December,24
ေန့မွရက္၊ရက္မွလ၊လမွႏွစ္သို႔ကူးေျပာင္းသြား၏။
ဒီလိုကူးေျပာင္းသြားသည္မွာေလလိုပင္ျမန္သည္။
ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေလေပြလိုမ်ိဳးေပါ့။
အဲ့ဒါကမင္း႐ွာမေတြ႔ႏိုင္တဲ့အမည္မသိတဲ႕
အရာတစ္ခုခုနဲ႔ၾကံဳေတြ႔လိုက္ရသလိုဘဲဟု
renjunကေတြးမိတယ္။ "ဒီႏွစ္ကေတာ့
႐ူးေလာက္စရာဘဲ"..ဟု သူမွတ္ခ်က္ခ်မိ၏။
ဒီေန့ကခရစ္စမတ္ေန့ဆိုတာကိုေတာင္
စိတ္ထဲမထားႏိုင္ဘဲ သူဟာအိပ္ယာထဲလွဲေနမိသည္။
သူ႔အတြက္အေရးႀကီးဆံုးကjaeminဆီကစာဘဲ။
သူအရမ္းအလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္မို႔ သူ႔ဆီကေန
စာကလြဲၿပီးဘာကိုမွေမ်ွာ္လင့္မထားခဲ့ေပ။
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲလြမ္းမိတာေၾကာင့္
စကားေျပာျဖစ္ၾကေပမဲ့လဲ ဘယ္သူမွေတာ့
သူ႔ဆီေရာက္မလာႏိုင္ၾကတာအမွန္ပင္။
သူဝမ္းနည္းေနတာေတာ့မဟုတ္ေပ တကယ္ကို
အထီးက်န္ေနတာဘဲျဖစ္သည္။သူတို႔ရဲ႕
ပံုမွန္ေန႔ေတြတိုင္း အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာၾက၊
စာပို႔ၾက၊video callေခၚၾကေတာ့လုပ္ေပမဲ့လဲေပါ့။
"သူတို႔ေတြအလုပ္မ်ားေနတာျဖစ္မယ္ ေတာ္လိုက္ေတာ့renjun ဒီေန႔ကခရစ္စမတ္ေလ
အကုန္လံုးသူတို႔မိသားစုနဲ႔သူတို႔႐ွိေနၾကမွာ"
သူ႔မိဘေတြကိုကူညီေပးဖို႔ေအာက္ထပ္ကို
ဆင္းလာတဲ့အခါမွာေတာ့ "Chenleကခုနကဘဲ
လာသြားတယ္ သူကမင္းကိုလာေတြ႔အံုး"..ဆိုတဲ့
သူ႔မိဘေတြရဲ႕စကားေၾကာင့္ "okay"..ဟု
ျပန္ေျပာရင္း အဝတ္အစားအျမန္တက္လဲၿပီးေနာက္
chenleကိုေတြ႔ဖို႔ရန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
သူတို႔ေတြဆံုမိတဲ့အခါမွာေတာ့ အနီးနားကို
ဒီတိုင္းပတ္ၿပီးေလ်ွာက္ၾကည့္ရင္း မ်က္စိထဲ
ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိေနတဲ့အရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုဝယ္ျဖစ္ၾက၏။
"Jun မင္းpark jisungကိုသိလား?"
chenleက႐ုတ္တရက္ႀကီးသူ႔ကိုေမးလာသည္။
"သူကကိုရီးယားကငါ့သူငယ္ခ်င္းေလ ဘာလို႔လဲ? "
"ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး သူကငါ့ဆီစာေတြ
လာပို႔ေနေတာ့ ငါ့ဖုန္းနံပါတ္ကိုေပးလိုက္တဲ့ တရားခံကမင္းဘဲလို႔ ငါထင္ေနတာ"
YOU ARE READING
From Home:Renmin(Myanmar translation)
Fanfiction------Na jaeminကHuang renjunရဲ့အိမ်ကလေး, huang renjunရဲ့လုံခြုံမှုအရှိဆုံးနေရာလေး ပြီးတော့ ဒီကမ်ဘာကြီးမှာ renjunသဘောအကျရဆုံးလူတစ်ယောက်----- This story is completed.
