VİRAHA (FİNAL)

Siyah Gül

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

-Ahu hanım siz yokken adınıza kargo geldi.

-Hmm, kimden acaba? Neyse, ben alayım.

-Biraz ağır isterseniz ben getireyim.

-Zahmet olmasın.

-Ne zahmeti. Siz gidin ben getiriyorum.

Başımı sallayıp apartmana girdigim de güvenlik de arkamdan gelmişti. Beraber asansöre binerek evimin olduğu kata gelmiştik.

Güvenlik kutuyu kapının önüne bırakırken teşekkür etmemle gitmişti.

Evin kapısını açıp elimdekileri girişe bırakıp yerdeki kutuyu alarak ayakkabılarımı çıkarıp eve girdim.

Salondaki orta sehpanın üstüne kutuyu bırakarak kenardaki bandın ucundan tutarak kaldırdım.

İçinden bir sürü dini kitap çıkmıştı. Üstündeki yazılara bakmıştım ama kimin gönderdiğine dair bir bilgi yoktu.

Çantamdan telefonu çıkararak güvenliği aradım.

-Ağabey bana gelen kutuyu kim getirdi? Daha doğrusu isim falan verdiler mi?

-Kargo şirketinden bir çalışandı. Kimin gönderdiğine dair bir bilgi vermedi.

-Anladım. Sağol ağabey.

Telefonu kapatıp kitapları çıkarıp tek tek baktım. Bazılarını önceden okumuştum.

Ne yapacağımı bilemeyip ayaklanarak kitapları masanın üstünde bıraktım.

Şimdilik orada kalabilirlerdi. 

Kendime kıyafet çıkarıp duşa girdim. Yorgunluğumu az da olsa almıştı.

Yemek yapmaya üşendiğim için pizza siparişi vererek salona geçip televizyonu açtım. Kanallar arası zap yapıyordum.

....

Çalan zil sesi ile ayaklandım. Gerekli ödemeyi yapıp mutfakdan bardak alarak yeni kalktığım koltuğa kurularak pizzamı yemeye başladım.

Olduğum yer de iyice mayışmıştım. Fena halde uykum gelmişti ama yerimden kalkıp yatağa geçmeye çok üşeniyordum.

Gözlerim karanlığa teslim olurken uzaktan duyduğum zil sesi ile gözlerime açtım. Etrafıma bakınırken tekrar çalan zil ile ayaklanıp kapıyı açmaya gittim.

Gecenin köründe kim kapıma dayanmıştı acaba?

Zilin bir daha çalınması ile söylene söylene kapıyı açtım.

-Patlama be. Geliyorum.

Sinirle kapıyı açtığım da başımın hizasında gördüğüm iki minik yüz ile atacağım çığlığı zar zor bastırdım.

-SÜRPRİZZZZZ HALACIĞIM.

UFUK' DAN

-Bugün nasılsın?

-Bilmem. Herşey hâlâ aynı.

-Bunu iki yıl önce de konuşmuştuk. Zamanla daha iyi olmuştu herşey, değil mi?

-Evet öyle...

-Devam edelim öyleyse...

-Seni dinliyorum.

-İki yıl önce seninle son karşılaşmamızdan  sonra ne değişti de yine buraya geldin?

-Ahu' yu biliyorsun?