Epistle | Taekook

36: ❝Ma seule Passion❞

🎼 | Hozier - Take me To Church |

.......

Şakağımıza dayanmış bir silahın saniyeler sonra bizi etkisiz hale getireceğini bildiğimiz anda, en son düşündüklerimiz hayatımızda en çok önem verdiklerimizmiş.

Şöyle bir düşünüyorum da, başıma böyle bir şey gelse düşüneceğim tek kişi sensin sevgili.

Canımın yanacak oluşunu ya da göçüp gidecek olmamı umursamadan sadece seni düşünür yüreğim. Kızarım, nasıl olurda bırakıp giderim seni arkamda diye kızarım acizce.

Bilmem insan ömrünü bir adama adayıp böylesine tutulur mu zira ben düşündükçe nefes almayı unutacak kadar çok tutkunum sana.

Güzelim, küçüğüm, her şeyim...

Karşımda tam bahsettiğim gibi bir silah duruyor. Seni düşündükçe yeşeriyor siyahlıkları. Meltem tam karşımda şaha kalkmış gelmem uğruna. Sanki sürüklüyor bacaklarımdan beni.

Gidemiyorum.

Korkumdan değil, acizliğimden.

Seni istiyorum, aptal bir bencil gibi istiyorum. Zamana katlanamıyorum, nefes almak istemiyorum, yaşamak istemiyorum. Herhangi bir yerde eskisi gibi olalım, bahar güzelin olayım istiyorum.

Ciğerim yanıyor Jungkook. Kaldıramıyorum. Beni unutmuş olmanın ağırlığını taşıyamıyorum.

Başka birine aşık olacaksın diye aklım çıkıyor. Göçüp gitmek istiyorum.

Gidemiyorum.

Korkumdan değil sahi, acizliğimden.

Ama vereceğim.

Canımı, yüreğimi, sevgisiz ruhumu, ağrılı uykularımı, sonsuz korkularımı vereceğim sana.

Bende güzel gözlerini çalacağım senden.

Yoluma rota olan, gökyüzünden bir parça gözlerini katacağım zihnimin derinlerine.

Bir kibritlik ateşim olsa karanlıkta, yönümü bulmaya gözlerinden başlayacağım.

Elimdeki soğuk silahı doğrultuyorum meltemin pınarlarına. Ellerin arasına alsan çiçeklenecek olan kirli ruhumu batırıyorum paslı suların altına.

Uçurum olması için bir yükseğe ihtiyacım yok, bedeninin olmadığı her sığ düzlük uçurumun en dip kuyusu geliyor aciz ruhuma.

Kızma bana, böylesine yenik düştüğüm için kızma.

Acı çiçeğim, gün yıldızım, tek gerçeğim.

Kollarımı bırakıyorum son bir hüzünle, gülüşün düşüyor zihnime, kıvrılıyor dudaklarım.

Cümlemin başında bahsettiğime dönüyorum tam da şimdi;

Şakağımıza dayanmış bir silahın saniyeler sonra bizi etkisiz hale getireceğini bildiğimiz anda, en çok düşündüklerimiz, hayatımızda en çok önem verdiklerimizmiş.

Meğer düşündüğüm tek şey senmişsin.

Şimdi sadece affet beni.