Chapter 37

22 4 3
                                    


Trigger Warning: Strong language, Death, and Mention of self-harm. This chapter contains disturbing scenes. Read at your own risk.

°
°
°
°
°
°
°
°
°
°
°

Hindi ko na alam kung ilang oras na kaming narito sa park. Manong Tindero had already left since his family was waiting for him na. And just like what I said, I will pay for the food we ate instead of paying for the car gas.

Sabi pa nga ni Kuya, nautakan ko daw sila don. Pero halos nasa 3k naman ang nagstos ko sakanila for foods eh! Nahiya pa nga, dahil nag tira pa sila ng ilang piraso kaya dinagdagan ko na lang yung binayad ko kanina.

Nagku-kulitan lang kaming tatlo, si Lolo naman ay pini-picture-an kamia habang nagku-kulitan.

He'll definitely post it somewhere on his social media. Earlier, I just posted a picture of us on my Facebook and IG. We all look aesthetically happy in that picture with nature as a background. Nag lagay pa nga ako ng pang video namin!

“Time freeze, Ate Alli. Pagod na ‘ko!” Hingal na sigaw ni Kuya kay Ate.

Natatawa naman ako habang pinanonood silang tumakbo. Gusto ko rin maki takbo, kaya lang baka atalihin naman ako ng asthma ko. Wala namang problema kung atakihin talaga ako dahil puro med student ang kasama ko at isang doctor.

I don’t want to run, gusto ko lang panoorin ang mga kapatid ko na masaya. Nakaka-tuwa na mapanood sila habang may malaking ngiti sa kanilang labi, na parang ngayon lang sila nakaranas ng sobrang pagla-laro. Batang-bata ang ganap nila ngayon, mas maganda pang makita ‘to kaysa sa makitang ipinoposas nila ang sarili nila sa paga-aral.

I was a bit confused when no one was literally was coming here, mababa na ang araw at hindi na gano’n ka init.

“How are you, Mica?”

“I'm good. I'm doing well at school—”

“I wasn't asking how you were doing at school, Apo. I was asking you, how were you? Are you okay? physically, mentally, and emotionally. Not about school. I don't care about your grades anymore if they are high or low, ang mahalaga sakin ngayon ay ang kalagayan ni’yong mga apo ko.”

"I'm still fine. Everything’s fine, lolo... It's just that I had a little.. fight with Chris last night." I confessed. Napatungo naman ako dahil do’n at pinaglaruang muli ang singsing.

I heard him sigh, “Don't rush things, apo. It's better if you talk the things that was messed between you and him. May tiwala ako sainyong dalawa. Malalagpasan niyo rin ang mga bagay na kung ano man ‘yan. Maybe he has a deep reason behind the problem that your relationship facing right now... Talagang dumadaan sa ganiyang phase ang mga mag nobyo’t nobya, Apo.” Muling ngumiti siya sa’kin.

“Once you overcome it together, that would be so great. ‘Don mo maipapamalas kung gaano mo kamahal ang isang tao, at doon mo rin matatagpuan na minamahal mo ang sarili mo. All of your current problems will cause you to stand up straighter, and your life realizations will bother you all day until you learn from them. And what do you feel is valid.”

Mahabang sanaysay niya habang naka tingin sa malayo.

Tama si Lolo... pati nga ngayon may mga realization pa rin ako tungkol sa mga nagda-daang taon. Hindi naman talaga mawawala ‘yon, sabi nga nila, lahat ng mga nangyayari sa buhay ay may malalim na dahilan. Hindi ito mangyayari kung hindi naman magiging lesson ng buhay mo.

MEMORIES (Best Five Ever Series #1)Where stories live. Discover now