လိပ်ပြာ ( ၁၂ )
ကလောမြို့ကလေးသည် မြန်မာနိုင်ငံ၏ အရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင်ရှိပြီး အထင်ကရတောင်ပေါ်မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။ ရှမ်း ပလောင် ပအို့ဝ် ဗမာတိုင်းရင်းသားအများစုနေထိုင်ကြပြီး လားဟူ ပဒေါင် နှင့် အခြားတိုင်းရင်းသားများလည်းနေထိုင်ကြသည်။ တောင်ပေါ်ဒေသဖြစ်သောကြောင့် ရာသီဥတုမှာ ဆယ်နှစ်ရာသီအေးမြနေသည်။ ရန်ကုန် လေဆိပ်ကနေ နံနက်ကိုးနာရီမှာထွက်လာခဲ့ပြီး ဟဲဟိုးလေဆိပ်ကို နံနက်ဆယ်နာရီမထိုးခင် ရောက်လာကြသည်။ မေမေကြီးရဲ့ အလုပ်သမားတွေက ဟဲဟိုးကို ဟိုတယ်ကကားနဲ့ လာကြိုကြသည်။ ညဏ်သာသည်လမ်းတစ်လျောက်မြင်ကွင်းများကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲအေးမြနေသည်။ စိမ်းလန်းသော တောင်ကုန်းတောင်တန်းများ အာလူးစိုက်ခင်း လဖက်စိုက်ခင်း နာနာတ်သီးစိုပ်ခင်း ပန်းစိုက်ခင်းများ ပြောင်းစိုက်ခင်းများ ရာသီအလိုက် လှေကားထစ်စိုက်ခင်များ လေတိုက်တိုင်း ယိမ်းကနေသည့် အလိုလျောက်ပွင့်နေကြသော ရောင်စုံလမ်းဘေးပန်းခြုံများ ခြံအကျယ်ကြီးများနှင့် အဆောက်အဦးနှင့် အိမ်များ အရာရာသည် ကြည့်လိုက်တိုင်း လူကိုလန်းဆန်းအေးမြစေသည်။
အလင်းကိုကြည့်တော့ မျက်နှာလေးညှိုးနေသည်။ အလင်းသည် မီးခိုးရောင် ဘော်ဒီဖစ် စတိုင်လ်ပန် body fit style pants ဘောင်ဘီ နဲ့ အပေါ်က အဖြူခံပေါ်မှာ အနက်ရောင် အစက်အပြောက်လေးတွေပါတဲ့ ရှပ်င်္အကျီလက်ရှည်ကို ဝတ်ထားသည်။ adidas ရှူးအနက်ကလေးစီးပြီး ရှာထိုးဦးထုပ် အနက်လေးဆောင်းထားသည်။ ညဏ်သာချစ်မြတ်နိုးတဲ့ သူ့မျက်နှာကလေးမှာ ပြုံးရယ်ခြင်းမရှိဘဲ တစ်စုံတစ်ရာကိုတွေးတောနေသည်။ သူ့မွေးရပ်မြေရောက်ရင် ပျော်ရွှင်နေလိမ့်မည်ဟု ထင်မှတ်ထားခဲ့တာ။ လေယာဉ်မူးလာလို့ မျက်နှာလေးညှိုးနေတာဖြစ်လိမ့်မည် ထင်ပါသည်။ သူတို့သည် မနက်ဆယ့်တစ်နာရီမထိုးခင် ကလောမြို့ပေါ်က မေမေကြီးပိုင်သော ကလောဟိုတယ်သို့ ရောက်ရှိလာပါသည်။ သူငယ်ငယ်က နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ မိသားစုစုံစုံလင်လင်နဲ့ ကလောကိုမကြာခဏရောက်လာဖူးသည်။ အဲ့ဒီတုန်းကလည်း ဒီဟိုတယ်မှာပဲ နေခဲ့တာ ။ အတန်းကြီးလာတော့ သိပ်မရောက်ဖြစ်တော့ ။ မရောက်တာ ကြာပေမယ့် အရာအားလုံးသည် ဘာမှမပြောင်းလဲပဲရှိနေသည်။
ဝန်ထမ်းတွေက သူတို့ကို နွေးနွေးထွေးထွေး ရိုရိုသေသေ ခရီးဦးကြိုကြသည်။ welcome juice 🥤အဖြစ် လိမ္မော်သီးဖျော်ရည်တိုက်သည်။ သူတို့ကို VIP room အထိပို့ပေးသည်။ သူနဲ့အလင်းက တစ်ခန်း မေမေကြီးကတစ်ခန်း။
"အလင်း မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား ဘာဖြစ်လို့လဲ"
အလင်းမဖြေပါ။
"လေယာဉ်မူးလာလို့လား"
အလင်းခေါင်းငြိမ့်သည်။
"အဲ့တာဆိုနေ့လည်စာစားပြီး အမူးပြေဆေးသောက်ရမှာနော်"
"ရပါတယ်ကွာ မကြာခင် သက်သာသွားမှာပါ"
အလင်းမျက်နှာမကောင်းတော့ သူလည်းစိတ်မပျော်ရွှင်တော့။ အခန်းထဲ ပစ္စည်းတွေနေရာချပြီးတော့ ခဏနားကာ နေ့လည်စာစားကြသည်။ နေ့လည်စာကို ဟိုတယ် restaurant hall မှာပဲသွားစားကြသည်။ ပြင်ဆင်ပေးထားသော ဟင်းတွေမှာစုံလင်လှသည်။ မေမေကြီးရဲ့အကြိုက် ဟင်းတွေအပြင် ဒေသထွက် အစားအစာတွေလည်းပါသည်။ ကြက်ဆီပြန် ပုဇွန်ဆီပြန် အရွက်စုံကြော် တောဆတ်သားဟင်း တောဆတ်သားခြောက်ဖုတ် နွားနို့ခဲချက် ဆွန်ထန်ဟင်းချို။ ညဏ်သာက ဗိုက်စာစာနဲ့ ကောင်ကောင်းစားသောက်နေပေမယ့် အလင်းက ထမင်းနဲ့ နို့ခဲဟင်းနည်းနည်းသာစားသည်။
"အလင်း သားလေး စားလေ ဒီမှာဘာမှအားနာစရာမလိုဘူး ဒါမေမေကြီးရဲ့ ဒုတိယအိမ်ပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ မေမေကြီး သားသိပ်မဆာလို့ပါ"
"အဲ့တာဆိုလည်း ဆာသလောက်ပဲစား ဗိုက်ဆာရင် အချိန်မရွေးဒီမှာလာစားလို့ရတယ် ဒီမှာလာမစားချင်ရင်လဲ အခန်းကိုလာပို့ခိုင်းလို့ရတယ်။ ဒါ သားအိမ်ပဲ"
