Vazgeçebilir Misin ?

27. Bölüm // Vazgeçebilir Mi ? //

27. BÖLÜM

'' O adi pislik nerede ? ''

Bağırışı tüm evi kaplarken Cem, olayların hızında kendini kaybetmişti. Yetkin odadan fırlayıp gelirken genç kıza karşı hiç de yumuşak bakışlar atmıyordu.

'' Evimde bağırma hakkını nerden buluyorsun ? ''

Yetkin'in öfkeli sesi genç kızı hiç etkilemezken o seri hareketle genç adamın önüne gelip yumruğunu pislik diye tabir ettiği adamın gözüne geçirdi.

'' Ben hakkımı senin şerefsizliğinden buluyorum, adamlığını hak etmeyen pislik! ''

Yetkin yediği yumruğun ve duyduğu cümlenin şaşkınlığından hızla arınırken, koyu kahve gözleri içindeki ateşle yanmaya ve yakmaya hazırlanır gibiydi. Cem ise karşısında gerçekleşen olayların hızına yetişemezken o Yetkin gibi şaşkınlığından hızla kurtulamamıştı.

'' Sen ne yaptığını sanıyorsun ?! ''

İçindeki ateş bakışlarına ve sözlerine yansırken karşısındakinin bir kız olduğunu kendine hatırlatıyordu. Gözünün daha fazla dönmesi içinden kurtulamayacağı olaylara neden olacaktı.

 Elif, Yetkin'in sorusuna alayla gülerken sözleri zehirleyiciydi. O bugün ve gelecek olan tüm günler için onu zehirlemeye ant içmişti.

'' Ben senin dinlemeye ve güvenmeye gerek dahi görmediğin Eva'nın kardeşiyim. Anlaşılan ailesinin ve benim olmadığımı fark ederek onu tam bir zavallı gibi ezmeye kalkmışsın. Ama atladığın bir şey var; o benim canım, tek dostum! Onu  ne senin zehir zemberek sözlerine ne de beş para etmeyen adamlığına harcatırım! Sen haddini bilmezsen, ben sana bildirmesini bilirim. Şimdi bir daha seni Eva'nın yanında görmeyeceğim ve bir daha sakın onun adını bile ağzına alma! Kız olduğuma bakma! Senin gibi dışarıdan adam görünenlerden daha çok adamımdır! Bunu da olmayan aklının bir köşesine yazarsın...''

Yetkin'e son öfkeli bakışını atan Elif, sözlerinin bir karşılığını almadan arkasına dönerek evden çıktı. Arkasında ise darmaduman olan Yetkin ile şaşkınlığı zirvede olan iki genç adam bırakarak...

Yetkin'in ona bir anlığına da olsa pişmanlıkla baktığını görmüştü Elif ve bundan da büyük bir zevk almıştı. Can dostunun çektiği acı karşısında Yetkin'in acısı hiçbir şeydi!  Genç adamın daha çok çekeceği acı ve yaşayacağı pişmanlığı vardı. Bugün sadece  asıl acıya hazırlık provasıydı!

Cem,kasırga gibi gelip geçen kızdan sonra arkadaşının gözlerindeki yıkılmayı görmüştü. Elif, bir kasırga şiddetinde gelmiş Yetkin'i yakıp yıkarak sessizliğine kavuşmuştu. Şimdi giden kasırga ardından harabeye dönen Yetkin tüm heybetiyle koltuğa gidip yığılırken kafasını ellerinin arasına almıştı.

Eva'nın dostuyum,  demişti ve hakiki dostluğu da göstermişti. Eva'nın ne halde olduğunu delice merak ederken Elif'in tüm sözleri kalbini daha çok deşmişti. Sevdiği kadın kim bilir ne haldeydi ve o kendi haliyle neden olmuştu her şeyi... Eva suçlu olsaydı, onu aldatsaydı Elif onu böyle acımasızca suçlayabilir miydi ? Peki ya kendisi ? Bir anlık öfkeyle, sevdiğini dinlemeden suçlayıp durmuştu. Kendisini ele alan düşünceler de kandırmış mıydı onu ? Bu acımasız aşk oyununda sadece kendi mi yoksa kendiyle beraber Eva mı suçluydu ?

Tüm sorular beynine üşüşürken çıkmaza girmişti Yetkin ve o çıkmaz her saniye nefes almasını güçleştiriyordu.

'' Her şeyi en baştan anlat dostum! Anlat ki sana hak vereceğim bir kısım çıksın. Anlat ki senin ve Eva'nın bu durumuna bir çare bulayım...''