Chapter 35

192 14 2
                                    

Chapter 35
☆Devotion☆

••Aristia Rain's POV••

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

••Aristia Rain's POV••

I'm scared...

Too scared to think as the questions and what if's gonna follow on each thoughts like how many times did i say that 'I'm ok, I'm fine.' But i know that deep inside, I'm screaming for help.

I sighed as I stared on my hands and as the raindrops outside my window became like a droplets of shadow on my skin everytime it hits on a window pane.

I can't remember anymore when was the first time I held weapon instead of toys cause I can't remember na nagawa ko nga bang maglaro noon. Ang maligo sa sariwang dugo hindi sa bawat pag patak ng ulan. Ang makipag laro kay kamatayan hindi sa mga kaibigan.

Tumulo ang luha ko na agad kong pinahid ng maramdaman ko ang paglapit nya at yumakap sakin mula sa likuran.

"Nandito lang ako.. Hindi kita iiwan." Bulong ni Grey at kahit gusto kong sabihin na ganun rin ako sa kanya ay hindi ko magawa.

I'll be lying if I say that I can dahil unti-unti ko ng nadadama, iiwanan ko na naman sya.

Humarap ako kay Grey at pinagkatitigan ang mga mata nya. His eyes are not showing the same emotions anymore, it's not all pure bliss na dati ay puro saya as if his eyes will sparkle literally pag ako nakikita nya pero ngayon ay parang kumikinang ito dahil sa mga luha na palagi nalang nag babadya na ako muli ang dahilan.

"I'm hurting you so bad." I softly said and as if on cue, his eyes became more clouded but he still smiled, a genuine one at least.

"We're just same aren't we?" He softly asked at maingat na hinaplos pisngi ko't ginawaran ng halik noo ko at pinag dikit noo naming dalawa.

"Rain.. I prayed God repeatedly na makasama kita ulit ng ganito kalapit pero bakit? Bakit ganito kasakit?" Nahikbi nyang tanong na kinapikit ko kasabay ng patak ng luha ko.

Sobrang sakit na para bang unti-unting pinagpipiraso yung puso ko twing maririnig at masasaksihan ko yung sakit na binibigay ko sa kanya.

We both know..

We both know already that no matter how much we fight na magkasama, huli na. Na bago pa kami mag umpisa ay talo na kaming dalawa na sa oras at panahon nato, walang sya at ako hanggang dulo dahil aabot lang yon sa dulo ko.

I took a deep breath. My hands were trembling when I caressed his cheeks then our eyes met.

"Grey... I want to be yours.. make me yours.." I softly whispered as my tears rolled down to my cheeks, locking eyes with him showing how serious I am.

He looked so surprised as if he never really expecting what I just said.

I know how much he's been depriving himself for a long time now na makagawa ng bagay na hindi ko gusto at tanging pag angkin lang sa labi ko ay alam kong kahit yun lang kontento na sya.

Taming The Legendary Assassin (Last Season)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon