AFTER THE YEARS ◔JİKOOK◕

🍭6. BÖLÜM🍭

(◍•ᴗ•◍)İYİ OKUMALAR(◍•ᴗ•◍)

JUNGKOOK'TAN (11 Yaşında)
"Anne istemiyorum dedim ya!"

Annem yine beni psikoloğa götürmek istediğini söyleyip duruyordu. Cidden usanmıştım. Her gün tehdit ediliyor gibi hissediyorum. Benim psikolojimi ailem bozuyordu.

"Jungkook sana son bir şans veriyorum oğlum. Bir daha Jimin'in adını anmayacaksın tamam mı? En azından benim yanımda."

"Tamam"

"Şimdi okula gidelim."

....................................................

Sınıfa girdiğimde herkes bana bakıyordu. Aslında bana değil birbirlerine bakıyorlardı çünkü bugün okulun ilk günüydü. Ortaokul da ilkokul gibi sıkıcı mıdır acaba? Gerçi bana göre içinde Jimin'in olmadığı her yer sıkıcı ve yorucu...

"Merhaba"

Ön sıraya geçmiştim ve ben oturur oturmaz siyah saçlı tatlı bir çocuk yanıma gelip oturmuştu.

"Sana da merhaba"

"Ben Taehyung. Tanıştığıma memnun oldum."

"Bende Jungkook"

"Sakıncası yoksa yanına oturabilir miyim?"

"Olur"

Kenara kaydım. O da gelip yanıma oturmuştu. Kalemlerini sırayla masaya dizmeye başladığında aklıma Jimin geldi. Jimin de sürekli kalemlerini masaya dizerdi ve ben onu kızdırmak için bilerek bozardım. Acaba bu çocuğun kalemlerini bozsam kızar miydi? Nedensizce denemek istedim.

"Pardon da ne yapıyorsun?! Hemen özür dile!"

Bu ne ya?! Oysaki Jimin böyle yapmazdı. Kızıyormuş gibi yapar ama asla bu çocuk gibi bağırmazdı.

"Özür dilerim."

"Şeyyy neyse boşver.  Sen neden üzgünsün?"

Bu da ne meraklı çıktı bee! Her şeyi sorguluyor! Halbuki sanane yani ne yapacaksın benim üzgün olup olmamamı?

"Birşey yok"

Sıradan kalkıp sınıftan çıktı. Jimin yüzünden masum birini üzdüm! Şimdi gidip gönlünü almalıyım.

"Hey dur lütfen!"

Sesimi duyduğunda bana döndü. Boş boş yüzüme bakıyordu.

"Konuşabilir miyiz?"

"Ne konuşacağız?"

"Gel şu banka oturalım."

Onu kolundan tutup bahçedeki banka otutturdum.

"Özür dilerim"

Normalde Jimin'den başkasına sarılmazdım ama fazla tatlı duruyordu ve sarılmamak elde değildi.

"Özrün kabul edildi. Neden hala üzgünsün?"

"Söyleyeceğim ama aramızda kalacak anlaştık mı?"

"Evet anlaştık anlat hadi!"

"Şimdi benim bir arkadaşım vardı. Adı Jimin. Bebekliğimizden beri arkadaştık ve ama kardeş gibiydik de. 8 yıl birlikte büyüdük fakat sonra biz taşınmak zorunda kaldık ve bir daha hiç konuşmadık. Onu çok fazla özlüyorum. Kokusunu, konuşmasını, bana sarılmasını, öpmesini, gülmesini... Herşeyini özledim."

"Senin için çok zor olmalı."

"Off hemde nasıl"

"Umarım en yakın zamanda görüşürsünüz ve bir daha hiç ayrılmazsınız."

"Teşekkür ederim. Sen iyi bir arkadaşsın."

Kafasını öne eğmişti ve o da üzgün görünüyordu. Aslında hiç de düşündüğüm gibi biri değildi. Aksine oldukça düşünceli ve anlayışlı bir insan Taehyung.

"Arkadaşlar birbirlerine sorunlarınlarını anlatırlar."

"Yani?"

"Senin sorunun ne? Neden moralin bozuk?"

"Benimde öyle bir arkadaşım oldu. Adı SeokJin. Onu fazlasıyla seviyordum hala da seviyorum."

"Peki şu an nerede?"

"Bana çok uzak"

"Tamam işte nerede?"

"Bu okulda"

Şu an cidden bu çocuğun beyninden şüphelenmeye başlamıştım.

"Dalga mı geçiyorsun? Düzgünce anlatır mısın şunu?"

"Aynı okuldayız ama o beni sevmiyor artık. Çünkü ben ona çok kötü birşey yaptım."

"Ne yaptın?"

"İlkokulda sıra oluyorduk benim de yanımda bir kız vardı. Hoca el ele tutuşun dedi. Mecbur elini tutmak zorunda kalmıştım. Sonra o da bana kızdı ve küstü. Bir daha da seni gözüm görmesin dedi."

O bunu anlatınca ben kahkahamı tutamamıştım. Çünkü anlattıkları çok saçmaydı.

"Hayatımdan 1 dakika çaldın."

O gerçekten iyi bir arkadaştı. Hem eğlenceli, hem düşünceli hem de anlayışlıydı. Onu gerçekten sevmiştim.

.....................................................

Eve gelmiştim ve bugün olanları anneme anlatmıştım. Annem benim normale dönmeme çok sevinmişti. İkimiz de bayağı gülmüştük. Sonra ödevlerimi yapmak için silgimi aramaya başladım ama hiçbir yerde bulamadım. Aklıma en sonunda çekmecelere bakmak geldi.

Çekmeceli karıştırırken çekmecenin içinde bulduğum zarf dikkatimi çekti. Açıp baktığımda yazının Jimin'e ait olduğunu fark ettim.

Sevgili En İyi Arkadaşım Kook;

Seni o kadar çok özledim ki her gün seni düşünüp ağlıyorum. Birlikte geçirdiğimiz onca zamanı hatırlıyorum da... Ne güzel günlerdi değil mi? Hocayı sinir ediyorduk bilerek. Jugkook biliyor musun senin oturduğun yere kimseyi otutturmak istemedim. Hocaya da söyledim ama hoca izin vermedi. Zorla yanıma bir çocuğu otutturdu. Çıkışta seninle her zaman oturduğumuz banka geçip ağladım her zaman yaptığım gibi. Her neyse fazlasına gerek yok. Jungkook şunu bil ki ben seni çok özledim. Ayrıca seni hiçbir zaman unutmadım. Peki sen beni unuttun mu?

Eğer mektubu aldıysan cevap yaz olur mu? En azından beni hala sevdiğini bileyim. Unutma Kook: Seni sonsuza kadar seveceğim.

En Yakın Arkadaşın Park Jimin

💞BÖLÜM SONU💞