Panaginip: Isang Paglalakbay

14

This stay in this backward place is getting creepier and creepier the longer we stay in here. I have decided not to tell Amazona of my discovery in that study dahil ayaw kong pumasok sa aking isipan na naging kami sort-of noon --- eh paano naman kasi sptting image kami nung nasa painting! Ang kadiri kayang isipin dahil habang pinakatitigan ko ng matagal ay para bang kami nga yung nasa painting!

I just can't fathom na ang endgame ko ay siya! Kung bakit ba kasi pinipilit ng mga erpats at ermats namin na iship kaming dalawa eh alam naman nila na aso't pusa kami magturingan ng pandak na iyon!

And sa kagustuhan ng mga thunders na magkatuluyan kami, they send us off to this nowhere! Yeah, alam ko naman kung ano ang pinag-gagawa ng mga magulang namin at yung mga not-so-subtle plans nila para magka-inlalabu kami ng babaeng iyon!

Well, di ko naman nilalait si Amazona pero talagang suklam na suklam ako sa kanya dahil trauma lang ang dala niya sa buhay ko! Dahil sa kanya napahiya ako ng sobra-sobra! Dahil sa kanya nasira ang lovelife ko and the most damaging thing she had done is when my one true love laughs at me ridiculously dahil epic fail ako ng magpropose sa kanya ng feelings ko!!! Lahat ito dahil sa pandak na iyon!

Ayaw ko na sanang balikan pa ang nakaraan pero dahil naalala ko na, why not reminisce para mawala na rin sa system ko dahil pag di ko ginawa, I know that buong araw na uukilkil at babagabag ito sa akin so why should I torture myself for something insignificant? After all, nakalipas na ang mga ito.

Buong buhay namin di kami malayo sa isa't isa dahil na rin sa wishes ng mga parents namin kaya naman pati sa eskwelahang papasukan, laging iisa ang school namin from pre-school to college kaya kilalang-kilala namin ang isa't isa.

We were in grade 6 at that time. Pre-puberty stage kaya ang mga hilig ng boys at girls ay medyo nagkakaiba na and at that time nag-umpisa ng magkaroon ng crushes ang bawat isa sa amin and I also caught the spring bug. During our E/S days, mayroong isang it-girl sa klase and that was Josephine Rodriguez --- kamukha niya si Camille Prats at lagi siyang nakangiti especially her expressive eyes. Halos lahat ata naging kaibigan niya except kay Amazona (anti-social kasi at inggitera iyon). Naaalala ko pa kung paano laging nakapolbo at amoy baby cologne si Josephine at tsaka napakaputi niya and wala siyang anumang peklat unlike sa kakilala ko na 1000-peks ang taglay.

So ayun, tinamaan ako and to make the long story short, for some stupid and unknown reason I enlisted the help of Amazona na tulungan akong mag-abot ng gift kay Josephine. Noong mga panahong iyon, kasagsagan ng kasikatan ng Harry Potter franchise and si Josephine pangarap talagang matikman yung chocolate frogs sa HP universe. Eh ako naman itong medyo trusting pa sa Amazona, I ask her to help with the chocolate frogs and she agreed at sabi niya pa gawa daw ako ng love letter or dedication para kay Josephine. At ako naman itong utu-uto, nagsulat ng pinakacheesy at corny na love letter and when the big day comes, it was Valentine's day, I gave her the box Amazona gave to me earlier that day (pero may nakatape na Toblerone sa cover ng box pero di ko na lang pinansin) and buong pagmamalaking ibinigay kay Josephine ang box with my letter. Tuwang-tuwa si Josephine ng marinig niya na chocolate frogs ang regalo ko sa kanya and she wa so excited to open it!

But before she opened it, she read my letter right in front of me at ako itong naging antsy while I look at her blush while reading the letter. Alam niyo yung pinagpapawisan ka ng malamig and then bigla ka nagkaroon ng cold feet tapos parang may kung anong kumikiliti sa sikmura mo pero di mo mawari why ganon. And then she looks at me and smiled so sweetly and mouthed "Thank you."

Then she opened the box and all hell broke loose!!!

Or rather frogs came jumping out of the box and then she cried...

Dahil sa incident na iyon, para akong pinagsakluban ng langit at lupa. I was hoping that lalamunin ako ng lupa at that time. Nagkagulo sa classroom and my teacher was busy calming everyone pero si Amazona andoon kalmadong nakatunghay sa buong scenario na para bang wala siyang alam sa mga pangyayari. Heck, she even happily picked one frog from all the confusion!

Principal's office ang bagsak ko pero siyempre isinama ko si Amazona sa pagpunta ko sa office ni Dr. Capistrano. Call parent din pala inabot namin kayo ayon ang mga ermats at erpats namin kaytatalim ng mga tingin sa amin.

"Alam kong alam niyo na kung bakit ko kayo pinatawag, sir and ma'am," diretsang tanong ni Dr. Capistrano.

Our parents nodded to signify yes.

"Well, then, Eustacio care to explain?" Dr. Capistrano goads me to confess.

"Ganito po, iyon," I started pero si Amazona gusto atang pigilan ako sa pagsasalita kaya naman pinanlakihan ko siya ng mata pero ang gaga, nagbelat pa sa akin, "so I was saying Dr. Capistrano, sir, I have a crush on Ms. Rodriguez at dahil gusto niyang matikman ang chocolate frogs na nasa sa Harry Potter, I ask help kay Dominique kasi mahilig siya sa sweets at marami siyang alam na bilihan ng mga candies and chocoloates kaya I enlisted her help. She gave me that box kanina lang po and promise po, sir, wala po kaong alam kung bakit live frogs ang binigay ni Dominque!" and siyempre umacting na ako at umiyak.

Pero okay na sana at nakukuha ko na sympathy ng mga adults pero kontra-pelo itong si Dominique eh, "Hindi ko po kasalanan kasi di niya naman nilinaw na frog-shaped choco yung kailangan not chocolate and frogs! At tsaks nung sinasabi niya yung kailangan niya maingay po sa klase kaya di ko gaano naintindihan and besides, I don't watch Harry Potter po," painosente niyang sagot.

Grrr!!!

I hated her! Suspended kaming dalawa ng two-weeks!!! Tapos nagcommunity service pa kami, kailangan naming tulungan si Mang Doro sa paglilinis ng school tuwing weekends hanggang sa sumapit ang graduation namin. Pahamak talaga si Amazonang tsaka!

And yung pinagtawanan ako ng love of my life, si Josephine pa rin iyon. Classmate din namin siya noong high school and during the JS Prom, muli akong nagpahayag ng aking nararamdaman pero pinagtawanan niya lang ako and all my hope dashes to the floor. Isang linggo din akong nagmukmok at nadepress pero si Amazona ayaw akong tigilan sa pagiging emo ko kaya ayon, napilitan akong lumabas ng kwarto kasi naman she threatens na ipagkakalat sa buong school na nabasted ako and she actually took a video of it! She even showed my rejection sa parents namin much to my chagrin!!!

Kaya naman isang dakilang bwisit at tinik sa buhay si Dominique!!!