Lost In Paradise (COMPLETED)

CHAPTER 7

CHAPTER 7

Playlist: Levitate by Imagine Dragons.

"SISTER REANNA, kailangan na po naming umalis..." ani Monina.

Ilang oras din kaming nanatili rito sa orphanage para makipaglaro sa mga bata at kay Maru. I also found out that Maru was abandoned by his parents when he was still a newborn baby. Nakita lamang ito ng mga madre sa bus stop ng Amaranthine dahil kasalukuyan silang galing sa simbahan nang mga panahong 'yon.

I felt a sudden urge inside me to keep that kid. But I knew that Monina Lila is going to adopt him sooner. He won't be alone anymore. He will have a mother who would take care of him. Monina is such a sweet woman. She's so gentle and hands-on while taking care of the kids. Pruweba na rito ang pag-aalaga niya sa mga bata dito sa ampunan.

Sister Melissa told me that Monina Lila had been helping them ever since. Ayon pa sa matanda ay talagang malapit nga ang dalaga sa mga bata. She also told me something I couldn't forget.

"Alam mo ba kung bakit gano'n na lamang ang pagmamahal niya sa mga batang ito?"

Kasalukuyan kaming nakatayo sa tabi ng fountain habang pinapanood na maglaro ang mga bata. Abala rin si Monina sa pakikipaglaro kay Maru. Matapos kasi nitong umiyak kanina ay halos hindi na ito bumitaw kay Monina.

"Bakit ho?"

Ngumiti ang madre sa akin at tinanaw ang kinaroroonan ni Monina.

"Dahil katulad nila ay inabandona rin siya ng mga magulang niya. Sa pagkakaalam ko pa nga ay tanging si Samuel lamang ang nag-alaga at nagpalaki sa batang 'yan..."

She's right. Uncle Sam is the only one who raised Monina Lila into a fine lady. She's well-mannered. She's well educated. She's bright and a cheerful person. She've got some weapon up her sleeves and that's her relatable words.

Kung magsalita ito ay aakalain mong masyadong malalim ang kan'yang mga pinagdaanan mula sa nakaraan. We can't blame people like them. They must've suffered enough for them to talk like that. Their perception is different from how we view life. They're speaking from the depths of nowhere.

I wonder what have she gone through for her to give a word so deep? But I don't want to open a scar. After all, a scar is a wound that was healed through time. I don't want to bring up the past anymore. I want her to stay like what she is when I first met her. Bright and beautiful.

"Nasaan ho ang mga magulang niya?" tanong ko pa.

Umiling ito. "Walang nakakaalam. Mas pinili ng lahat na kalimutan na lamang ang tungkol sa mga magulang niya. Lumaking mabuting tao si Moli. Kahit pa nga alam niya sa sarili niya ang totoo. Mas nagbigay siya ng apresasyon at kahalagahan sa lahat ng bagay."

"Sister, what do you mean 'sa alam niya sa sarili niya ang totoo?'" Bahagyang nakakunot ang aking noo dahil sa pagtataka.

I don't want to think ill but she's weird just like Uncle Sam. Kung magsalita ang mga ito ay tila ba may mas malalim pa na sikreto ang hindi ko alam tungkol kay Monina Lila. What are they hiding from me?

Natigilan ang madre dahil sa tanong ko at agad na napatutop ng kan'yang labi. She's holding back. I knew it. There's something wrong with these people.

"Pasens'ya ka na, hijo. But it's not my story to tell," anang madre at tinapik ang aking balikat.

Bumalik ako sa realidad at nakitang tumango na ang dalawang madre. Nakita ko si Maru na marahang naglalakad patungo sa aming direksyon. Ang ibang mga bata sa ampunan ay nasa loob na at nagpapahinga dahil masyadong napagod sa paglalaro.