Ch.10

6.5K 328 1
                                    

Unicode

"ကျွန်တော်ပါသာလုပ်ပါမယ်"

"No ကိုယ်လုပ်ပေမယ် အသာလေးငြိမ်ခံလိုက်ကလေးငယ်"

လူကို ၅နှစ်သားကလေးတစ်ယောက်လို မျက်နှာသစ် သေချာပေးနေတဲ့ထိုလူကြီးက တစ်ခါတလေ ကြောက်ဖို့ ကောင်းပေမဲ့ အခုလိုလည်း ကြင်နာတတ်သေးသည်လား

မျက်နှာသစ်ပေးပြီးတဲ့ ‌နောက် ကလေးကိုအောက်မချပေးဘဲ ချီထားရင်းသာအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာလိုက်သည်ထမင်းစား စာပွဲ ရောက်မျက်နှာချင်းဆိုငထိုင်ခုံ‌ပေါ်ချပေးလိုက်ပြီး

"‌ကလေး အတွက်"

ဩရဿပန်ကိတ် ပန်းကန်လေး ကို‌ ရှေ့တိုးပေးလိုက်သည်။

"ဟင့်အင် ကျွန်တော် ..."

" ငြင်းဦးမလို့လား ကလေးကယ်ရယ် မင်းလေးပန်ကိတ်ကြိုက်တာ ကိုယ်သိတယ်"

စကားပိတ်ပြောလိုက်တော့ သူရှေ့က ကလေးငယ်က အနည်ငယ် တွေဝေသွားတဲ့ပုံလေးဖြစ်သွားတော့

"ကလေး ပန်ကိတ်တွေ အေးကုန်တော့မယ်"

ဩရဿအသံကိုမြင့်ပြောလိုက်တော့မှ

"အင်း"

"ခဏနေဦး ကလေးအတွက်သောက်စရာသွားယူလိုက်ဦးမယ်"

ကလေးအတွက်အသင့်ပြင်ထားတဲ့ နို့အေးဗူးလေးက ပူသွားတာကြောင့် ရေခဲသေတ္တာထဲကနို့အေးဘူးလေးကိုယူလာလိုက်သည်

"ကျွန်တော်မသောက် ..... "

"ကိုယ်သောက်ဆိုသောက်လိုက်ကွအတွန့်မတက်နဲ့ဒါမှညကျရင်အဟင်းဟင်း"

ပြောရင်းနဲ့သူ့မျက်နှာနားကပ်လာတဲ့ထိုလူကြီးရဲ့မျက်နှာကိုလက်နဲ့တွန်းထားလိုက်ပြီး

"တော်ပြီ ကျွန်တော်သောက်မယ်"

"ကောင်းပြီ နောက်ဆိုရင်ကိုယ့်စကားနားထောင်
နားမထောင်ရင် ကလေးငယ်မင်းအိပ်ယာထဲမှာ
၄ရက်လောက်မထ နိုင်အောင်လုပ်ပြစ်မှာ"

"........"

Tomဘာမှဆက်မပြောနိုင်တေ့ာပါ။
သူကိုခြိမ်းခြောက်နေတဲ့ ဒီလူကြီးရဲ့လက်လွှတ်ဖို့ဘဲ ကြံစည်နေမိသည်။

"ကလေး ကိုယ့်လက်ကထွက်ပြေးဖို့အပင်ပန်းခံပြီး တွေးမနေနဲ့နော်လွတ်မှာမဟုတ်ဘူး"

 ခေါင်းစဉ်မရှိသော (Complete)Where stories live. Discover now