ထမင်းစားပြီး အချိုပွဲပြင်ပေးကြပြန်သည်။ ဒေသထွက် အစားအစာတွေပဲဖြစ်သည်။ အသီးပွဲများနှင့်အတူ ဂျုံစေ့ကိုကြိုထားတဲ့ ဂျုံကြို ခေါပုပ်ကြော် ကောက်ညှင်းခြေထောက် ဖွဲလုံး မလိုင်ခဲ ပြောင်းနဲ့လုပ်ထာတဲ့ကရေကရာ။
နေ့လည်စားပြီးတော့ မွန်းတည့်ဆယ့်နှစ်နာရီခွဲတော့မည်။
"ညဏ်သာ ဒီမှာ ဆိုင်ကယ်ငှါးလို့ရလား"
"မသိဘူးလေ ငှါးကြည့်ရင် ရချင်ရမှာပေါ့ မင်းဘယ်သွားချင်လို့လဲ"
"မြို့ပြင်က ငါနေခဲ့တဲ့အိမ်ကို မင်းကိုလိုက်ပြမလို့"
"ငါလည်း မင်းနေခဲ့တဲ့အိမ်ကို ရောက်ဖူးချင်နေတာ ဒါပေမယ့် ငါဆိုင်ကယ်မစီးတတ်ဖူးနော်"
"မင်းကရန်ကုန်သားပဲ ဆိုင်ကယ်မစီးတတ်တာမဆန်းပါဘူး ဆိုင်ကယ်ကတစ်စီးဆိုရတယ် မင်းငါ့နောက်ကလိုက်စီးပေါ့"
"မင်းက ဘယ်တော့သွားချင်တာလဲ "
"ဆိုင်ကယ်ရရင် အခုသွားမယ်လေ"
"မေမေကြီးကိုပြောခိုင်းရင်ရမှာပဲ နေဦး မြို့စွန်ကအဝေးကြီလား တော်ကြာနေ မေမေကြီးကမလွှတ်ပဲနေဦးမယ်"
"နဲနဲတော့ဝေးတယ် ငါတို့က မြို့စွန်က ရွာထဲမှာ မေမေကြီးရဲ့လူတွေနဲ့ အတူတူနေတာမဟုတ်ဘူး တောင်ပေါ်က စိုက်ခင်းမှာ သပ်သပ်နေတာ အဲ့ဒီတောင်ပေါ်စိုပ်ခင်းအထိဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ဝေးတယ်"
"ရတယ် ငါမေမေကြီးကိုပြောကြည့်လိုက်မယ်"
ညဏ်သာက မေမေကြီးကို မြို့ထဲကအလင်းရဲ့သူင ယ်ချင်းတွေဆီသွားလည်မလို့ဟုဆိုကာ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး လိုချင်ကြောင်းပြောသည်။ မေမေကြီးက ဟော်တည်ဝန်ထမ်းတွေကို တစ်ခွန်းပြောပေးရုံနှင့် ယိုးဒယားလုပ် ဟွန်ဒါတစ်စီးနှင့် ဟဲလ်မက် ဦးထုပ်နှစ်လုံးရလာသည်။ မနက်ရန်ကုန်ကဝတ်လာတဲ့ အဝတ်အစားနဲ့ပဲ သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ထွက်မလာခင် အခန်းပြန်ကာ ပိုက်ဆံအိတ်သွားယူသည်။
ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာ အလင်းရဲ့ခါးလေးကို ညဏ်သာနောက်ကနေ ခပ်ဖွဖွလေးဖက်တွယ်ထားလို့ပေါ့။ ကလောမြို့ထဲ စျေးလမ်းရောက်တော့ အလင်းက ဝက်သားချဉ် နဲ့ရေသန့်ဗူးတွေ ဝင်ဝယ်သည်။ ဆိုင်ရှင်ပအို့ဝ်ဝတ်စုံနဲ့အဒေါ်ကြီးက အလင်းကို သိနေသည်။
"မတွေ့တာကြာပြီရော ဘယ်တွေရောက်နေလို့လဲ "ဟု စကားသဲဝဲဝဲနှင့်မေးသည်။
"ကျွန်တော်ရန်ကုန်မှာ သွားနေတာ အမိုး"
"အဲ့တာကြောင့်မို့လို့လားမသိဘူး ပိုလှလာတယ်နော် စာမေးပွဲရော ကောင်းကောင်းဖြေနိုင်လား"
"ဟုတ်ကဲ့အမိုး ဖြေနိုင်ပါတယ်"
စျေးထဲကလူတွေ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ငေးကြည့်နေကြသည်။ နယ်တွေမှာက ဒီလိုပါပဲလေ။ သူတို့နယ်မြေကို သူစိမ်းတစ်ယောက်လာရင် အထူးအဆန်းလိုငေးတတ်တာ။နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း အရပ်ရှည်ရှည်အသားဖြူဖြူ ခပ်ချောချောကောင်ကလေးတွေ မဟုတ်လား။ သူက အနက်ရောင်ဂျင်န်းဘောင်းဘီအရှည်နဲ့ အပေါ်က အနက်နဲ့ အစိမ်း စပ်ကြား ခေါင်းစွပ်ပါတဲ့ လက်တိုဟူဒီလေးဝတ်ထားပြီး ရှူးအနက်ကလေးစီးထားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက မော်ဒယ်မင်းသားတွေလိုလို။ ဝက်သားချဉ်ထုပ်တွေနဲ့ ရေသန့်ဗူးတွေကို ဆိုင်ကယ်ရှေ့ကခြင်းထဲထည့်ပြီး ပြန်ထွက်တော့ " ငါ့ကိုသေချာဖက်ထား မြို့အထွက်လမ်းရောက်ရင် အမြန်မောင်းမှာ"ဟု အလင်းကပြောသည်။ မင်း မောင်းချင်းသလောက်မောင်းစမ်းပါ ။ ပြီးတော့ မင်းသွားချင်တဲ့နေရာကို သွားစမ်းပါ ။ မင်း ငါ့အနားရှိနေရင် ငါ အရာရာရင်ဆိုင်ဖို့အသင့်ပဲ ။ သူတို့ နာရီစင်အဝိုင်းကို ပတ်ပြီး မြို့ပြင်ဘက်သို့ သွားတဲ့လမ်းကို ရောက်လာသည်။ မြို့အပြင်ဘက်ထွက်လာတော့ ညဏ်သာက အလင်းရဲ့ ကျောကိုခေါင်းမှီကာ မျက်လုံးလေးမှိတ်လိုက်လာခဲ့သည်။ ဘဝမှာ ချစ်တဲ့သူမောင်းတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကိုစီးပြီး နောက်ကျောကို ခေါင်းမှီထားတဲ့ခံစားချက်က