Kehribar Zehri

23.Bölüm: -Geçmişin Hayaleti-

instagram: zynepguvercin

instagram: dunyakuzey

twitter: zeynepguvercin_

spotify: mitolojik.biri (kehribar zehri için liste var)

Oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim.

YENİ BÖLÜM SINIRI 600 OY VE 600 YORUM

🍂✨

♪Sena Şener - Sevmemeliyiz♪

🍂✨

"Lütfen biraz daha kalalım!" İnleyip dizlerimin üzerinde emekleyerek Kuzey'in oturduğu noktaya geçip kucağına çıktım.

"Dünya-"

"Lütfen!" Alt dudağımı aşağı sarkıtıp, büyük gözlerimi biraz daha açıp ona kedi bakışları atarken gözleri dudağıma takıldı. Hayır, dudağımın köşesindeki sıyrığın kabuk tuttuğu yere. Gözlerini kaçırarak derin bir nefes alırken ellerimi yanaklarına sardım. Üst üste, "Lütfen," derken dudaklarımı yanağından boynuna kaydırdım. Boğazlı kazağının kumaşını aşağı çekerek dudaklarımı dolaştırdım, gerilerek elini enseme sardı.

"Beni sınama," dediğinde gerildim. Bu iki kelime öyle tanıdıktı ki! Gerilişimi fark etmesiyle dudaklarını alnıma bastırdı. "Söz, yine geliriz."

"Ama pazar günü dönecektik! Ne oldu da fikrini değiştirdin? Yalnız kalmamızdan mı korkuyorsun?" derken parmakları dişlerinin izinin kaldığı boynumda dolaşıyordu. "İzler geçiyor, canım da yanmıyor. Hem uslu dururuz, lütfen kalalım."

"Güzelim," derken derin nefes alışıyla surat astım. "Ben o kadar iradeli, sabırlı bir adam değilim."

Bakışları kararırken gözlerinin beni yiyecekmiş gibi yüzümde dolaşması utandırmıştı. "Neyse!" Geri çekilirken yalvarışlarımın bir sonuca varmayacağını biliyordum ve ben yalvarmayı sevmezdim. Kendime kızarak kucağından kalkmak için hamle yaptığımda uzanıp bileğimden tuttu.

"Söz veriyorum, geri geleceğiz. Sadece biraz-"

"Zaman lazım. Anlıyorum. Sorun değil," diyerek omuz silktim.

Burada geçen bir sürü günümüzün olmasını istiyordum. Hatta burada yaşayabilirdik, benim için problem değildi.

Dünkü sevişmemizden sonra Kuzey, beni bir kez daha banyoya taşımıştı. Kendi girmemiş, gergin bir halde beni yıkarken gözleri vücudumda bıraktığı izlerde dolaşmıştı. Kalçalarımın iki yanında parmak izleri vardı. Öyle çok belirgin değildi ama onları gördükçe Kuzey'in gözlerine düşen karanlık beni üzüyordu. Öpücüklerine alışmıştım ve dudağımdaki yarayı unutarak öptüğünde acıyla kendimi tutamayarak inlemiştim, karşılığında benden uzak duruyordu. Sıcaklığı, sarılışı ve saçlarıma konan öpücükleri vardı.

Her şey çok güzel giderken bir telefon gelmişti. Kuzey konuşarak dışarı çıkmış ve uzun bir süre gelmemişti. Onu merakla camdan izlerken telefonda her kiminle konuşuyorsa onunla kavga ediyor, öfkeyle küfrediyordu. Onu ilk kez böyle öfkeli görüyordum ve geldiğinde etrafını saran öfkeyi geçerek ona ulaşamamıştım. Üzüntümü hissetmişti. Beni bir süre sonra kollarının arasına çektiğinde onu severek uykuya dalmıştım. Şimdiyse sabah gözlerimi açar açmaz onu toparlanmış bulmuştum.

Bavulumu toplarken beni konuşturmaya çalışarak tepkimi ölçmeye çalıştı, kırgınlığımı içime gömerek çocukça davranmaktan vazgeçtim. Gülümsemeye çalışarak yüzümü boynuna gömüp ona sıkıca sarıldım. Evden çıkıp arabaya geçtiğimizde mutsuzdum. Sanki buraya bir daha gelmeyecekmiş gibi hissediyordum ve bu beni korkutuyordu.