Hiding The Billionaire's Daughter

Chapter 20

Iris Cristabels

We’re already packing our things and clothes for tomorrow. Umuwi na rin si aiden after dinner. Kaya heto busy.

Alas syete na rin ng gabi kaya tulog na rin si hope. Pagkatapos kung mag-impake ay bumaba ako para mag tsaa.

I’m already sipping my tea when my mom enters the kitchen.

“Good morning mom” I greeted her. And she also greets ‘good morning to me’.

“So you’re in good terms with Aiden?” she asked.

“I think so. He already talks to me just like before no akwards feelings or something. Kaya mukhang okay na kami.” Saad ko.

“Chris anak?” I just hum to answer her question.

“Do you still love Aiden.
Naibaba ko ang tasa ko dahil sa tanong niya. Tiitigan pa rin niya, waiting for me to answer her question.

“W—w-well uhhm” I cleared my throat.
Pinakiramdaman ko muna ang sarili ko, at iniisip ang mga bagay na nagpapa-alala sa’kin tungkol sa kaniya. And there it is, I can hear the beating sound of my heart.

I shifted my gaze to my mother and slowly nodding my head.

“I think it didn’t fade.” Bulong ko. She just nodded.

“What if Aiden wants to marry you.?” Nakatitig lang ako sa basong hinahawakan ko.

“I—I-I don’t want to marry Aiden because of Hope, I-I know its selfish but I want Aiden to marry me because he loves me.” Bumuntong hininga nalang ako.

“Aiden loves you anak.” Napatingin naman ako sa kaniya “I can see it in his eyes” she puts her hand in my hair caressing it.

“Don’t be hard on him. He loves you and you too. Tell him what you really feel.” She smiled.
Tumayo na siya at hinalikan ang noo ko. “Good night”. I just smiled at her and bid my good night.

I woke up early para mag prepare para sa pag-alis namin mamaya. I already done my morning routine and preparations, kaya bumaba na ako para tumulong sa pagluto.
Pagkatapos maluto ng pagkain ay nag-agahan na kami.

“Mom, dad mauna muna kami sa taas para bihisan si Hope” they just nod. Tumayo na ako at inakay si hope patungo sa taas.

Pinaliguan ko siya at binihisan.

“Excited na po akong makasama si daddy, mommy” I smile. ‘Me too baby. Me too’
Nadatnan namin si Aiden sa baba kinakausap si mommy at daddy.

“Oh their here na.” rinig kong sabi ni mommy. Aidens gaze shifted on me and Hope. Lumapit naman siya at kinuha ang maletang hawak ko. Ngumiti lang ako sa kaniya.

Lumabas na kami sa bahay dahil nandon ang sasakyan ni Aiden. Ipinasok niya na ang maleta sa sasakyan. Hinarap ko ang mga magulang ko para makapagpaalam. Niyakap ko silang dalawa at hinalikan sa pisngi.

“Aalis na po kami mom, dad. Bibisita po kami dito ni hope.” Ngumiti naman sila. Niyakap naman ni hope ang kaniyang lolo’t lola

“Mamimiss ko po kayo. But don’t worry po, we will visit po sa inyo.” And hope hugged her grandparents again.

“Mauna na po kami tito, tita.” They just nodded

“Ingatan mo ang anak at apo koi ho” paalala ni daddy. Tumango lang si Aiden. Napangiti naman ako.

Binuksan ni Aiden ang backseat. Pinaupo ko si Hope doon, uupo na sana ako ng hawakan niya ang palapulsuhan ko. Tiningnan ko naman siya.

“You’ll sit beside me.” He whispered. Tama lang na marinig ko.

Binitawan niya ang pulsuhan ko. I cleared my throat and stood up. He oped the front seat door. Pagka-upo ko, sinarado niya na ang pintuan at sumakay na rin siya. He beeps once to give my parents a signal na aalis na kami.

“Ahh saan pala ang bahay mo?” nilingon niya ako.

“J.A village.” Kaswal niyang sagot. Tumango nalang ako

“Are hungry?” tumingin naman ako sa kaniya “It’s already lunch” tumingin naman ako sa likod kung nasaan si hope.

Ibinalik ko ang paningin ko sa kaniya. “Drive thru nalang.” Tumango naman siya. “Sa bahay na lang siguro tayo kakain. Tulog pa kasi si hope” he nodded.

“Okay. Malapit na naman tayo” tumango lang ako.

Nakapasok na kami sa village na sinasabi ni Aiden. Mga malalaking bahay ang nadadaanan naming bahay, kumg matatawag ba ‘yung bahay, sobrang laki at lawak kasi. Ipinasok ni Aiden ang sasakyan sa isang Malaking modernong bahay.

Ipinark niya ang sasakyan niya sa isang malaking garahe na maraming mga sasakyan, isang tingin mo palang sa mga kotsw niya puro mamahalin. Lumabas na ako sa kotse, namangha ako sa Disenyo ng bahay niya, sa labas pa nga ito pano pa kaya ang sa loob
Nilabas na ni Aiden ang mga gamit.

Binuksan ko naman ang backseat kung saan natutulog si Hope, dahan-dahan ko siyang kinarga upang hindi magising. Nakapagtataka lang na natutulog siya nang ganitong oras.

“Let’s go” tumango naman ako.
Binuksan niya ang malaking pintuan niya, mas lalo akong namangha, malawak at malinis ang mansion niya.

“Ilagay mo muna si hope diyan sa sofa, para di ka mangawit” I nod.

Umupo muna ako dahil masakit ang likod ko. Ipipikit ko na sana ang mata ko nag dumating si Aiden.

“Let’s eat para makapagpahinga ka.” Tumango naman ako.
Nagsimula na kaming kumain. Nakailang subo na ako nang may naramdaman akong may nakatitig sa’kin. Inangat ko naman ang tingin ko.

  My eyes meet Aidens Beautiful Amber eyes, mga ilang sigudo rin kaming nagkakatitigan ng iniwas ko ang tingin ko sa kaniya. Tumikhim naman ako at umayos ng upo. Nagpatuloy parin akong kumain kahit nakakailang ang tingin niya.

Tapos na kaming kumain kaya tinulungan ko siyang dalhin ang mga pinagkainan namin. Nilagay kuna sa lababo ang pinggan ng maramdaman ko ang katawan niya.

Nanlaki naman ang mata ko ng yumakap ang mga bisig niya sa’kin at ipinatung ang baba niya. Tumaas ang balahibo ko ng maramdaman ko ang hininga niya. Tatanggalin ko na sana ang mga bisig niya

“Just a moment please” bumuntong hininga nalang ako. Dahan dahan kung pinikit ang mga mata ko para damdamin ang init ng kaniyang katawan.

“I love this.” Bulong niya sa tenga ko. Napangiti naman ako

‘I love this too’ sabi ko sa isip ko.