ဘယ်အရာနှင့်မျှမလဲချင်လောက်အောင်ကြည်နူးရပါသည်။ လေတိုးတဲ့အသံတဝူးဝူးသည်ပင် ဂီတသံစဉ်တစ်ပုဒ်လို နားဝင်ချိုနေသည်။ သူတို့ ဆိုင်ကယ်လေးသည် ကလောမြို့ပြင်ကို ထွက်လာကြသည်။ လမ်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် စိမ်းလမ်းသော တောင်ကုန်းတောင်တန်းများ ကျန်ခဲ့သည်။ မြို့ပြင်လမ်းမကြီးမှတဆင့် ရွာဇနပုပ်တွေထဲကိုဝင်၍ ဖြတ်ကျော်လာသည်။ ထိုရွာဇနပုပ်တွေမှတဆင့် တောင်ရိုးစိုက်ခင်းလေးတွေဆီ လှည်းလမ်းအတိုင်းမောင်းလာပါသည်။ လှည်းလမ်းဘေးတစ်ထက်တစ်ချက်တောင်ယာစိုက်ခင်းများတွင် ပြောင်းများ နေကြာများ ဂျုံများစိုက်ပျိုးထားသည်မှာ မျက်စိတစ်ဆုံးရှုမဆုံးနိုင်တော့ပေ။ နောက်ဆုံး အာလူးစိုက်ခင်းများစိုက်ပျိုးထားသော တောင်ခြေတစ်ခုကိုရောက်လာသည်။ တောင်ခြေတွင် ငှက်ပျောပင်များ သရက်ပင်များနှင့်အတူ သေ့ာခတ်ထားသောအိမ်တစ်လုံးကိုတွေ့ရသည်။ ထိုအိမ်ရှေ့တွင်ဆိုင်ကယ်ကိုရပ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ဟဲလ်မက် ဦထုပ်ချွတ်လိုက်သည်။ အလင်း၏မျက်နှာတွင် ကြေကွယ်ဝမ်းနည်းရိပ်တွေ ပီပြင်လာသည်။ အိမ်ကိုပြန်လာတဲ့လမ်းတစ်လျှောက်မှာ နူးနူးကိုမြင်ယောင်နေခဲ့တာလား။
"ငါတို့အိမ်ရောက်ပြီ ညဏ်သာ"
သစ်သားနဲ့မြေကိုအသုံးပြုပြီး ဆောက်ထားသော မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဖြစ်သည်။ အိမ်ရဲ့ဘေးမှာ နွားတင်းကုတ်ရှိပြီး နွားများတစ်ကောင်မျှမရှိပါ။ နွားတင်းကုတ်အလွန် ကုက္ကိုပင်အောက်မှာ နွားစာကျွေးရန် ပုံထားသော ကောက်ရိုးပုံရှိသည်။ ကောက်ရိုးပုံမှာ ကြီးမားပြီး အိမ်ထက်ပင်မြင့်နေသည်။ အလင်းက ဒီအိမ်မှာနေခဲ့တာတဲ့လား သူချစ်သော ကောင်လေးချောချောလေးက ဒီအိမ်မှာနေခဲ့တာတဲ့လား။ သူနေခဲ့ရတဲ့ဘဝနဲ့တော့ ကွာခြားလိုက်တာ။ အလင်းသည် အိမ်ရှေ့သရက်ပင်အောက်ရှိ ရေတွင်းနားသွားလိုက်သည်။ ရေတွင်းဘေး ရေချိုးကျောက်ခုံအောက်ကို လက်ထည့်ပြီး တစ်စုံတစ်ခုကိုစမ်းလိုက်သည်။
"အိမ်သော့ကို ဒီမှာဖွက်ခဲ့တာလေ အဲ့တာရှိသေးလားရှာတာ ရှိလို့တော်သေးတယ်"
အလင်းလက်ထဲမှာ သော့တွဲတစ်ခုပါလာသည်။
"ရွာထဲက အာလူးစိုက်တဲ့ မေမေကြီးရဲ့ လူတွေက ဒီအိမ်မှာ နေချင်ရင်တောင် မနေရဘူးလို့ မေမေကြီးကိုမှာထားတာ ဒီအိမ်က နူးနူးကိုယ်တိုင်ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်လေ ဒီအမှတ်တရအိမ်လေးမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မနေစေချင်ဘူး "
အလင်းရဲ့အသံက ဝမ်းနည်းသံပါနေသည်။
"သော့ရပြီဆိုတော့ ငါတို့ တောင်ပေါ်ခဏသွားရအောင် ပြန်လာမှပဲ အိမ်ထဲဝင်ကြမယ်"
အလင်းသည် ဆိုင်ကယ်ခြင်းထဲက ဝက်သားချဉ် တစ်ထုပ်နဲ့ ရေသန့်တစ်ဗူးယူပြီး သူ့နဲ့အတူ တောင်ပေါ်အာလူးစိုက်ခင်းတွေဆီ တက်လာခဲ့သည်။
" ဒီမှာက ရွာနဲ့လည်းဝေးတယ် လူနေတဲ့အိမ်တွေကလည်းတစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်ဝေးတယ်နော်"
"ဟုတ်တယ် ပြီးတော့ ရွာထဲက လျှပ်စ်မီးရတယ် ဒီမှာက မရဘူး အင်ဗာတာပဲထွန်းရတာ"
တောင်တစ်တောင်လုံး အာလူးပင်တွေသာစိုက်ထား၍ အပင်ကြီးမရှိပဲရှင်းနေသည်။ အေးစိမ့်သော လေတွေက နှစ်ယောက်စလုံးကို ဟိုးအဝေးဆုံးကိုပို့တော့မလို တဟူးဟူးတိုက်ခတ်လို့နေသည်။ ဆံပင်တို့သည် လေနှင့်အတူဆော့ကစားလို့နေသည်။ အလင်းရဲ့ခြေလှမ်းတွေမြန်ဆန်တော့ သူအလင်းနောက်ကမှီအောင် မနည်းလိုက်နေရသည်။ တောင်ရဲ့အမြင့်ဆုံးတနေရာမှာတော့ ညောင်ပင်အကြီးကြီးတစ်ပင် ထီးထီးမားမားကြီး ရှိနေသည်။ အထီးကျန် သော ညောင်ပင်အကြီးကြီးတစ်ပင် ဖြစ်သည်။ ရှင်းလင်းနေသောတောင်နှင့် အထီးကျန်အပင်အကြီးကြီးတစ်ပင်ရဲ့ရှုခင်းက ပန်းချီကားတစ်ချပ်ဆွဲထားသလိုဖြစ်နေသည်။ အလင်းရဲ့ခြေလှမ်းတွေကလည်း ညောင်ပင်ဆီသို့ဦတည်နေသည်။
"နူးနူးကို အဲ့ညောင်ပင်အောက်မှာ မြှုပ်ထားတာလေ"
