Forbidden Desire

Chapter 24

Chapter 24

I was happily walking down the street while holding a box of cake for my Leslie. I got a call from his secretary, telling me that he closed a deal worth billions! Can you imagine that?

Napatingin ako sa singsing na nasa daliri ko. I'm happy being his Mrs. Scott. This present would be my reward for his every good deeds he did to me as his wife.

May tumigil na sasakyan sa tabi ko at bumaba ang bintana nito. "Buntis, saan ka pupunta?"

"Marco!" I greeted. "Sa kompanya ng asawa ko. I want to give him some present."

Tumango ito at ngumiti. "Hop in."

The scenery suddenly changed. Hindi ko alam kung bakit ito ang panaginip ko. Kung bakit ganito ang napapanaginipan ko.

Bakit kasama ko sa panaginip si Marco?

I was walking on a hallway towards my husband's office. Nang mapansin ako ng sekretarya ay parang natataranta itong tumayo.

"Mrs. Scott!" she greeted with a hint of nervousness plastered on her face.

"Hi, Ate Melan. Nandito po ba ang asawa ko?" energetic kong tanong. "May regalo po kasi akong dala. Andito po ba siya?"

"Ahh...e... A-ano. N-nasa loob siya pero—"

"Thank you po!" putol ko sa sasabihin nito at pumasok na sa loob ng opisina.

But the scenario welcome me torn me into pieces. Nabitiwan ko ang dala kong cake dahilan para lingunin nila akong pareho.

Wala sa sarili akong napaatras. "M-mommy?" Bumaling ang tingin ko kay Lace na parang natataranta. "Lace? A-anong ibig sabihin nito?"

Umalis si mommy sa kandungan ng asawa ko at inayos ang bahagyang nakabukas na butones ng kanyang damit. Sumikip ang dibdib ko lalo na't nakita ko ang pulang marka na nasa leeg ni Leslie.

My knees trembled and my heart felt suffocated. "M-may namamagitan sa inyo?"

"As you can see, Keith, bata ka pa. You're still eighteen and you don't deserve him. I love him more than you do," sambit ni mommy na nagpaluha sa 'kin ng todo.

Hot tears are rolling down my cheeks. "Leslie..."

He didn't speak. He just looked me with a hint of sorry in his eyes. Wala itong sinabi. He just sit there, looking so nervous but not bothering to talk nor explain.

"Mga gago. Gago kayong pareho!" Pinulot ko ang nahulog na cake at tinapon ito sa pwesto nila dahilan para magkalat ang icing sa sahig. "Fuck you!"

I stormed out of his office and ran with no direction. Instead of taking the elevator, I choose to take the stairs.

Parang nag-aalpasan ang luha sa mga mata ko habang tumatakbo pababa. Ramdam ko pananakit ng tiyan ko ngunit hindi ko ito ininda. I keep running downstairs until I reached a silent floor.

Napatingin ako sa aking binti nang maramdaman ko ang pagdaloy ng malapot na dugo. Mas lalo akong naiyak.

My child... no...

Napaupo ako sa malamig na lapag. Tuluyan nang nawalan ng lakas ang tuhod ko at nahirapan ako sa paghinga.

"Baby..." I cried. "No... my baby..."

Tuluyan na akong napahiga sa lapag. Tears kept rolling my cheeks as my eyes shot close.

Bigla akong naluha. Bakit ganito? Bakit ramdam ko ang sakit? Am I still dreaming?