MAĞLUP

BÖLÜM 35 "MAĞLUP"

BÖLÜM 35 "MAĞLUP"

FİNAL

Hayat sıfır veya bir olmaktan ibarettir.

Bir romanda okumuştum, herkes bir olmak ister ama bir olmak esarettir diyordu. İnsan elindekileri kaybetmekten korkmaya başlar, bu korku daha da hırçınlaştırır. Daha da asabileştirir. Korktukça daha çok kaybedersin.

"Siz Ceylin Aksu, Ali Keskiner'i eş olarak kabul ediyor musunuz?"

Sıfır olmak yokluk demek ama insan sıfırken  hayata karşı daha cesur olurmuş.

Bu nedenledir ki, her ne kadar bir sıfırdan büyük görünse de, bazen sıfır olmak gerekirmiş.

Hayatım boyunca hep kendimi sıfır olarak düşündüğüm için, birin sahip olduğu kaybetme korkusunu hiç yaşamamıştım. Ta ki iki gün önceye kadar.

İki gün önce Ali'nin bana açmadığı dünyasını gördüğümden beri onu kaybetme korkusu öyle yoğun gelmişti ki, kendimi daha önce hiç düşünmesemde nikah masasında bulmuştum.

"Evet, kabul ediyorum."

Başımı yana çevirip Ali'nin gözlerine baktım. Üzerimde kot bir pantolon ve beyaz düz bir tişört vardı. Onda ise, siyah bir kot siyah bir tişört. Bu kadardık. Yoldan geçen iki kişiden ricacı olmuştuk, şahitlerimiz onlardı. İkimizin de nikaha çağıracak kimsesi yoktu.

"Siz Ali Keskiner, Ceylin Aksu'yu eş olarak kabul ediyor musunuz?"

Elimdeki biri kaybetmekten korkarak ona bakarken yeşil gözleri benim gözlerime değdi. Dudaklarımda küçük bir gülümseme oluşurken Ali "Evet," dedi sadece.

Mekanik bir şekilde, yanımızdaki isimlerini hatırlamadığım şahitler evliliğimize şahitlik ettiler, memur evlilik cüzdanını verdi, şaşkınlıkla memura bakarken bizi karı koca ilan etmesini dinledim.

Şaşkınlığım öyle baskın geldi ki ne yapacağımı bilemedim. Bu evlilik tarihini almadan önce Ali bana belki yüz kez emin olup olmadığımı sormuştu. Hepsine emin olduğumu söylemiştim. Ancak ne yapacağımı bilemiyordum. Elim ayağıma dolaşıyor, heyecandan kuracağım cümleleri unutuyordum.

Henüz bir üniversite öğrencisiydim, nasıl yapacaktım, bundan sonra nasıl olacaktı. Ali bana her şeyi anlatacak mıydı? Beynimin içinde bir ton soru işareti dolaşıyordu. Ne yapmam, ne yönde bir aksiyon almam gerektiği konusunda bilinçsizce öyle duruyordum.

Ali heyecandan buz kesen ellerimi tuttu. "Ceylanım?"

"Ali?"

"Biz evlendik," dedim şaşkın şaşkın. "Gerçekten evlendik."

"Evet," dedi ciddiyetle Ali. "Benim karımsın artık." Bu cümlesinden sesi gururlu çıkarken içimi saran sıcaklığa engel olamadım.

Elim ayağıma dolanırken beni belimden tuttu ve kendine çekti. Yakınlığımız karşısında elim ayağıma dolandı, yutkunmakta zorlandım.

"N-ne yapacağız şimdi," dedim elim ayağıma dolanırken.  "Ben ilk defa evleniyorum da."

Ali'nin dudakları yana kıvrıldı. "Acil sevişmemiz gereken konular var."

"Ali," diye söylendim yanaklarım kızarırken. "Sapık sapık konuşma. Gerçekten ne yapacağız şimdi?"

Ali eğildi ve ellerimi, ellerinin arasına aldı. "Yakınlarda bir otel vardır."