ဟော တွေ့ပါပြီ အပြာနုရောင် အုတ်ဂူလေးတစ်ခု။ လေးလတာနီးပါးကြာသွားပေမယ့် အုတ်ဂူလေးက မနေ့တစ်နေ့ကလိုသစ်လွင်နေသည်။ တောင်ပေါ် ညောင်ပင်အောက်ရောက်တော့ လေတွေပိုတိုက်လာသည်။ ငှက်မျိုးစုံတို့သည် ညောင်ပင်တွင်လာရောက်ကျက်စားနေကြသည်။ ငှက်တွေရဲ့အော်သံတွေကို လေသံတွေကြားထဲမှာပင် ကြားနေရသည်။
နူးနူး
အသက် ( ၄၂ )
၁၇ -၁၂-၂၀၁၈တွင်ကွယ်လွန်သည်
အလင်းသည် အုတ်ဂူကစာတန်း ကိုခဏမျှငေးကြည့်နေသည်။ မျက်ဝန်းတို့သည်လည်း မကြာခင်သည်းသည်းမည်းမည်းရွာချတော့မယ့်မိုးလို အုံ့မှိုင်းလို့။ အုတ်ဂူပေါ်တွင် ညှိုးခြောက်နေသော လီလီပန်းစည်းများရှိသည်။ ညောင်ရွက်ကြွေတစ်ချို့လည်း အုတ်ဂူပေါ်မှာရှိနေသည်။ အလင်းက ပန်းခြောက်များ ညောင်ရွက်များဖယ်ကာ သန့်ရှင်းလိုက်သည်။ အသင့်ပါလာသော ဝက်သားချဉ်နှင့် ရေသန့်ဗူးကို နူးနူးအုတ်ဂူပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။
"နူးနူးရယ်"
ခပ်တိုးတိုးညည်းသံနှင့်အတူ မျက်ရည်တစ်စက် ပါးပြင့်ပေါ်ကြလာသည်။
"နူးနူးကို သားသိပ်လွမ်းတာပဲ"
အလင်းရဲ့တိုးတိတ်တိတ်အသံတွေက ရှိုက်သံနဲ့ရောလို့။
"နောက်ဘဝတွေမှာ လူပြန်ဖြစ်ရင် နူးနူးရဲ့သားအဖြစ်ပြန်လည်မွေးဖွားခွင့်ရချင်ပါသေးတယ် နူးနူးရယ် နူးနူးကိုသာသိပ်ချစ်ပါတယ်"
အလင်းက မျက်ရည်တွေနဲ့အတူ အရူးတစ်ယောက်လိုတတွတ်တွတ်ပြောရင်း နူးနူးကိုထိုင်ကန်တော့သည်။ သူလည်း အလင်းနဲ့အတူ ထိုင်ကန်တော့ လိုက်ပါသည်။ သူတို့ တောင်ပေါ်အာလူးစိုက်ခင်းတွေဆီကနေ ဖြည်းဖြ်ညးချင်းပြန်ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ တောင်အောက်သူတို့အိမ်ဆီပြန်ရောက်တော့ ညနေသုံးနာရီထိုးတော့မည်။
"မင်းဗိုက်ဆားပြီလားညဏ်သာ"
"မဆာပါဘူးကွာ"
"ဗိုက်ဆာရင် ဝက်သားချဉ် စားကြမယ်လေနော်"
"အေးပါကွာ ငါကလေးမဟုတ်ပါဘူး ဗိုက်ဆာရင်ပြောမယ်"
အလင်းက ပြတင်းတံခါးတွေလိုက်ဖွင့် တံမျက်စည်းလှည်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။ အလင်း မျက်နှာလေး ကြည်လင်နေသည်။ စိတ်ကလေး ပြန်လည်တည်ငြိမ်လာသည်ထင်ပါသည်။ အလင်းနဲ့အတူ သူ့စိတ်တွေလည်းကြည်လင်လာပါသည်။
"အိမ်က မြေနဲ့ဆောက်ထားတာလား"
"ဟုတ်တယ် ဒါက ဂေါ်ရခါးလူမျိုးအများစု ဆောက်သလိုဆောက်ထားတာ ရွှံ့စေးရယ် ကောက်ရိုးရယ် နွားချေးရယ် နယ်ပြီး အမိုးရော အကာရော ဒါပဲသုံးထားတာ"
"အုတ်တွေ ဝါးထရံတွေ မပေါ်ခင်က ဒါမျိုးတွေနဲ့ပဲအိမ်ဆောက်ကြမယ်ထင်တယ်"
"ဟုတ်မယ်ထင်တယ်"
အလင်းတို့အိမ်ကလေးထဲ ရောက်သောအခါ နွေးထွေးသော ခံစားချက်ကိုရသည်။ အိမ်ရဲ့ ကြမ်းပြင်က ထူးထူးဆန်းဆန်း ဘိလပ်မြေပေါ်မှာ ပျဉ်ချပ်တွေကပ်တင်ထားတဲ့ပုံစံဖြစ်သည်။ အပြင်ကကြည့်ရင် မလှပေမယ့် အထဲမှာတော့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိသည်။ ဧည့်ခန်းက ၁၅ပေ ပေ၂၀ အကျယ်လောက်ပဲရှိမည်။ ဧည့်ခန်း မှာ မီးလင်းဖိုရှိသည်။ သစ်သားဖြင့်လုပ်ထားသော ကုလားထိုင်များရှိသည်။ စားပွဲမရှိပါ ။ အိုးခွက်ပန်းကန်အသစ်များထည့်ထားသော ဗီရိုတစ်ခုနှင့် အဝတ်ဗီရိုတစ်ခုရှိသည်။
"လာလေ ငါ့အခန်းထဲလာကြည့်"
အလင်းက သူ့အခန်းလေး ဖုန်သုတ်ပြီးသောအခါ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို သောက်နေရင်း ပြောသည်။ အခန်းဝင်ပေါက်ကို ခန်းစီးလိုက်ကာတစ်ခုနှင့် ကာထားသည်။ သူ ဧည့်ခန်း ကုလားထိုင်ကနေ ထပြီးဝင်သွားလိုက်ပါသည်။ အလင်းရဲ့အခန်းလေးသည် ၁၅ ပေ ပတ်လည်လောက်အကျယ်ရှိပြီး အခန်းထဲမှာ သစ်သားကုတင်နှင့်အိပ်ယာတစ်ခု အဝတ်ဗီရိုတစ်ခု သံသေတ္တာနှစ်လုံး စာကြည့်စားပွဲနှင့်ကုလားထိုင်တစ်လုံးရှိသည်။ အဝတ်ကြိုးတန်းတစ်ခုရှိပြီး ကြိုးတမ်းပေါ်တွင် မျက်နှာသုတ်ပုဝါတစ်ထည် ပုဆိုးတစ်ထည်နှင့် ရှမ်းအင်္ကျီအဟောင်းတစ်ထည်ရှိသည်။
"ဘယ်လိုလဲ ငါ့အခန်းလေးက ရန်ကုန်ကအခန်းနဲ့ဘာကွာလဲ"
