Chapter Two

365 8 2
                                    

Chapter Two

Bad Day

It was yesterday when that incident happened. Hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin kung bakit sinabi niya iyon. I'm currently walking when a man bumped into me. Agad akong nag-angat ng tingin sa kaniya, dumudugo ang gilid ng labi nito at may bangas sa may kilay.

"Come back here, you fucking coward!" Sigaw ng matabang lalaki, my blood suddenly boiled when I saw who it is. Siya lang naman iyong lalaki na nakaengkwentro ko kagabi sa The Space Café.

"Halika, gagamutin ko iyang sugat mo," I offered to help him to pay what he did last night. Tinulungan niya ako at pakiramdam ko ay responsibilidad ko ring tulungan siya.

"Wag na, madadamay–" hindi ko na siya pinatapos pa at hinila ko na siya papunta sa infirmary.

"Bakit mo ako dadalhin dito?" He asked. I stopped by and raised my eyebrow.

"At bakit hindi?" I fired back.

"Just don't fucking bring me here, let's go somewhere else. I don't want my father to know about this. He will probably scold me until morning," well, sino ba namang hindi magagalit sa kaniya 'di ba?

"Wait for me here," nagmamadali akong humingi ng first aid kit upang gamitin panggamot sa mga sugat niya. Good thing at nakinig siya sa akin. Dahil nga sa sinabi niya ay dinala ko na lamang siya sa likuran ng school. We sat on a log and I started aiding his wounds.

"Why are you doing this?" He asked while looking at me. Alam kong nakatingin siyang maigi sa akin kahit na sa sugat niya ako nakafocus.

"Because I'm doing this," I casually said.

"Is that it? I mean, you want to drag yourself into my troubled life?"

"Who told you that I want to drag myself? It's your problem, not mine. The reason why I'm doing this is because you probably need help. Not to mention that you also helped me last night," I explained.

"Who told you that I need help? Humingi ba ako ng tulong? Hindi— ouch!" mas lalo ko pang diniinan ang bulak na may alcohol sa sugat niya.

"Why would you ask for help? I'm sure you will think that asking for help is gay. You know, boys are boys, they wouldn't do anything to hurt their ego's. Asking for help aren't their thing. Instead, they'll act like a superman. Lalo na kung babae ang hihingian nila ng tulong," then I irritatingly rolled my eyes.

"My point is–"

"I don't care about your point, ganiyan talaga kayo."

"See! You said that it will hurt our egos. While here you are, having your prejudice!" He scowled.

"Prejudice my ass," I stood up while rolling my eyes.

"Sana matanggal na iyang mata mo nang hindi mo na maiikot iyan," my jaw dropped at what he said.

"E kung tanggalin ko iyang bunganga mo nang hindi ka na makasagot?"

"Bitch!"

"I know right, I have to go. Nagamot ko na ang mga sugat mo, may klase pa ko," hindi ko na siya hinintay pang sumagot. Dali-dali akong nagpunta sa klasroom sa kadahilanang ayaw kong malate. History of Psychology ang unang subject namin ngayong araw at ang terror teacher ang propesor.

Nang makarating ako doon ay kaniya-kaniyang mundo ang mga kaklase ko. Mayroong nagtatalian ng buhok, naglalaro ng online games, nagchichismisan, kumakain at kung anu-ano pa.

"Ri!" Hayden raised his hand and waved at me. As usual, nandoon na naman silang anim sa ikatlong hilera. Anim ang upuan kada hilera kaya magkakatabi kami.

Checkmated by the Queen (Athlete Series # 4)Место, где живут истории. Откройте их для себя