Hiding The Billionaire's Daughter

Chapter 3

Chapter 3

I woke up early because I will enroll Hope to her new school. So I did my daily routine and Go down to help the nanay mel to prepare breakfast.

“Iha gisingin mo na si hope, aalis pa naman kayo.” tumango nalang ako at nagpunta sa kwarto.

“Baby” Niyugyug ko ang balikat niya upang magising. “Baby wake up. We will enroll pa sa new school mo kaya gising na.” umungol naman siya at nag inat-inat.

“Good morning mommy” bati niya sa’kin “Good morning din baby. Bumangon kana diyan at maligo.” Pinatayo ko na siya at at pinaliguan

Pagkatapos kung siyang bihisan ay bumaba na kami. At nadatnan ko sina mom dad at nanay mel sa hapag.

“Good morning lolo, lola, and nanay” sabay halik sa kanilang pisngi

“Good morning” sabay nilang bati sa bata. Umupo na rin kami ni Hope at nagsimulang kumain.

“Excited ka na ba apo sa new mong school?” tanong ni mommy. Nilunok mo na ni Hope ang kaniyang pag kain at sinagot ang kaniyang lola. “Yes lola. I will have a lots of friends there, just like in California.” Ngumiti naman si lola sa sagot ni hope. Pagkatapos namin kumain ay nagpaalam na kami na aalis na.

**
“Mommy, buti nalang po you don’t have a work today” sabi niya “Yes baby. I want to spend time with. Hindi ko pa naman nabili ang chocolate mo kahapon, kaya after I enroll you, we will go to the mall to buy chocolates and also your school supplies.” Nakangiti kong sabi sa kaniya

“Talaga mommy! Yehhheeeeeeey!” tili niya at natawa naman ako.

Pagdating namin sa school ay pina-enrol ko na siya, next month pa daw mags-start ang klase. Pagkatapos mag enroll ay tulad ng pangako ko ay mag ma-mall kami.

“I’m excited mommy to buy my school supplies” sabi niya napangiti naman ako “Bibili mo na tayo nang things mo at chocolate. At pupunta tayo sa arcade? Gusto mo yon?” tanong ko “ Yes mommy” napangiti naman ako. Minsan lang kami makapag bonding dahil sobrang busy ko sa kompanya don California. Kaya ngayon susulitin ko na dahil sa susunod na buwan na ang pasukan.

Nandito na kami sa loob ng mall, as usual maraming tao dahil summer pa naman.

“Baby wag kag bibitiw sa’kin okay. Baka mawala ka.” Paala ko sa kaniya

“Opo mommy”

**
Nandito na kami sa National Book Store after naming bumili ng chocolates. Pinili ko na ang mga gamit na kakailanganin niya sa school, nang may biglang tumawag sa kin. It’s celine, nakalimutan ko siyang tawagan pagkalapag namin dito.

Sinagot ko na ang tawag niya “Hello”

“Ano ba naman yan, nakalimutan agad ako nang pag uwi niyo. Hindi mo man lang ako tinawagan.” Inis na sabi na. Natawa naman ako. “Sorry na. Pagod kami pagdating dito at trabaho din ang sumalubong sakin kinabukasan. Sorry” Paliwanag ko.

“Pasalamat ka mabait ako.” Natawa nalang ako sa sinabi niya. “Pakausap naman ni hope oh. Namimiss ko na ang alaga ko. Napakalungkot ng buhay ko dito huhuhu” madrama niyang sabi kaya humalakhak ako.

“O siya, saglit lang. Hope!” tawag ko at nilingon ang gilid ko. Nataranta naman ako nang wala akong makitang Hope sa tabi ko.

“HOPE” sigaw ko
“Hoy anong nangyayari diyan” sigaw ng kabilang linya

“Mamaya na tayo mag usap celine. Nawawala si hope” at binabaan ko agad siya

“Miss may nakita ka po bang bata kanina dito sa tabi ko?” natatarantang tanong ko

“Pasensya na maam pero wala po eh” sagot na

Lumabas na ako sa NBS at hinanap si hope sa labas

“HOOOOPE” marami akong naagaw na atensyon dahil sa pag sigaw ko.

“MOOOMMY” isang pamilyar na boses ang narinig ko. Humarap naman ako at nakita ko ang anak kung umiiyak. Tinakbo ko ang layo namin at niyakap siya.

“Diba sinabi ko sayong wag kang umalis” pagalit kong sabi na may halong pag-aalala

“I’m sorry mommy. I just wanted to pee, but your busy with your phone kanina, And I can’t take it anymore that’s why I left. I’m sorry mommy” iyak niyang paliwanag

“Don’t do that again okay. Kahit na may katawagan ako, sinabi mo, you are my priority, kaya ikaw ang uunahin ko.” tumango naman siya “tahan na” Hinarap ko naman siya at pinahid ang kaniyang luha. “You pee’d already?” tanong ko at tumango naman siya.

“Someone helped naman po patungong CR” sabi niya

“Who is it. Para makapag thank you si mommy.” Nilibot ko naman ang tingin ko

“He already left mommy. He’s so mabait mommy. And guess what mommy” tanong niya

“What”

“Our eye is the same. I mean the color of our eyes mommy is the same” nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Omygad. Ihope its not him. Nangingig ang mga kamay ko dahil sa kaba. He’s eye color is rare. Siya lang ang alam kung may Amber na color ng mata dito sa pilipinas. Sana naman mali ang iniisip ko.