"အင်း ငါ့အထင်ပြောရရင် အခန်းချင်းကတော့အတူတူပါပဲ ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းတွေသာကွာသွားတာ အဓိကကတော့ နေတဲ့သူရဲ့ခံစားချက်ပဲလေ "
"လုပ်စမ်းပါဦး"ဟုပြောကာ စီးကရက်မီးခိုးတွေကို သူ့မျက်နှာဆီမှုတ်ထုတ်သည်။
"မင်းဒီအခန်းလေးမှာနေပြီး မင်းပျော်ရွှင်ဖူးမယ် စိတ်ကူးတွေယဉ်မယ် မင်းအတွက်ခွန်အားတွေရခဲ့မယ် မင်းရဲ့စိတ်ခံစားမှုတွေကျေနပ်ခဲဖူးမယ်ဆိုရင် မင်းအတွက် ဒီအခန်းဟာ မင်းရဲ့ဘဝလေးပေါ့ ရန်ကုန်ကအခန်းကတော့ မင်း အတွက်ပျော်ရွှင်ရဲ့လား ခွန်အားတွေပေးရဲ့လား မင်းကိုယ်မင်းမေးလေ"
"ဟုတ်တယ် ဒီအခန်းလေးကိုငါချစ်တယ် ဒီအခန်းလေးကငါ့ဘဝဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ် ဒီအခန်းထဲမှာ ငါပျော်ခဲ့တယ် ငိုခဲ့တယ် အိပ်မက်တွေမက်ခဲ့ဖူးတယ် ခွန်အားတွေရခဲ့ဖူးတယ် ဒါပေမယ့် ရန်ကုန်က အခန်းကိုလည်းချစ်တယ်"
"မင်းရဲ့ဘဝက ဒီအခန်းလေးဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုရင် ငါမင်းကိုချစ်သလို ဒီအခန်းလေးကိုလည်းချစ်ရမှာပေါ့"
အလင်းရဲ့နောက်ကနေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့သိုင်းပြီးဖက်လိုက်သည်။
"ဟေ့ရောင် ငါ့ကိုယ်မှာချွေးတွေနဲ့ ညစ်ပတ်နေတယ်"
"ဘာဖြစ်လဲကွာ လူကိုချစ်မှတော့ ချွေးကိုလည်းချစ်ရမှာပေါ့"
သူ အလင်းရဲ့နောက်ကျောမှာ မျက်နှာအပ်ထားလိုက်သည်။ အလင်းက စီးကရက်အတိုကို ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ပစ်လိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲဖယ်ကာ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ အရောင်လဲ့နေသော အလင်းရဲ့မျက်ဝန်းတွေမှာ ညှို့အားတွေနဲ့။ အလင်းရဲ့ညှို့မျက်ဝန်းတွေ အောက်မှာ အရည်ပျော်ကာ သတိလက်လွတ်သလိုဖြစ်သွားတဲ့ခဏ အလင်းက သူ့မေးစေ့လေးကိုဆွဲမော့ကာ လက်နှစ်ဖက်စလုံးဖြင့်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လိုက်ပြီး နုတ်ခမ်းကိုနမ်းသည်။ ထိုအချိန်တွင်တွင် သူ့ဘေးနားတွင် ရောင်စုံလိပ်ပြာလေးများ တောင်ပံခတ်ကာ ဝဲနေကြသလို စမ်းချောင်းလေးများစီးဆင်းနေသလို ပင်လယ်ရေလှိုင်းကလေးများစီးနေရသလို သိမ့်သိမ့်ညိမ့်ညိမ့်လေး မူးရစ်ရီဝေကာ လေဟာနယ်ထဲလွင့်မျောနေပါတော့သည်။ တမ်းမက်သောနုတ်ခမ်းများ၏ အနမ်းထဲတွင် နူးညံ့သိမ်မွေ့လွန်းသောချစ်ခြင်းများပြည့်လျှံနေသလို အလင်း၏ နုတ်ခမ်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေး အထိအတွေ့ နှင့် ခံတွင်းအနံ့တွေကြောင့် သူ၏အောက်ကညီလေး တောင်လာပါတော့သည်။
အလင်းက ညဏ်သာ၏ အပေါ်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ၏သစ်သားကုတင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်းလှည်းချသည်။ ညဏ်သာကိုယ်ပေါ်ကိုထပ်ပြီး တပ်မက်သောနုတ်ခမ်းတွေနဲ့ မလွတ်တမ်းနမ်းပါသည်။ နှစ်ဦးစလုံးရဲခြေထောက်တွေကတော့ ကြမ်းပြင်မှာငြိတွယ်ထားဆဲ။ အလင်းက သူ့ရဲ့ အင်္ကျီချွတ်ပေးတော့ သူကလည်းအလင်းရဲ့အင်္ကျီကိုပြန်ချွတ်ပေးသည်။ ထို့နောက် အလင်းက သူ့ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ခပ်မြန်မြန်ဖြုတ်ကာ ခြေထောက်ကနေဆွဲချွတ်သည်။ Tommy အဖြူရောင် boxer briefs အတွင်းခံကိုဆွဲချွတ်ပြန်သည်။ သူသည် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီး ကုတင်စွန်းမှာ ကော့ပေးထားသလိုဖြစ်နေသည်။ ဒစ်အရည်ပြားပွင့်နေသော ညီလေးသည် အမွှေးတွေရဲ့အလယ်မှာ တောင်မတ်နေသည်။ မမျှော်လင့်ထားပါပဲ အလင်းက ကုတင်အောက်ခြေမှာ ဒူးတုပ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ၏ဒစ်ကို အဆုံးထိငုံချလိုက်ပါသည်။
"အား"
အလင်းကို အားနာသွားရပြီး ပိုလည်းချစ်မိသွားသည်။
"ဟေ့ရောင် အနံ့မနံဘူးလားငါရေမဆေးရသေးဘူး"
"မနံပါဘူး မင်းငါ့ကိုစုပ်ပေးတုန်းက ငါဘယ်နှစ်ခါရေဆေးခဲ့လို့လဲ"
