AFTER THE YEARS ◔JİKOOK◕

🍭3. BÖLÜM🍭

(◍•ᴗ•◍)İYİ OKUMALAR(◍•ᴗ•◍)

YAZARDAN (Önceki Bölümün Devamı)
"Duyduğun gibi Chim"

"Ama bu olamaz Kook! Hani sonsuza kadar birlikte olacaktık. Bana yalan mı söyledin? Beni bırakıp gidecek misin?"

"Kendi isteğimle değil ki Jimin."

"Neden taşınıyorsunuz? Bana neden yalan söyledin?!"

"Ailemin işleri yüzündenmiş. Sabah duydum. Sana yalan söylemedim. Bende bilmiyordum."

İkiside sessizce oturmaya başladılar. Ta ki bu sessizliği bozan Bayan Jeon oldu.

"Çocuklar neyiniz var?"

"Anne biz taşınacak mıyız?"

Jungkook'un gözleri dolu bir şekilde sorduğu bu soruya annesi nasıl cevap vereceğini bilemiyordu.

"Ş-şey Kook sen bunu nereden biliyorsun?"

"Sabah duydum. Başka bir şehre taşınacağımızı söyledin."

Annesi hiçbir şey diyemiyordu. Çünkü yine ne diyeceğini bilmiyordu. Oğluna direkt taşınacağız diyemezdi sonuçta.

"Bayan Jeon taşınmayın lütfen. Biz ayrılamayız ki..."

"Bakın çocuklar sizinle bir anlaşma yapalım. Normalde bir hafta diye kararlaştırmıştık ama... Sizin için 1 ay daha burada kalacağız. Bu süreçte geçirebildiğiniz kadar birlikte vakit geçirin. Hatta isterseniz her gün birlikte kalın. Taşındığımız zaman da görüşürsünüz zaten."

İkiside sessiz bir şekilde duruyorlardı. Bayan Jeon ise onları biraz da olsa güldürebilmek için uğraşıyordu.

"Hadi amaaa. Yapmayın böyle."

Yine hiç bir şey demediler. Sadece yalvarırcasına annesine bakıyordu Jungkook. Jimin ise kafasını önüne eğmiş bir şekilde Jungkook'un yatağında oturuyordu.

"Peki o zaman. Hadi biraz gezelim. Sizi lunaparka götürmemi ister misiniz?"

Asık olan suratları yeniden güler yüze dönüşmüştü.

"Eveeeeeeeeeet!"

........................................................

Birlikte ailecek (Jimin'in ailesi ve Jungkook'un ailesi) lunaparka gelmişlerdi. Jimin ve Jungkook el ele tutuşmuş önden yürüyorladı. Aileleri ise arkalarından onları izliyorlardı.

"Şunların tatlılıklarına bakın. Çok güzeller."

Bayan Park'ın söylediklerini herkes kafasıyla onaylamıştı. Jimin pamukşekerci görüp oraya doğru koşmaya başlamıştı. Jungkook ise onun peşinden koşuyor, bir yandan da söyleniyordu.

"Hala bıkmadın mı şu lanet olası şekerden!"

"Jungkook! Oğlum ben sana o kelimeyi kullanmaman gerektiğini söylemedim mi? Bir daha duymayayım tamam mı?"

Jungkook babasının söylediklerine karşı kafasını öne eğerek konuşmuştu.

"Peki baba"

Hayatında en sevmediği şeylerden biri de herkesin içinde rencide edilmekti. Ve babası bunu her seferinde yapıyordu.

Koşarak tezgahın önünde duran Jimin'in yanına geldi. Aileleri de gelince pamukşekerlerini alıp eğlenmeye başladılar.

................................................

Akşam olmuştu ve ikiside arabada yorgunluktan uyuyakalmıştı. Anne ve babaları eve geldiklerinde onları Jungkook'un yatağına yatırdılar ve salona geçtiler. Onlarsa yatağa yatırıldıkları anda uyanmışlardı zaten.

"Jungkook eve gelmişiz."

"Evet sanırım uyumuşuz. Bir dakika! Sen neden benim yatağımdasın Chim?"

"Sanırım annemler yatırmış. Rahatsız oluyorsan kalkabilirim."

"Hayır gitme"

Jimin'e sıkıca sarıldı. Sonra yanağına bir öpücük kondurdu. Jimin şaşırmıştı ve şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.

"Seni hiç bırakmak istemiyorum Jiminnie."

"Ama zorundasın değil mi Kook? Gitmek zorundasın. Beni ne kadar sevsen de... Gideceksin. Hemde 1 ay sonra. Ve bu çok kısa bir süre Jungkook. Bir daha ne zaman görüşürüz kim bilir..."

"Bilmiyorum Chim. Ama şunu bil ki seni çok seviyorum. Sen bana hep kardeşim gibi davrandın. Seni hiç unutmayacağım."

İkisininde gözleri dolmuştu. Bebekliklerinden beri arkadaş olan bu ikili şimdi ayrılmak zorundaydılar. Ne kadar istemeseler de...

"Jungkook!"

"Efendim ChimChim"

"Nasıl ayrılmayacağımızı buldum!"

"Ne yapacaksın Jimin?"

"Seni kaçıracağım! Bu şekilde ailen seni bulamayacak ve biz de sonsuza kadar birlikte kalacağız!"

Jungkook Jimin'in bu söylediğine kahkahayla gülerken Jimin ise kızgın bir şekilde Jungkook'a bakıyordu. Jungkook'un her söylediğine gülmesi Jimin'i sinir ediyordu.

"Ne gülüyorsun?!"

"J-Jimin ama bu çok komik ve saçma."

"Tamam o zaman bende küserim."

"Küsme lütfen. Sende biliyorsun ki kaçsak bile kalacak bir yerimiz yok. Ya açlıktan yada soğuktan ölürüz."

"Peki biz nasıl sonsuza kadar birlikte kalacağız?"

"Bak şimdi Jimin biz şöyle yapalım. Şimdi ayrılacağız ama büyüyünce beni bulacaksın tamam mı?"

"Saklambaç mı oynuyoruz Jungkook?"

"Sadece söz ver lütfen"

"Tamam Kookiem. Söz veriyorum..."

💞BÖLÜM SONU💞