⚔TAMING THE LEGENDARY ASSASIN (S2)⚔
6years ago ..
I lost my family that been my whole world so suddenly...
My weakness is my emotions but this weakness also gives me strength to stand again....
Revenge is the only thing that keeps me going
Not unt...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
••Grey's POV••
It's already late at night but here I am still awake at pinagmamasdan si Aristia.
I smiled bitterly and held her hand na nanlalamig kaya agad ko itong kinulong sa mga palad ko at maingat na nilapat doon ang labi ko.
Tears fell as I gently stroking her hair at kasabay non sakit sa dibdib ko dahil sa mga sandaling to dapat ay nagigising na sya pero hindi dahil patunay na maski pandama nya ay nawawala na.
"Lovey..." Mahinang bigkas ni Aristia kaya agad akong napatingin sa kanya ngunit nakapikit lang ito at patuloy ang paglandas ng luha sa kanyang mata na maingat kong pinunasan.
Before, she's calling hon repeatedly and during those times hinihiling ko na sana ako yung binibigkas nya pero ngayon na ako na ay imbes na tuwa ay sakit yung nararamdaman ng puso ko knowing na wala akong magawa kahit nandito lang ako sa tabi nya.
I kissed Aristia's forehead kasabay ng panlalabo ng paningin ko at pilit na ngumiti.
I don't know if I should be thankful that I'm inside her dreams or not dahil baka sakit lang naibibigay ko at baka kahit sa panaginip nya ay hindi ko parin sya magawang protektahan ng ayos.
I felt so useless and all I can do is this, to watched her as she battling and suffering alone.
I should have stayed and watch her closely before at kung naging maingat lang sana ko, hindi sya mapupunta sa mga kamay nila ulit, nag pakakampante ako masyado.
Nanatili ako sa tabi ni Aristia at pinagmamasdan lang sya hanggang sa dahan-dahan na syang nag mulat.
"Grey..." nanghihinang tawag nia. "Why are still awake?" Inaantok nyang tanong sabay kusot ng mga mata then I smiled to her.
"I just love watching you sleep." I admitted.
Aristia rested her head on my arm just like the other day na natulog kaming magkatabi dahil ayaw nya raw mag isa.
"Kamusta pakiramdam mo?" Nag aalalang tanong ko at hinawi buhok nya.
"I'm fine.. just cold.." mahinang sagot nya't ngumiti na para bang ayos lang ang lahat at gaya noon... Ayaw nyang magpakita ng kahinaan.
Sumiksik si Aristia sa bisig ko't yumakap habang haplos ko naman buhok nya ng di'ko inaasahan ang itatanong nya.
"Why you didn't tell me before that you're the one saving me?" Napasilip ako sa mukha ni Aristia at nakitang nakatingin na sya sakin.
I remained silent cause I don't know if I should tell her now.
Aristia sat down then she rested her back on the headboard at ganun narin ginawa ko.
"You've been protecting me all this time haven't you?" She softly asked and this time I'll be honest to her so I nodded at tingin sa harapan.
"Tell me.. tell me everything that I didn't know yet Grey.. I wanna know everything from you." She softly said at hawak sa kamay ko na kinalingon ko sa kanya.
