My Dangerous Boyfriend

Chapter 47: Accident!

Blake's POV

Nasa restaurant kami ngayon ni Hibiki at enjoy na enjoy siyang kumain. While looking at him, napangiti na lang ako.

Ganitong-ganito siya kagana kumain noong una kaming nag-date.

I realized that I am falling deeper to him every single day. I am definitely in love with this psycho. He is so insane but I love him the way he is.

"Hey mochi! Bakit ayaw mo kumain? Hindi mo ba gusto ang food? Order na lang tayo ng iba?" Sabi niya.

"No, there's nothing wrong with the food. I just enjoy watching you while you're eating."

Napakagat tuloy siya sa mga labi niya dahil sa sinabi ko. He smirked at me. Isa 'to sa mga improvement ko dahil kay Hibiki.

Walang masama kung sasabihin ko ang totoong nararamdaman ko kaya hindi ako dapat mahiya. I learned a lot from him.

Bigla na lang may pumasok sa isip ko na isang seryosong bagay kaya napakagat ako sa mga labi ko.

"What are you thinking?" He asked.

I took a deep breath...

"Hmmm... I just want to ask. Are you really sure that you love me? I mean, do you see your future with me?" Seryoso kong tanong.

He laughed...

Yeah... He is laughing again like a psycho. Maya-maya ay tumigil na siya at hinawakan niya ng mariin ang kamay ko sa lamesa.

"Oh Blake Naylor! Sa'yo lang ako nabaliw ng ganito. Kung gusto mo, magpakasal na tayo bukas."

Hindi ko alam kung bakit pero bigla na lang namula ang mukha ko dahil sa kanya. M-Magpakasal?

"Y-You want to marry me?" I asked.

"Of course! Hinihintay ko lang kaya na mag-propose ka sa akin because I am always ready! I am just waiting kung kailan ka ready because I don't want to put pressure on you."

Ewan ko kung bakit pero parang namumuo ang luha sa mga mata ko. Ayokong umiyak sa harapan niya.

I-I feel so loved... Ang tagal ng panahon na hinintay ko siya sa buhay ko. Nakakaiyak kasi alam kong mahal na mahal niya ako at kahit minsan, hindi siya nagdalawang-isip sa akin.

Pinaramdam sa akin ni Hibiki na sobrang mahalaga ako. I can't lose him. Ako lang pala ang hinihintay niya. Akala ko hindi pa siya handa na mag-settle down kaming dalawa.

"Hey mochi! Your eyes are teary!"

"N-No! Napuwing lang ako!"

He smirked...

Alam ko naman na alam niyang nagpalusot lang ako. Hayyy... Wala naman akong maitatago sa kanya dahil alam niya lahat.

"Son..."

Nabigla ako sa narinig ko...

"Oh! Your mom is here!" Hibiki said.

I just glared at her. Hindi niya kasama si dad at nakangiti lang siya sa amin ni Hibiki. I still hate her for what she did to us.

"Mom, please stay away," I said.

"Oh sorry son... I know that you're mad at me but I am not here for you. I'm here for your boyfriend," she said.

Napakunot na lang ang noo ko...

"What's the matter?" Hibiki asked.

Hinawakan ni mom ang kamay ni Hibiki. Tinitigan lang ni Hibiki si mom ng seryoso habang umiinom siya ng juice.