Chapter 32

181 12 2
                                    

Chapter 32
☆Just Be With Him☆

••Aristia Rain's POV••

We're just now got back sa mansion at hindi na bumalik pa sa DarkBlood Headquarter and just let Karsen pick up his car dahil iniwan na namin kay kuting yung susi.

Tahimik na paligid ang sumalubong samin but I don't mind at all and here I am nakasunod lang kay Grey na kanina pa ko hindi kinikibo kaya humawak nako sa braso nya upang iharap sya sakin.

He smiled..

He smiled again before I could even ask kung may problema ba and just like the whole trip, he'll say.

"Pasenya na wife, antok lang talaga kase ko." Sabi nya na naman na para bang isang sirang plaka na paulit-ulit na.

I sighed at bumitaw na sa kanya dahil halatang pagod nga sya pati mga mata nya ay para bang pagod na pagod narin.

"I'll prepare meals for us. Pahinga ka muna." Sabi ko at hawak sa noo nya to check of he's sick but he seems fine.

Grey held my hand then he kissed my forehead at kinulong ako sa mahigpit na yakap nya at kahit nag aalangan ay ganun narin ginawa ko.

Matinding katahimikan namagitan saming dalawa at tanging bawat paghinga lang namin ang maririnig and this kind of ambiance is all new to me.

Hindi ako sanay na ganito sya katahimik masyado dahil dama kong may mali kaya kumawala ako.

His eyes seems as if he's in turmoil of random thoughts.

"Grey.. may problema ba? May nagawa ba ko? Sabihin mo naman oh?" Alalang sabi ko dahil ok naman kami kanina at wala kong maisip kung anong dahilan ba't sya nag kakaganyan bigla.

Umiling sya at hawak sa kamay ko.

I saw how his lips trembled at kinagat nya ito bago nag angat ng tingin at pinikit mga mata nya.

I touched his both cheek at pinababa ko tingin nya sakin ngunit nanatili syang nakapikit pero kitang-kita ko ang dahan-dahan na pagkawala ng luha nya.

"Grey.. ano ba? Mag salita ka naman.. please love, I'm worried here.." I said almost pleading at hindi ko alam kung bakit pati ako napapaluha na dahil para bang ang sakit nyang pagmasdan.

He heaved a heavy sigh then smiled bago nag mulat ng mata.

"Rain.. can I just curl up in your arms whole day? Can.. Can I just sleep next to you starting today? Can I just... stay next to you.. na sa tabi mo lang ako.. na magkasama tayo? Pwede ba yon?" He asked that I didn't expect and it caught me off guard kaya hindi ko alam isasagot ko dahil para bang may iba pang meaning yon.

He seems desperate on the way he asked it o baka masyado lang akong maraming iniisip kaya simpleng salita nag iiba na meaning rin sakin.

I stared at his eyes cause I felt hesitating to say yes for some reason then he sighed.

"Nevermind.. I need to rest alone for now, pagod ako." He said at gulo unti sa buhok ko. "Ill check you quickly when I wake up. Pahinga muna ko." Paalam nya't tumalikod na.

I just watched him going upstairs and decided na wag ng sumunod dahil sa totoo lang ay hindi maganda pakiramdam ko.

Instead of cooking ay nag tungo ako sa chamber room or better to say a physical pain room dahil puro physical pain matatanggap mo rito to be immune sa sakit but then... I don't need this, it's been a year when I realized that my body is not reacting not because I'm immune to it kundi dahil bumibigay na pala unti-unti mga pandama ko.

Taming The Legendary Assassin (Last Season)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon