Geçmiş ve gelecek birbirine karışırken bir pusulanın içine kapatılıyorum. Avuçlarımda biriktirdiğim gerçekliği birbirine çarpıp karıştırırken hapsedildiğim pusula bir dağdan aşağı bırakılıyor, sarsılıyor. Taklalar atarak yuvarlanıyorum.
Sonra... So...
Ama önemli olan, karanlıkta yıldızları görebilmek."
BİNNUR ŞAFAK NİGİZ - KEHF
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍂✨
♪ Cem Adrian - Hala Senin Suçun Var ♪
Omuzlarına ismiyle beraber kendi dünyasını yüklenirken, her zaman güçlü olmasını istediğim minik kızıma...
Seneleri dallarına güç edinen, yaşamın hızına ayak uydurarak büyüyen ağacın dalından bir yaprak daha düşerken, bir sonbahar günü mucizem doğdu.
Küçücük bir kız çocuğu... Başında gür, mis kokulu saçları, Kehribar rengi gözleriyle yaşam için direnen bir kız çocuğu. Bir sonbahar günü yapraklar usulca intihar ederken, bir kız çocuğu doğdu. Adı bir evrene bedel, geleceğinin her şeyden daha parlak olmasını istediğim. Karanlığından çıkıp gelen, babasının kollarının arasında, göğsüne sığınan mini minnacık bir kız çocuğu...
Kızım, Dünya'm...
Adını hak ettiği güzellikle taşıyacağını bildiğim, güçlü olacağına inandığım, parıldayan yıldızım.
Parılda, güzel kızım. Sen, babanı gülümseten tek varlıksın.
Işılda ki ışığın, onu sana çeksin. Gülümse ki bizi hatırlasın. Ben yoksam bile onun yanında ol. Ol ki yalnız olduğuna inanmasın. Yazın ortasında can bulmanı isterken, sonbaharda bir yaprak tanesi oldun; adını yıldızlardan aldın ve parıldayarak hayatımızın merkezine kondun. Güzelliğini anlatacak kelimelerim yok. Gün geçtikçe gözlerimizin önünde büyüyordun ve ben, kendi arzumla bu geçen zamanda yan karakter oldum. Bir gün neler olacağını bilerek babanın seni sevmesini izledim.
Baba, senin dilinden dökülen ilk kelime oldu... Sen ilk adımlarını atarken karşında kollarını iki yana açarak bekleyen, baban. Alnına ilk öpücüğü bırakan adam, baban. Adını mutluluk gözyaşları içinde mırıldanan adam, baban. Saçların uzadığında elleri titreyerek, heyecanla tarayan adam, baban...
Bu mektubu ne zaman okuyacaksın bilmiyorum ama ben bir zamanlar âşık olduğum adamın nasıl bir canavara dönüşeceğini biliyorum.
Bu yüzden bana inan; baban, seni sevdi. Çok sevdi. Benden de çok sevdi. Büyük sıcacık ellerinin arasında büyüdün, göğsünde uyudun. Kokusuna bulandın. Çoğu gece onun rahatlatıcı kokusuna sığınarak ağlamayı kesip, uyudun.
Onun sesinden ninniler dinleyerek, mutlu rüyalara gözlerini kapattın.
Babanın gözbebeğisin. Buna inan, sakın unutma.
Seni hapsolacağın dünyada tek başına bırakacağım için çok özür dilerim kızım. Ama yapamıyorum. Bu ev, bu anılar... Hepsi bana geçmişi hatırlatıp, güçlü bir çift el boğazıma yapışmış gibi nefessiz bırakıyor. Yapamıyorum, nefes alamıyorum.
Umudumuz olursun sanmıştım. Işığın ikimizi de sarar sanmıştım, olmadı. Senin ışığın benim kalbimi aydınlattı. Seni de yanıma alarak gitmeyi çok isterdim ama babanı büyütecek biri lazım. Baban, seni benden çok severse o karanlıktan kurtulur sandım. Küçücük avuçlarına böyle bir yük bıraktığım için çok özür dilerim. Kalbimin karanlık bir bölümü hala ona değer veriyor, seviyor. İnsan ilk aşkını unutamaz. Sen de unutma. Bir gün âşık olduğunda benim yaptığım korkaklığı yapıp kaçma.
Baban, sen dünyaya gözlerini açtığında mutluluk gözyaşları döken bir adamdı. Umarım hep öyle kalır. Hep ilk zamanlardaki gibi sana dokunduğunda heyecandan elleri titrer.
Evreni parıldatan adını dilinden düşürme. Yasaklanırsa, haykır. Adımız, yönümüzü bulsun güzel kızım. Kalbin sıkıştıkça gökyüzüne bak, beni hatırla. Parıldayarak sana yönünü göstereceğim.
Yolun her zaman aydınlık olsun, dizlerin kanamasın. Avuç içlerinden bir adam öperse onu çok sev.
Nefesin, senin mücevherindir. Yeteneğimin sana da geçeceğine yürekten inanıyorum; beni hatırlamak istedikçe nefesini kullan bebeğim, benim peşimden gel. Müziğini susturma. Sen nefes aldıkça parıldayacaksın.
Mutlu ol, bebeğim. Mutlu ol ki Dünya'nın yanına yakışan ismin parıldasın, gözyaşın akmasın.
Babanı da sev, çok sev. Çünkü benim gidişim onun çöküşü olacak. Özür dilerim bebeğim. Baban düştüğünde onu sar. Çünkü onu, benden başka kimse sarmamıştı. Ama baban, kendisini arzuyla saran bir tek ben olduğum halde tüm yollarımı tıkadı, hareket edemez oldum.
Özür dilerim, bebeğim. Seni, adını aldığın kocaman dünyanın yükü altında bırakarak gittiğim için özür dilerim.
Beni anlayacağını biliyorum. Seni her şeyden çok seviyorum, güzelim.
Saklı kalacağını bildiğim adının uğuru hep yanında olsun, yönünü bul.
Parılda.
Parılda ki baban bu sefer yönünü bulsun, karanlığa doğru gitmesin.