ဒစ်တစ်ချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲမှာဝင်နေပြီး နုတ်ခမ်းက ဆီးခုံမှာထောက်နေသောအထိအတွေသည် အသည်းနှလုံးတွေပါ အကုန်စုပ်ယူသွားသလို ဗြောင်ဆန်ကုန်သည်။ အလင်းက သူ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးနေသည်။ ညာလက်ကလေးနဲ့ထုလိုက် ပါးစပ်ကလေးနဲ့စုပ်လိုက် ။ စုပ်ရင်းထုလိုက်။ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံး လျှပ်စီးဝင်ပူးသလို ကျင်တက်နေသည်။ ရူးရူးမူးမူးဖြစ်အောင်စွဲလမ်းစေသော ခံစားချက်မျိုးဖြစ်သည်။ ဘဝမှာ ပထမဦးဆုံးအစုပ်ခံရပြီး ခံစားချက်တွေ အထွတ်အထိပ်ရောက်လာသည်။
"ဟေ့ရောင် ငါထွက်သွားလိမ့်မယ်"
အလင်းက ထရပ်လိုက်ပြီး မီးခိုးရောင် ဘော်ဒီဖစ် စတိုင်လ်ပန် ဘောင်းဘီကိုဇစ်ဖြုတ်ကာ ဆွဲချွတ်သည်။ နက်ပြာရောင် CKတံဆိပ် briefs အောက်မှာ အလင်းညီလေး အတင်းရုန်နေပြီ။ အလင်းက ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ပက်လက်လှန် လိုက်သည်။ သူက အလင်းရဲ့ဗိုက်ပေါ်မှာတက်ထိုင်ပြီး ဆံပင်ကို ကုန်းနမ်းလိုက်သည်။ သူချစ်တဲ့ဆံပင်လေးတွေပေါ့ ။ပြီးတော့ နှဖူးလေး။ သူ့နှဖူးလေးလည်းချစ်တာပါပဲ။ နှဖူးပြီးတော့ မျက်လုံးလေးတွေ ထိုမှတဆင့်နှာခေါင်းဆီသို့။ အလင်း၏ ဘော်ဒီအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီတိုင်းကို ချစ်တာပါပဲ။ ပါးမှ တဆင့် နုတ်ခမ်းဆီသို့ ။ နုတ်ခမ်းရဲ့အနမ်းတွေ ကတော့ အားအပြင်းဆုံးပေါ့။ပြီးလျှင် အလင်းရဲ့ မေးစေ့ လည်တိုင်မှတဆင့် ရင်ဘတ်ပေါ်ဖြည်ဖြည်းချင်းဆင်းလာသည်။ ရင်ဘတ်မွှေးလေးတွေကို နုတ်ခမ်းနဲ့ပွတ်သပ်။ နို့သီးလေးတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေးစုပ်။ အလင်းက တအင်းအင်းတအားအားနဲ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ feel ခံစားလို့။ သူ့အနမ်းတွေ ဝမ်းဗိုက်ဆီဖြည်းဖြည်းချင်းဆင်းလာပြီး ချက်ကလေးကို လျှာနဲ့ထိုးမွှေ။ ချက်အောက်အမွှေးလေးတွေကို သွားနဲ့ကိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းဆွဲတော့ သူ့အောက်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်က အပေါ်ကိုကော့တက်လာသည်။ အတွင်းခံဘောင်ဘီပေါ်ကနေ တောင့်တင်းနေတဲ့ သူ့ညီလေးကို မနာအောင် သွားနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်သည်။ ဘောင်ဘီသားရေကြိုးနဲ့ ပေါင်ကြားထဲကိုလျှာလေးထိုးထည့်လိုက်သည်။ အလင်း၏ ယောက်ျားကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးက သူ့ရဲ့ကာမစိတ်ဆန္ဒကိုပိုကြွစေပါသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပေါင်အလည်လောက်ထိဆွဲချွတ်တော့ အလင်းက ဖင်လေးကြွပေးသည်။ အလင်း၏ညီလေး ငှက်ပြောဖူးကြီးမှာ အမွှေးတွေအလည်မှာ ဝင့်ကြွားနေသည်။ ထိပ်တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပိတ်နေသော ဒစ်အရေပြာကို ဆွဲချလိုက်တော့ ဒစ်အနံ့နည်းနည်းထွက်လာသည်။ လျှာလေးထုတ်ကာ ဒစ်ထိပ်ဖျားလေးကို လျှက်လိုက်တော့ အလင်းကခါးလေးကော့တက်လာပြန်သည်။ အလင်းက စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ လက်နဲ့အတင်းဆွဲထုပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင် အလင်း၏ ဒစ်အပေါက်ဝမှ အရည်ကြည်တွေ တော်တော်များများထွက်လာသည်။ သူက အလင်းရဲ့လက်ကိုဆွဲရပ်လိုက်ပြီး ဒစ်ထိပ်ကအရည်ကြည်တွေကို လျှာနဲ့လျှက်ရင်းအဆုံးငုံချလိုက်ပါသည်။
"အား"
အလင်းက အားကနဲ အသံကျယ်ကြီးနဲ့အော်ပြီး ခေါင်းထောင်လာပါသည်။ သူက အလင်းမျက်နှာကလေးကိုကြည့်ကာ ဒစ်တစ်ချောင်းလုံးကို တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် အဆက်မပြတ်စုပ်နေပါတော့သည်။ ထို့နောက်တွင် အလင်းက သူ့ ခရေထဲတွင် ပြီးသွားသလို အလင်းပါးစပ်ထဲတွင်လည်း သူပြီးသွားပါသည်။
