Hiding The Billionaire's Daughter

Chapter 9

Chapter 9

IRIS CHRISTABEL’S POV

This past few days ay naging busy na ako sa kompanya, wala na nga akong oras kay Hope, tapos malapit pa naman na ang pasukan. Kaya ito palaging nag-oovertime.  Its already 12PM and it’s already lunch at hindi pa ako kumakain. Kaya tinawagan ko ang sekretarya ko to buy me food. After a minute dumating na siya dala ang pagkain ko. Nag-angat ako ng tingin ng hindi pa siya umaalis

“Yes?” I ask

“Ma’am may naghahanap po kasi sa inyo? Papapasukin ko po ba?” Tumango nalang ako at itinigil ang pag subo. I put some alcohol in my palms para mawala ang amoy ng pagkain. And I hear a knock

“Come in.” sabi ko. Pagkabukas ay hindi ko pa inangat ang tingin ko kaya hindi ko kilala kung sino ito.

“Good Afternoon” And there I stilled when I hear a familiar cold voice. That voice, I know that voice! Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kahit matagal ko na siyang hindi nakita ay kilala ko parin ang boses niya.

So I slowly raised my head, and there he is standing infront of me. His still handsome, Malaki ang ibinago ng katawan niya.

I came back to my senses when he talks “I hope I’m not disturbing?” he asked using his cold. Napalunok naman ako dahil sa kaba.

Umupo ako ng maayos para sagutin ang tanong niya “Y---y-you’re not” utal kung sagot.  ‘Mygod don’t stutter infront of him’.  “How can I help you?” I asked. ‘thank god I didn’t stutter’ “Maupo ka muna.”

“How are you?” I didn’t expect that.  “I’ m fine. Thank you. So how may I help you?” I change the topic. Baka kung ano pang itanong nito sa’kin. Mygod!

“You’re the reason why I’m here” nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. ‘Me why me’ sabi ko sa isip ko. “You have to paid you debt to me Ms. Sandoval” malamig niyang sabi. Nanlaki naman ng mata ko.

“M—m-mme. I don’t have a debt to you! Kailan pa ‘ko nagkautang sayo!” sigaw ko sa kaniya. Malamig parin ang titig niya sa ‘kin

“You owe me an explanation Iris” Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa pagbanggit niya sa pangalan ko.  For how many years namiss ko ang banggitin niya ang pangalan ko. Siya lang ang tumatawag sa ‘kin sa first name ko except sa parent ko.

His still staring at me, kaya iniwas ko ang mga mata ko sa kaniya at bumuntong hininga. “Wala akong dapat ipaliwanag.” mahinahon kung sabi.

Tumayo naman siya at hinilot ang sentido “Why did you leave huh? Hindi ka nagpaalam sakin.”  Naiiyak na ko. Alam ko na may kasalanan rin ako pero, para naman rin sa kaniya yon. Naging successful naman siya ngayon dahil sa ginawa ko hindi ba. Kaya tama lang ‘yung ginawa ko.

“Wala ka na ron Aiden.” Sagot ko na hindi pa rin tumitingin sa kaniya.
Dun na ako napatitig sa sinabi niya “Hindi tayo naghiwalay Iris” my eyes are wide open because of his statement. “Umalis ka, pero hindi tayo naghiwalay.” Nakatitig pa rin siya sa ‘kin, parang naghihintay ng sagot. Pero wala akong masabi kaya bumuntong-hininga nalang siya. “I’ll come back here anytime soon.” Nanlaki naman ang mata ko ng lumapit siya sa ‘kin at hinalikan ang noo ko. “I have to go” nakatulala pa rin ako dito. Hindi ko inaasahang gagawin niya yon. ‘akala ko ba galit siya sa ‘kin, bakit niya yon ginawa, ang lakas pa rin ng pintig ng puso ko. Napaayos ako ng upo nang kumatok ang sekretarya ko. At ibinigay ang mga papeles ng pipirmahan ko.