CHAPTER 0

4.7K 127 15
                                    

My life is too cruel. Hindi ko mapigilang isipin, bakit nga ba sa lahat ng taong nabubuhay sa mundo ay ako pa ang nasa sitwasyon na ito?

If a living Cinderella exists, I would say that's me, just minus the glass slippers and prince charming. My life wasn't originally like this. I had a loving mother and a hardworking father. They loved each other dearly. My life was nearing to perfection. Ngunit pagkatapos ng masayang pitong taon, my mom caught a lung cancer, stage 4.

I was just a child so I didn't know how to take it seriously. Akala ko noon, hindi seryoso ang kalagayan niya. Kung maaga ko lang sana nalaman na hindi ko na soya makakasama ng matagal, hindi na sana ako umalis sa tabi niya. I should've hugged her a lot of times. I should've told her how I love her and repeated it over and over.

The day my mom died was the start of my nightmare. My dad was broken beyond repair. He became a douchebag. Naaalala ko pa noong nagsimula siyang magdala ng iba't ibang babae sa bahay namin pagkatapos ng ilang linggong hindi niya pag-uwi.

I was just a child, but I could understand what he was doing. Even though my mom was already dead, I couldn't stand the sight of my father with another woman. It was disgusting. Unti-unting namuo ang galit sa mura kong isip. He was kissing and touching another woman like I wasn't existing in his house. Like my existence didn't matter at all.

My old man was such an asshole. After three years of playing around, I was already 10 years old. Simula nang mamatay si Mommy, hindi na niya na ako naasikaso. Ni hindi niya na rin ako kinausap pa. Sa mga panahong nagdaan na iyon, ibinuhos ko na lamang lahat ng galit at sakit na nararamdaman ko sa pag-aaral.

My life was too much of a mess that I hadn't even considered of making friends. Sa loob ng tatlong taon na iyon, walang akong narinig na kahit isang salita mula sa ama ko. Hindi ko na rin siya sinubukan pang kausapin dahil sa sama ng loob. My pride hadn't allowed me do it.

Lahat ng mga ginagawa niya. Ang pag-uwi ng may kasamang babae, kahit ilan pa sila. Ang pag-uwi ng lasing na lasing. Pagbabasag ng mga gamit sa bahay para sa mga walang kwentang dahilan. Nakakatanga. Wala na kong nakilalang mas gago pa kaysa sa kanya.

I kept my mouth shut all this time while silently waiting for him to realize his mistakes and make up it up to me again. Pero nang umuwi siya sa bahay ng may dalang mga bagahe, isang babae at isang batang babaeng kaedad ko lamang, I was this close to exploding.

Who are they? Gusto kong magtanong pero sobrang sakit at sama na ng loob ko. My hands were shaking as I watch my goddamned old man spoiling his mistress's child like she was his own daughter. Damn it!

I was so frustrated. Pakiramdam ko ay mag-isa nalang ako. And I was right. That witch! My stepmother and her daughter took advantage of my old man's wealth. Not long after that, they started treating me harshly. Ako ang tunay na anak at sila ang sampid sa loob ng mansyon pero umaakto sila na parang isa akong kawawang daga na naligaw sa teritoryo ng mga tigre. Ginawa nila akong alipin sa loob ng bahay. Those hypocrites!

My father knew about it but he just let it go. He insisted on ignoring me. I was too young. Hindi ko sila kayang labanan. I was so pathetic and that lasted for twelve more years. Until the moment that I became too fed up to the point where I already decided to end my own life.

In the top of an abandoned ten-storey building, I stood and looked up to the sky. It was dark and the stars weren't visible. Ilang segundo pagkatapos ay may pumatak na tubig sa aking mukha. Parami ng parami ang mga pumapatak na tubig hanggang sa bumuhos na nga ang ulan.

Napangiti ako habang dinadama ang mainit na tubig sa dumadaloy sa pisngi ko. It wasn't the raindrops but my tears were falling. I smiled bitterly. This is just perfect. Nararamdaman ko ang kalungkutan ng langit. Nalulungkot siya para sa akin. Hindi ko maiwasang maging masaya dahil sa pamamagitan ng ulan na ito ay nararamdaman ko ang suporta ng kalangitan sa aking desisyon.

I closed my eyes.

It's better this way... I'm too tired... I want to rest now..

Nakangiti akong nagpahulog mula sa tuktok ng gusali...

I will be free... At.. last...

.............................................................................................

Agh! What feeling is this? I feel irritated for some reason. Ang ingay!

"Laine, baby girl. Say hi to daddy! You see me? I'm your daddy!"

Pinakiramdaman ko ang katawan ko. I'm alive? Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. I was almost blinded by the light. This is so strange. Am I in the hospital?

"Honey, she opened her eyes! My little princess finally wake up! Isn't she so cute? Right?"

"Of course she'll wake up! Napaka-ingay mo Lorenzo!" Iritadong boses ng isang babae.

Uhh.. I'm definitely not in the hospital. There's just no way that any hospital can be this loud.

Sinubukan kong magsalita para patahimikin sila ngunit hindi ko iyon magawa. Wait, that's strange, what the heck happened to my voice?

Nang luminaw na ang paningin ko ay saka ko lamang nakita ng malinaw ang paligid. I was in the crib. A baby crib. Then, there's a man and woman watching over me.

Who are you? Why am I here? And how the heck did I fit in this baby crib?

I have so many questions but I can't speak. Why can't I speak? Damn it! Anong nangyayari?

Inangat ko ang dalawa kong kamay. At nang gawin ko yon, tumambol ng malakas ang puso ko. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig. My hands. Is this my hands? Why? Why is it so small? As if those  that belongs to a child.

Muli kong binigyan ng atensyon ang dalawang taong nakatingin ngayon sa akin. They were like a newlywed couple. Isang lalaking kumikislap ang mata habang pinapanood ako at isang babaeng nakangiti lang sa akin habang binibigyan ng matalim na irap ang asawa.

"Laine, my angel. You're the most adorable thing in the world! Isn't she honey?" The guy excitedly asked. Nakangiti ang babae habang nakatingin sa akin saka mayabang na sinagot ang asawa.

Laine? Adorable? Who the hell?

"Of course she will be this pretty. She take after me. And Lorenzo, don't you have anything to do instead of ogling at our daughter? You're just disturbing her sleep!" Biglang suway ng babae sa lalaki.

Lorenzo? Daughter? What the heck is this?

Muli kong tiningnan ang mga kamay ko, ganun na din ang mga paa ko. I can't stand up. Come to think of it, I can't even roll yet!

Wait. Is this what I think it is? I tried my hardest to calm down. But this is just too much to take all in!

Before I realize it, I was already crying hard... as a freaking baby.

A/N: Finally got some time to publish in Wattpad!

Crazy In Love With The Male Lead - ON HOLDWhere stories live. Discover now