ညနေလေးနာရီထိုးပြီးစ ကောင်းကင်သည် ကြည်လင်နေပြီး နေဝင်မည့်အနောက်ဘက်ခြမ်းကောင်းကင်တွင်မူ နေရောင်ကြောင့် အရောင်အသွေးစုံလင်သောတိမ်တိုက်များဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသည်။
"ညဏ်သာ ငါတို့ ဒီမှာတစ်ညလောက်အိပ်ကြမလား"
"ငါကတော့ မင်းနေခဲ့တဲ့အိမ်လေးမှာ အိပ်ဖူးချင်တာပဲ မေမေကြီးကတော့ စိတ်ပူနေလိပ်မယ်ထင်တယ်"
"ငါဖုန်းဆက်လိုက်မယ်လေ"
"မင်းကဘယ်လိုဆက်မို့လဲ"
"ဘော်ဒါက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပါတီလုပ်ရင်းညအိပ်မယ်လို့"
အလင်းက မေမေကြီးဆီ ချက်ချင်းဖုန်းဆက်သည်။ မေမေကြီးက ပထမတော့ စိတ်မချဘူးပြောပေမယ့် အလင်းရဲ့ စကားပရိယယ်ကြွယ်ဝမှုကြောင့် အိပ်ခွင့်ရလိုက်ပါသည်။
ပထမဆုံး သူတို့ရေချိုးကြသည်။ နွားတင်းကုတ်က လှေပုံသဏ္ဌန် နွားစာကျင်း ( နွားစာခွက် )ကို အလင်းက ဆပ်ပြာမှုန့်နဲ့ပြောင်အောင်ဆေးသည်။ နွားစားကျင်းကို ရေဖြည့်ပြီး bathtub 🛀 လုပ်ကာ နှစ်ယောက်အတူတူ ရေစိမ်ချိုးကြသည်။ လှပသော ညနေ၏ကောင်းကင်အောက်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ထားတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက် နွားစားကျင်းထဲ ရေစိမ်နေသည်ကို ပန်ချီဆရာတစ်ယောက်မြင်လျှင် ပန်းချီကားကောင်းကောင်းတစ်ချပ်ရမည်ထင်ပါသည်။ သူတို့က နွားစားကျင်းထဲမှာ peaches 🍑 မက်မွန်သီးဆပ်ပြာခရင်မ်တွေ ဖျော်ထည့်ထားလို့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးမွှေးကြိုင်နေခဲ့သည်။
"ဆပ်ပြာဗူးကို ဘယ်အချိန်ယူလိုက်တာလဲ"လို့ သူကမေးတော့ "မင်း အခန်းပြန်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ဝင်ယူတဲ့အချိန်ပဲလေ လိုရမယ်ရကောက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ထိုင်ခုံအောက်ထဲထည့်လာတာ"ဟု အလင်းကဖြေသည်။ ဘဝမှာ ချစ်တဲ့သူနဲ့အတူ နွားစားကျင်းခွက်ကို bathtub 🛀 လုပ်ပြီး ရေအတူစိမ်ရမည်ဟု တစ်ခါမှမတွေးဖူးခဲ့။ အလင်းက သူ့ကို ဆပ်ပြာအမြှုပ်တွေနဲ့လှမ်းပတ်တော့ သူကလည်းပြန်ပက်ပြီး ရေကို လက်သီးနဲ့ထိုးခွဲ ရေစက်တွေနဲ့စင်အောင်လုပ်တော့ သူကလည်း ပြန်လုပ်သည်။ ဘဝရဲ့ ပျော်စရာအကောင်းဆုံးအချိန်များကို မကုန်ဆုံးပဲရပ်တန့်ထားချင်သည်။
ရေချိုးပြီးတော့ အလင်းက သူ့ဗီဒိုထဲက အဝတ်အဟောင်းလေးတွေထုတ်ပေးသည်။ ဘေးမှာအဖြူစင်ပါတဲ့ အနက်ရောင်အားက စားဘောင်းဘီရှည် နဲ့ အပေါ်က အစိမ်းရောင်သိုးမွေးဆွယ်တာလက်ရှည်ကို သူကဝတ်ပြီး အလင်းက အရောင်မွဲနေသော ပုဆိုးဟောင်းတစ်ထည်နဲ့ မိုးပြာရောင် လက်ရှည်ဂျင်န်းအင်္ကျီတစ်ထည် ဝတ်ထားသည်။ သူတို့ အဝတ်လဲပြီး ပါလာတဲ့ ဝက်သားချဉ်တွေစားဖို့ပြင်သည်။
"ညဏ်သာ မင်း နာနတ်ဝိုင်သောက်ချင်လား"
"သောက်ချင်တာပေါ့ကွ ရှိလို့လား"
"ရှိတယ်ကွ နူးနူးကိုယ်တိုင်စိမ်ထားတာ နှစ်တိုင်းစိမ်နေကျကွ ဒီမှာကအေးတော့ ဆောင်းတွင်းဘက်ဆို ဝိုင်လေးသောက်ပြီး မီးလေးလှုံပြီးနွေးရတာ"
မီးဖိုချောင်ထဲတွင် စဉ့်အိုးအကြီးကြီးနဲ့စိမ်ထားသော နာနတ်သီးဝိုင်များကို စတီးမတ်ခွက်နှစ်ခွက်ဖြင့်ခပ်လာသည်။ ဝိုင်၏ ခါးသက်သက် ချိုမြမြ ရှတတ စီးဆင်းသွားတဲ့အရသာက လူကိုလန်းဆန်းစေပါသည်။ လည်ပင်းမှတဆင့် ဝမ်းဗိုက်ဆီပူပြီး စီးဆင်းသွားတဲ့အသိကိုခံစားရသည်။ သောက်လို့ကောင်းသဖြင့် တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် ထပ်သောက်ကြသည်။ ဝိုင်နဲ့အတူ အချစ်ရည်တွေပါ အတူစီးမျောသွားကြသည်။ အချစ်နဲ့ ဝိုင် ။ ဝိုင်နဲ့အချစ် မူးရစ်ရီဝေတာချင်းအတူတူပဲလေ။ သူတို့၏ အချစ်ညစာလေးသည် ရေသန့်ဗူး နာနတ်ဝိုင်နဲ့ ဝက်သားချဉ်သာ ရှိသော်လည်း ကမ္ဘာပေါ်က အကောင်းဆုံး အချစ်ညစာဖြစ်သည်။
ညစာစားပြီးချိန်တွင် ကောင်ကင်မှာမည်းမှောင်နေပြီး ကြယ်တစ်လုံးစ နှစ်လုံးစ ထွက်နေပြီ။ လေးကိုင်းသဏ္ဌန် လကွေးကွေးသေးသေးလေးက အမှောင်ကမ္ဘာကို အလင်းမပေးနိုင်ပါ ။ အိမ်ထဲတွင် အေးတာမသိသာသော်လည်း အပြင်ဘက်တွင် ညလေညှင်းများတိုက်ခတ်လျက်ရှိပြီးအေးစိမ့်နေသည်။ အလင်းက သူ့ကို နွာတင်းကုတ်ရှေ့က ခုံတန်းမှာထိုင်ဖို့ ခေါ်လာသည်။
