Uni#
"အင်း..."
နွေဦး..တစ်ဖက်ကိုလှည့်အိပ်ဖို့လုပ်ပင်မယ့်မရ။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတစ်ခု။
မနေ့ကအိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ထိချာတိတ်ကမပြီးနိုင်။
သူ့မှာတော်တော်တောင်းပန်လိုက်ရသည်။ လွန်းရဲ့ညလားသူ့ရဲ့ညလားမသဲကွဲ။ အသားကုန်သောင်းကျန်းနေတာနွေဦးမတ်တပ်တောင်ရပ်နိုင်ပါ့မလားမသိဘူး။
ချာတိတ်ကသူ့ကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားတာကြောင့်နည်းနည်းမှလှုပ်လို့မရ။ အရင်ဆိုချာတိတ်ကသူ့ဆန္ဒတွေပြည့်သွားရင်နွေဦးကိုထားခဲ့တတ်သည်။ မနေ့ကတော့မူးနေတာမို့ဒီနေ့ရှိနေခြင်းပင်။
"ချာတိတ်ရေ....အင်း..ချာတိတ်...ကို့ကိုလွှတ်ပါအုံး....ချာတိတ်..."
ချာတိတ်ကနဲနဲတောင်လှုပ်မလာဘူး။
သူလည်းအသက်ရှူကြပ်လာတာကြောင့်ချာတိတ်ရဲ့ရင်ဘတ်ကိုကိုက်လိုက်သည်။
"အာ့..."
ထိုအခါမှချာတိတ်ကသူ့ကိုလွှတ်ကာမကျေမနပ်မျက်နှာနဲ့ကြည့်လာသည်။
"ဘာလို့ကိုက်တာလဲဗျ...အဲ့တာကနာတယ်"
ချာတိတ်ကကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့သည်။
သူကသာသာလေးပဲကိုက်လိုက်တာပါ။ အရမ်းနာသွားတာလား??ချာတိတ်ကစိတ်ဆိုးသွားပုံပင်။
ဟိုဟာလုပ်နေတဲ့အချိန်ကျတော့ဘယ်လောက်ကိုက်ကိုက်...ကိုက်တယ်လို့တောင်မထင်တဲ့သူကခုမှနုပြနေသည်။
သူလည်းအောက်တွင်ကျနေသည့်ဘောင်းဘီတိုလေးကောက်ဝတ်ကာချာတိတ်နောက်ကိုလိုက်ဝင်လိုက်သည်။
သူ့အတွက်လမ်းလျှောက်ရတာဘယ်လိုမှအဆင့်ပြေမနေ။
အောက်ကိုပျော့ခွေသွားတော့မလိုခံစားရသည်။
"ချာတိတ်...အကို့ကိုစိတ်ဆိုးသွားတာလားဟင်။ အကိုနိုးပင်မယ့်ချာတိတ်ကနိုးမလာလို့ပါ"
သူ့အသံလေးကဖျော့တော့စွာနှင့်။ သူစကားပြောဖို့တောင်အားမရှိသလိုပဲ။
"စိတ်မဆိုးပါဘူး။ကျွန်တော်တို့ကအဲ့လိုစိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်ရမယ့်အခြေနေမဟုတ်ဘူးလေ။ "
YOU ARE READING
With Full Heart
Romance"တကယ်လို့ငါသာအချစ်အကြောင်းသိနေခဲ့တယ်ဆိုရင် .............အဲ့ဒါမင်းကြောင့်ပဲ"
