten kijken.

De eerste die aan komen lopen zijn Asa en Sira. Beide zijn de gekleed in dezelfde blauwe kleur als iedereen. Asa draagt een pak waarvan het jasje is ingelegd met zilveren en gouden steentjes. Op het jasje zitten verschillende speldjes die je wel eens in het leger ziet. Om zijn nek hangt een zilveren ketting met een bedel in de vorm van een maan. Op zijn hoofd staat een zilveren krans die vergelijkbaar is met een geweven tak. Sira draagt een geheel blauwe jurk, ook ingelegd met gouden en zilveren steentjes. Ze heeft dezelfde ketting om haar net als Asa alleen is bij haar de maan vervangen voor een zon. Haar haar is gedeeltelijk ingevlochten met zilveren speldjes en ze heeft een zilveren diadeem op haar hoofd  met gouden bloemetjes.

Gezamenlijk lopen ze richting het altaar, onder leiding van het harde geklap. Mijn vader was al koning voor dat ik geboren was dus dit is de eerste keer dat ik een kroning mee mag maken. Het doet me tot nu toe enigszins denken aan een bruiloft, gelukkig niet op mijn eigen nachtmerrie bruiloft. Mensen lijken duizenden malen blijer dan dat ik wad die dag, Asa al helemaal. Ik schud de nachtmerrie van die dag van me af en kijk naar Asa en Sira die het altaar op lopen.

Achter Asa  en Sira komt Alex aangelopen. Hij draagt een groen pak met verschillende speldjes op zijn jasje. Zijn jasje is niet ingelegd met zilver maar met gouden steentjes. Hij is minder uitgedost gekleed dan Asa en Sira maar het doet geen afbraak aan de feestelijkheid van de kleding. Alex gaat naast Asa aan het altaar staan.

Zodra iedereen op zijn plek staat zwakt het geklap af en nemen mensen weer plaatst op hun stoelen en banken. Ik volg het voorbeeld en ga weer zitten. De man in het witte gewaad doet een stap naar voren. In het midden van het altaar staat een standart met een soort schaal erop. De man gaat achter de standart staan en kijkt de menigte in. 'Laten we beginnen'.

—-
Laat ik eerlijk zijn, dit hoofdstuk was een verschrikking om te schrijven. Ik kwam er gewoon niet uit.