Hiding The Billionaire's Daughter

Chapter 11

Chapter 11
JAMES AIDEN
When I arrived in my house, sinalubong ako ng kapatid ko.
“Kuya, bat ngayon kalang. Ang tagal mo namang nag grocery.” She said. And then kiss her forehead. She’s Kylie Fay Williams. She is my only family. My sister.

“I’m sorry about that sis.” She’s just staring at me. “Is there something in my face.” I asked

“Your weird today, I mean your face is emotionless but your eyes. What is the reason why your happy?” she asked while smiling.

“I don’t know what you’re talking about.” And started walking

“Come on” I chuckled.

“I already saw her.” Her eyes widened. Yes, she knew about Iris. I always told her about Iris.

“Really. Oh My God” she squeals. “When huh. Bat hindi mo sinabi sa ‘kin. Introduce me to her.
Pleeaase kuya.”

“Soon Fay don’t worry. Hindi pa kami nakapag-usap. We’re not okay.”

“Diba you visited her in her office?”

“Yeah” I sigh “But I didn’t get an explanation.”

“Sayang naman.” I chuckled. “Don’t worry, magiging okay rin kami.”

“But how about Claire?”

“How about her?” my brow furrowed

“Diba binibisita ka niya sa opisina mo? Wag mong sabihing may relasyon kayo kuya. Hindi ko bet ang babae yon para sayo ha.” I laughed.

“We are just friends.”

“Dapat lang kuya.” At sinamaan ng tingin.
I chuckled “yeah yeah. Matulog kana. It’s already late.”

“Good night kuya” and kissed my cheeks.

IRIS CRISTABEL’S POV
Bukas na mag sa-start ang klase ni hope kaya. Kaya nilubos-lubos ko na ang pag absent ko sa trabaho. I’m the CEO so it’s not a big deal.

“Mommy.” Tawag niya sa, kin. Nanito kami sa park nagpipicnic.

“Yes baby?” tanong ko habang sinusuklay ang buhok niya.

“Ang saya po siguro pag complete family po tayo” Naaawa ako hindi para sa sarili ko, kung hindi sa anak ko.

“Hindi ka ba masaya samin ng lolo at lola mo?”

“Masaya naman po. Pero gusto ko po yung may daddy ako. I’m jealous sometimes of the kids na my daddy, mommy.” Naiiyak niyang sabi. Kaya niyakap ko siya.

“gusto mo bang makilala ang daddy mo?” inalis ko naman ang luha sa mga mata niya. Tumango naman siya sa sinabi ko.

“Don’t worry baby. Makikilala mo rin siya.” hindi ko man lang namalayan na umiiyak na rin pala ako.
**

“Hello celine” sagot ko sa tawag. Nakauwi na pala kami sa bahay pagkatapos ng bonding namin.

“Nagtatampo na talaga ako sayo, hindi mo na ako tinatawagan.” Nakonsensya naman ako sa sinabi niya.

“I’m sorry celine. Marami kasing nangyari simula nang dumating kami dito” saka bumuntong-hininga.

“Hays. Papatawarin kita kung susunduin mo ako sa airport” nanlaki ang mata ko

“Nandito ka sa pilipinas” sigaw ko sa kabilang linya. “Omygod”

“Sunduin mo na nga ako dito ang init- init.” Reklamo niya

“Oo na” natatawa kung binaba ang telepeno. Pumunta na ako sa garage at kinuha ang sasakyan. Nagmaneho na ako papuntang airport. Pagdating ko sa airport ay nakita ko siyang dala ang bagahi niya at naka shade pa ang gaga.

“Mabuti naman at nandito kana. Ang init-init dito gosh.” Reklamo niya. Sino ba namang tao ang nag se-sweater sa pilipinas.

“Sorry na po kamahalan. Ipapasok ko na po ba ang bagahi niyo kamahalan?”

“Ipasok mo na alipin. Pagod ako” inirapan ko na lang siya. Pagkatapos kung ipasok ang bagahi ng ni celine ay pumasok na kami sa sasakyan.

“Buti naman nakabisita ka dito.” Tanong ko “ilang buwan kaba dito”

“Sinong nagsabing buwan. Dito na ako for good. May condo na ako dito.”

“Tsk di mo man lang sinabi.”

“Sorry na po” inikot ko nalang mga mata ko. Hinatid ko siya sa condo niya. Malapit lang ito sa kompanya ko ang unit niya.

“So anong ganap mo dito, kaya hindi mo na ako tinatawagan.”
Enexplain ko naman sa kaniya lahat nang mga nangyari dito. Naputol ang susunod kung sasabihin dahil sa pagtili niya.

“IIIIIIIIIIIIIIIIIIHHHHHH! Talaga hinalikan ka niya sa noo. Omygad.”  ‘Mas kinilig pa siya kesa sakin tsk’
Pagkatapos niyang umekstra ipinagpatuloy ko ang kwento ko sa kaniya.

“So naghahanap na si hope sa ama niya.” tumango naman ako “Kaylan mo naman sasabihin sa kaniya ang totoo. Sana sinabi mo na sa kaniya nung pumunta siya sa opisina mo.” Inirapan niya naman ako.

“Ikaw kaya ang nasa pwesto ko. Wala nga akong makapa na salita. At hindi pa iyon ang oras.” Bumuntong-hininga naman ako.

“Darating din tayo diyan celine. Ihahanda ko muna ang sarili ko bago ko sabihin.” Hindi na rin siya nag salita. Pagkatapos naming mag kwentuhan ang umuwi na rin ako ‘samin. Nanlaki ang mata ko pagdating ko sa bahay. Nandito siya.