⚔TAMING THE LEGENDARY ASSASIN (S2)⚔
6years ago ..
I lost my family that been my whole world so suddenly...
My weakness is my emotions but this weakness also gives me strength to stand again....
Revenge is the only thing that keeps me going
Not unt...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 52 ☆Unexpected Visit☆
5 days past... 1 day before the mafia war..
••Raven VonClyde's POV••
I'm here sa torture room with Aris na binubugbog ko.
He spat the blood from his mouth at nagawa pang ngumisi sakin na para bang walang nangyari and I'll admit that I underestimated him.
He's strong because of fake his strength and I can definitely feel it but when it comes to sanity and pure strength ay hindi hamak na mas lamang ako pero nagkataon lang talaga na hindi man lang sya nakalaban agad dahil napuruhan sa hindi inaasahang pagsabog.
Just thinking about it can make my blood boil even more kaya pinag su-susuntok ko pa sya lalo habang may suot na brass knuckle since wala si Karsen dahil pinagpahinga ko muna since ilang araw na itong walang tulog.
My breathing is heavy and my sweats are already visible na halos ipaligo ko na rin kasabay ng dugo na natalsik sa katawan ko pero hindi pa rin ako nasayahan kaya kinuha ko na yung latigo at hinampas ng hinampas sa kanya sa tindi ng galit ko at puro hiyaw nya nalang ang maririnig sa buong lugar.
He rolled his body like a ball as if he's trying to protect himself dahil mga paa nya lang talaga naka kadena para maka siguro na hindi siya makakatakas.
"You might kill him if you kept doing that." Natigilan ako at napalingon and there, I saw Phoenix or better to say Kuting na nakahalukipkip lang sa sulok na hindi ko man lang namamalayan na nakapasok na pala or maybe it's because I'm too focus on torturing Aris.
"What are you doing here? You're supposed to be resting." I said dahil sabi ni Karsen ay na over fatigue raw to kaya ilan araw rin tulog.
"I just wanna make sure na hindi pa patay yang hostage mo." Malamig na sabi nya habang nakahalukipkip pa rin.
Gumagaling na sya sa pag kopya kay Aristia dahil nagawa nya pang ngumisi sabay tayo ng ayos at pamulsa sa hoody na suot nya.
"How's Trisha?" She asked.
"Hindi mo pa ba pinuntahan para silipin man lang? Katabi lang halos ng kwarto mo yun ah?" Sabi ko.
She just shrugged her shoulder at blangko na muli ang mga mata.
My brows narrowed dahil nakipag titigan lang ito sakin at kung hindi ko lang alam na sya nasa likod ng maskara ay iisipin ko talagang yung orihinal talaga tong kaharap ko but surprisingly tumawa na sya na kina kunot pa ng noo ko.
"Hahahaha you should have seen your face Raven ang epic."
I cussed under my breath dahil parang gusto ko nalang syang hambalusin ng latigo dahil tawang-tawa talaga sya at halos mangiyak-ngiyak pa but I didn't expect na lalapit sya sakin at yayakapin ako sabay layo rin.
