Chasing the Forbidden (SERIE FEROCI 3)

Chapter Thirty-Nine

"Xanthos, I can go alone. I know you're not ready to see him yet."

Napailing si Xanthos sa sinabi ko saka dinampian ng halik ang likod ng palad ko.

"I'll go with you, Kiara. I can do this." Xanthos smiled at me and intertwined our fingers.

Napatitig na lang ako sa kanya. Alam kong ngumingiti lang siya sa 'kin pero hindi magagawang makapagsinungaling ng nanginginig n'yang kamay.

Nakalabas na ngayon ng kulungan si Dad at balak naming magkita. Unofficial ang kaso ni Dad at wala rin naman siyang napakitang ebidensya sa mga sinabi n'yang kasalanan n'ya kaya nasabi sa 'kin ni manang na hesitant ang mga pulis na ikulong siya noon... alam kong ipinakulong ni Dad ang sarili n'ya dahil sa akin. Pero sana... sana pinagdusahan na n'ya ang naging kasalanan n'ya kay Xanthos at sa nanay nito. Alam kong kulang pa ang pamamalagi ni Dad sa kulungan, pero pinili ni Xanthos na palayain siya at subukang patawarin siya para sa pamilya namin.

Tahimik kami sa kotse ni Xanthos. Napapatingin ako sa kanya habang nagmamaneho siya at kitang kita ko na malalim ang iniisip n'ya ngayon. Hindi ko siya masisisi. Sa totoo lang ayaw ko na siyang pasamahin sa 'kin pero sadyang mapilit siya.

Makalipas ang ilang minuto, nakarating din kami agad sa restaurant kung saan kami magkikita ni Dad. Agad na bumaba si Xanthos at pinagbuksan ako ng kotse saka hinawakan ang kamay ko. Muli ko namang naramdaman ang panlalamig ng kamay n'ya.

Napatigil siya sa paglalakad nang makita n'ya si Dad mula sa glass wall ng restaurant. Nakaupo si Dad habang naghihintay sa akin. Naramdaman ko kung paano mas lalong nanginig ang kamay ni Xanthos.

"Kiara... I-I'm sorry but I can't... I can't face him yet. I'm sorry, I really can't forgive him yet. I-I can't even look at him," sabi ni Xanthos saka napaiwas ng tingin kay Dad.

Napabuntonghininga ako at hinawakan ang magkabilang pisngi ni Xanthos saka pinaharap siya sa 'kin. Napatingin naman siya sa 'kin. Kitang kita ko sa mga mata n'ya ang takot, pag-aalinlangan, at halo halong emosyon. Nanginginig din ang mga kamay n'ya sa mga oras na 'to.

"Xanthos... makinig ka sa 'kin." Seryosong tumingin ako sa mga mata n'ya. "Hindi mo kailangang patawarin si Dad para sa 'kin kung hindi mo pa kaya... Maiintindihan ko nga rin kung hindi mo pa siya magawang patawarin habang buhay. H'wag mong pilitin ang sarili mo dahil maiintindihan kita, mapatawad mo man si Dad o hindi. Alam kong mabigat pa rin sa loob mo, hindi madaling kalimutan ang lahat para sa 'yo... Kaya maiintindihan kita kahit hindi mo siya magawang patawarin... Mahal pa rin kita kahit anong mangyari," sabi ko saka bahagyang ngumiti sa kanya.

Hindi nakapagsalita si Xanthos. Agad n'ya 'kong hinila at niyakap nang mahigpit. Napangiti na lang ako at marahang hinaplos ang likod n'ya.

"Thank you for understanding, Kiara... I honestly want to be a better man for you and I want to start by forgiving your father but--" agad kong pinutol ang sasabihin n'ya.

Bahagya akong dumistansya sa kanya at tinitigan ang mukha n'ya. Napabuntonghininga ako at marahang hinaplos ang pisngi n'ya.

"You already became a better man for me. You don't need to forgive him to be a better man for me... you are already the best and the perfect man for me... So don't force yourself to forgive him. Don't forgive him if your heart is still not ready for it. It's okay... Naiintindihan ko."

Xanthos bit his lower lip. Bahagyang namula ang ilong n'ya pati ang tainga n'ya. Napangiti na lang ako nang muli n'ya 'kong yakapin nang mahigpit.

"You're also the best and the perfect woman for me, Kiara... I love you so much," he muttered and kissed my forehead.

I smiled and gave him a soft kiss on his lips. "I love you too."

Nanatili na lang si Xanthos sa kotse at ako na lang ang pumasok sa restaurant. Agad na napatayo si Dad at halatang nagulat nang makita ako. Huminga ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili ko saka umupo sa tapat n'ya.