"İntikam yolculuğuna çıkacaksan kendin için de bir mezar kaz."
Parti ışıklarının sönmediği, topuk seslerinin eksik olmadığı ve kahkahaların hiç dinmediği bir cennetti Beyaz Konaklar. Adını sitenin zirvesine yapılmış, bembeyaz, görkemli konaktan alıy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶 Joseph Alexander - A Lust of Power
•••
Ters köşeler yalnızca izlediğimiz filmlerde mi cezbedicidir? Sonunda tahmin etmediğimiz bir yerden vurgun yediğimiz her film gönlümüzde taht kurmamış mıdır?
The Prestige mesela.. Hepimizin kalbini yerinden çıkaran o son sahne olmasaydı, yine de bir başyapıt olarak anılabilir miydi?
Hayat da, bazen bizi çizdiğimiz düz çizgiden saptırmayı ve önümüze ters köşeler çıkarmayı sever. Çünkü biz de hayat için uzaktan seyrini sürdüğü bir filmden ibaretiz belki de?
Aden'in dünyasının başına yıkıldığı o gün, hikayesinin son bulması yerine, bir tetikçi olarak yeniden var olması gibi mesela.. Hikayenin nerede biteceğini bilemeyiz.
Fakat izlediği filmlerin aksine, kendi hayatında ters köşelerden kaçar insan. Korkar çünkü. Bir şeylerin planladığı gibi gitmemesini sevmez. Yolun sonunun beklediği yere çıkmaması çoğu zaman bir felaket senaryosudur herkes için. İnsan kendi çizdiği düz çizgide, hiç tökezlemeden yürümek ister.
Aden için sıradan hayatın geride bırakıp bir Gelin doğurduğu yolculuk ızdırap doluyken, bunu film gibi izleyen birisi için keyif verici bir ters köşedir.
Bu yüzden ters köşeler, yalnızca filmlerde güzeldir.
Tıpkı şimdi olduğu gibi.
Herkes, bir filmin duraklatılmış bir karesinde gibi donup kalırken, Zümrüt, Yaren'i dışarı çıkarmak için tekrar kolundan tuttu.
"Bırak Zümrüt." dedi Yaren, kolunu kurtarırken. Belli ki henüz hıncını alamamıştı. Demir'in vereceği tepkiyi görmek istiyordu.
"Bırak.." dedi Demir, Zümrüt'ü hafifçe geri çekerken. "Evet bırak.."
Ardından Yaren'in yüzünü, çenesinden tutarak kendine çevirdi.
"Yaren.. bak bana.. Sence ben bunu bilmiyor olabilir miyim? Tabii ki biliyorum."
Yaren'in kocaman açılan gözleri bir kaç saniyelik şaşkınlıktan sonra kısıldı.
"Yalan söylüyorsun." dedi yutkunurken. Ardından sesi yükseldi. "Sırf bu insanlara bok sürdürmemek için böyle söylüyorsun. Niye yapıyorsun bunu Demir!? Sana yalan söylediler." derken yakasına yapışmıştı. Sesi bir yalvarışa dönmüştü.
Yaren haklıydı. Blöf yapıyor olmalıydı çünkü bu konu, Demir'den gizlenmişti.
"Hayır. Gerçekten biliyordum." dedi Demir, yüzünde şaşkınlığın zerresini taşımazken. "Servet'e Niko aracılığı ile bizim verdiğimiz sahte bilgileri taşıman için kullandılar seni. Conrad Hotel'de buluşuyordunuz. 303 numaralı oda."
