VİRAHA (FİNAL)

Beyaz Gül

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Gülümseyip gözlerini kapatınca ne yapacağımı bilemedim.

-Ahu... Gi. Gitme, tamam mı? Bu. Buradan çıkınca vereceğim gü. Gülü.

-Gitmeyeceğim.

.....

Ufuk geçen günlerde hızlı toparlamıştı. Doktorun dediğine göre beklenilen süreden önce hastaneden çıkabilecekti ama önce omuriliğine yakın kurşundan kurtulması gerekiyordu.

O gün doktor ameliyatla ilgili olumlu veya olumsuz söylediği şeylerde yanlarında yoktum ama Nesrin teyze anlatmıştı.

Ameliyat beklenildiği gibi geçmezse Ufuk' un yürüyememe ihtimali vardı ama hasar ne kadar az olursa fizik tedavi ile kolaylıkla üstesinden gelebileceğini söylemişti.

-Ahu yeter artık. Bugün beraber İstanbul 'a gidiyoruz.

-O ameliyattan güzel haberler gelene kadar hiçbir yere gitmiyorum.

-Saçmalama. Adamın ne zaman tekrar ameliyata gireceği bile belli değil. Sana verilen izni burada, hastane köşelerinde kullanamazsın. Uçak biletlerini alıyorum. Bugün gidiyoruz.

-Gelmiyorum... Sen gidebilirsin.

-Neden? Yahu neden?

-Ufuk 'un iyi olduğu haberini almadan hiçbir yere gelmiyorum.

-Sanane. Sanane el alemden. Sanane o heriften.

-Anlamıyorsun. Benim yüzümden vuruldu. O ameliyat kötü geçerse bir daha yürüyemeyebilir.

-Senin yüzünden değil... Senin alakan olmasa bile o herif çağıracakmış Ufuk 'u. O yüzbaşı herifin ifadesini okumuş.

-Umrumda değil. Gelmiyorum. Benim yüzümden günlerdir buradasınız. Hiç birinizin hakkını ödeyemem ama hiçbir şey olmamış gibi sizinle İstanbul' a gelemem, anla beni. 

-Hâla seviyorsun değil mi onu? O herif ne yapıp edip dediğini yaptı değil mi? Yine mi aklını çeldi? Yine...

-Ağabey... Yoruldum. Neden? Neden kimse beni anlamıyor?

-Yaşananları unuttun mu? Herşeye rağmen yeniden deneyecek misin?

-Unutmadım ama böyle de yapamıyorum. Yaşananlara rağmen onu ikidir böyle hastane köşelerinde görünce ben de bitmeyen şeyler olduğunu fark ettim. Sev. Seviyorum. Yaşadıklarımızı ne o ne de ben unutmayacağız. İkimizinde hep burasında, kalbinde olacak ilk gün ki gibi.

-Sen bilirsin. Ama yine seni üzmeye kalkarsa onun toprağını kendi ellerimle kazarım. Bu sefer hata yapmayacağım diyordu, bakalım ne yapacak.

-Siz konuştunuz mu?

-İstanbuldayken karşıma çıktı. Seninle konuşup şans isteyeceğini söyledi. Seninle konuşup eğer olumlu bir cevap alırsa geçen sefer ki gibi olmasın diye önceden gelip haber verdi.

-Be. Ben bilmiyordum.

-Belli! Neyse... Gidip o adamla konuşuyorsun. Biz seninle İstanbul 'a gidiyoruz. Ameliyat tarihi belli olduğunda gelirsin Sivas 'a.

Tam itiraz etmek için ağzımı açacakken attığı bakışlarla çenemi kapatmak zorunda kaldım.

-Uçak biletlerine bakıyorum. Bugün İstanbul 'a gitmiş olacağız.

-Tamam.

İstemeye istemeye tamam diyerek hastane binasına girmiştim.

Ufuk 'un kaldığı odanın önüne geldiğimde kapıyı çalıp içeriye girdim. Nesrin teyze Mustafa amca vardı. Ufuk uyuyordu.