VİRAHA (FİNAL)

Bize Özel

Selamunaleyküm🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Nikâh memuru gitmiş, düğün tam anlamıyla başlamıştı.

Halay çekip oynayanlar, masalarında oturup sessizce onları izleyen insanlarla doluydu salon.

Saatler birbirini kovalarken önce yemekler yenilmişti.

Sıra da en sevdiğim(!) kısma yani takı törenindeydi. Uzun uzun takılar takılmıştı.

Bir saatin sonunda biten takı töreni ile Ufuk ile Nesrin annenin yardımıyla odaya çıkmıştık. Üstümüzekileri çıkarıp Nesrin anneye vermiştik.

Elindekileri büyük poşete koymuştu. Ufuk' un üstünde bir altın bırakmıştı. Benim üstümde de bilezikler ve birkaç altın bırakmıştı.

-Poşeti babaannene veriyorum Ufuk. Düğün sonunda, yok hatta siz tatilden döndükten sonra veririz. Ben misafirlere bakayım, size de yemek gelir birazdan.

-Tamam anne.

İkimizin de aynı anda konuşup anne demesiyle Nesrin anne gelip ikimizin de yanağından öpmüştü.

Hemen odadan çıkınca ikimiz tek kalmıştık.

-Ayy çok yoruldum. Ayak da duracak halim halim yok. Keşke sadece kuru bir nikah yapsaydık.

-Kendi adına konuş, ben yorgun değilim.

-Niye be? Biraz önce dert yanan bendim sanki.

-Söylerdim de güzelim gitmeden korkuyorum. Akşama uygulamalı olarak gösteririm.

-Pislik.

Yine aynı konuya getirmişti konuşmayı. Sonunda elimde kalacaktı. Ben de olacakları biliyordum ama böyle alenen söylemiyordum. Arsız...

Çalan kapı ile Ufuk ayaklanmıştı. Kapıyı açıp geri geldiğinde yanında garsonlardan biri gelmişti. Önümüzdeki masanın üstüne getirdiği yemekleri bırakarak çıkmıştı.

-Ufuk peçete versene. Gelinliğin üstüne dökülmesin.

-Tabi güzelim.

Hem önüme hem de yakama peçete koymuştu. Çatalı alacağım sırada izin vermemiş, kendisi yedirmeye başlamıştı.

-Ben kendim yerim.

-Bugüne özel. Bir daha yapmam. Ben olsam anın tadını çıkarırdım.

-Ama...

-Şhttt.

Bir şey demeden elinden yemeye başladım. Bir bana yediriyor bir de kendi yiyordu. Aynı çataldan.

Aval aval teğmenime bakmayı kesip bir güzel karnımı doyurdum.

-Buradan direkt yola mı çıkacağız?

-Önce annemlere uğrayıp kıyafetlerimizi değiştiririz. Zaten zamanımız var. Doruk bizi bırakacak alana.

-Anladım.

Yemeğimizi yedikten sonra Beyza ablanın yardımlarıyla odadan çıkmıştım.

Tekrar yerime geçeceğim sırada Eylem izin vermemiş. Sahnenin bir köşesinde ayak da durmuştum.

Ufuk önde ve arkadaşları tam karşımda zeybek oynamışlardı. Yarabbi ne güzel oynamaktır böyle. Resmen eriyip bitmiştim olduğum yerde.

Salyam akmasın diye ağzımı kapatarak izlemiştim benimkini.