"ငါ ငယ်ငယ်က လသာတဲ့ညတွေ ဒါမှမဟုတ် ကြယ်စုံတဲ့ညတွေဆိုရင် နူးနူးနဲ့ငါ ဒီမှာထိုင်နေကျကွ ငါက နူးနူးပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းတင်ပြီးလှဲ နူးနူးကပုံပြင်တွေပြောလို့ပေါ့ကွာ"
"အေး ဒီတစ်ခါ မင်းပေါင်ပေါ် ငါခေါင်းအုံးမယ်ကွာ ငါ့ကို ပုံပြင်တော့ မပြောပြနဲ့ သီချင်းတော့ဆိုပြ"
"ငါက သီချင်းသာနားထောင်တာ တစ်ပုဒ်မှ အစအဆုံးမရဘူးကွ"
" မသိဘူးဆိုပြကွာ ငါနားထောင်ချင်တယ်"
အလင်းရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးရင်း ခုံပေါ်လှဲလိုက်သည်။ အလင်းက သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
"အေးပါကွာ မင်းနားထောင်ချင်ရင် ဆိုပြပါမယ် ဒါပေမယ့် မင်းမရယ်ရဘူးနော်"
"မရယ်ဘူး"
"ကတိပေးလား"
"ပေးတယ် ယောက်ျားကတိ"
အလင်းက သူ့ နှဖူးလေးကို မနာအောင် ချစ်စနိုးနဲ့ထုသည်။ ပြီးတော့ ဝေလ၏ မိတ်ကပ်မကြိုက်သောသီချင်းများကို ခပ်တိုးတိုးဆိုပြသည်။ အလင်းက သူရယ်မယ်အထင်နဲ့ကတိတွေတောင်းသော်လည်း တကယ်တမ်းမရယ်ရပါ။
"............🎼🎼🎼ဖြစ်နေသောသူနဲ့ သစ်နေသောသူ အားပေးခဲ့ပုံခြင်းလည်းမတူ ........အားလုံးကိုပြုံးပြကာငါနုတ်ဆက် အကုန်လုံးကအရူးကြီးတစ်ယောက်လို လာသတ်မှတ် ...........ပရိတ်သတ်ကြီးရဲ့ လက်ခုပ်များက ငါ့အတွက်မဟုတ် စင်ပေါ်မှာ ကိုးရိုးကားယားနဲ့တက်ဆို ငါ့ကိုသိနေတဲ့သူ ဘယ်လောက်တောင်ရှိခဲ့သလဲ 🎼🎼🎼.......မျှော်လင့်ချက်များစွာနဲ့ငါ လိုက်မရှာခဲ့ ........"
ချစ်စရာ အသံဩဩလေးက လူကိုစွဲလမ်းအောင်ဖျား ယောင်းနေသလိုပါပဲ ။
"🎼🎼🎼🎼.........ဘယ်သူမှ မကြိုက်ရင်လည်း သီချင်းဆုံးတဲ့အထိဆက်ဆိုမယ် ငါရှင်သန်ရာ နေထိုင်ရာ မြန်မာပြည်မှာ ရုပ်ချောမှ စီးရီးထုတ်တာကောင်းသတဲ့ "
ဒီလိုသီချင်းသံတွေကြောင့် လူဘယ်နှစ်ယောက်လောက်သူ့ကိုစွဲလမ်းနေပြီလဲ။ အလင်းက သီချင်းလေးဆိုရင်း သူ့ ဆံပင်လေးတွေ ပါးလေးတွေကိုင်နေသေးသည်။
.........🎼🎼🎼တော်ပါပြီကွာ ငါ့သီချင်းလေးများဟာ မိတ်ကပ်မကြိုက်ပါ ........အားမပေးလည်း ငါအားပြည့်လို့ တော်ပါတော့ ..........ဒီအသံတွေကိုအောက်ကပြောချိန်မှာ ဒီလူရင်မှာ ခဏတော့ကြွေတာပေါ့ ..........ကျေးဇူးပြုပြီး လက်ခုပ်သံလေးတွေကြားချင်ပါတယ် ဘယ်တော့မှမဆို ကြိုက်ရင်တော့တီးမှာပဲ .......မကြိုက်တော့လဲ ဆဲမှာပဲ ဟန်ပန်အမူအယာတွေကိုငါရွံတယ် ဟေ့...🎼🎼🎼🎼........."
အလင်းက သူဆိုပြီးတော့ ညဏ်သာ့ကို တစ်လှည့်ဆိုခိုင်းပြန်တယ်။ ညဏ်သာက ခုံပေါ်မှာလှဲနေရင်းပင် သီချင်းတစ်ပုဒ်ဆိုလိုက်သည်။ John Legend ရဲ့ all of me သီချင်းလေးပေါ့။ all of me သီချင်းလေးသည် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ညကမ္ဘာကြားထဲမှာ တိုးတိတ်ညှင်သာစွာပျံ့လွင့်လာပါသည်။
"🎼🎼🎼What would I do without your smart mouth 👄 ?
🎼🎼🎼Drawing me in and you kicking me out
🎼🎼🎼You got my head spinning 😵💫 no kidding
🎼🎼🎼I can't pin you down
ညမှောင်မှောင် ကလောမြို့စွန်တစ်နေရာ တောင်ယာစိုက်ခင်းတွေ ကြားထဲက နှစ်ယောက်တည်းသီးသန့်ကမ္ဘာလေးသည် ဆယ်ကျော်သက်ကောင်ကလေးနှစ်ယောက်၏ သီးသန့်ကမ္ဘာလေးသာဖြစ်သည်။ကျေးဇူးပြု၍ နာရီတွေ ရပ်တန့်ပေးထားလို့ရနိုင်မလား။
ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာသောကာလတစ်ခုမှာ တွဲထားတဲ့လက်နှစ်ဖက်သည်လည်းကောင်း နွားတင်းကုတ်ရှေ့က ခုံတန်းလေးသည်လည်းကောင်း ဝိုင်ချိုပြင်းရှရှနှင့် ဝက်သားချဉ်သည်လည်းကောင်း ဝေလ၏ မိတ်ကပ်မကြိုက်သောသီချင်းများသည်လည်းကောင်း John Legend ၏ all of me သီချင်းသည်လည်းကောင်း အိပ်မက်ပမာ ပျော်ကွယ်သွားပါသည်။
