Sevgili Komşum (Tamamlandı)

14.Bölüm: Hisler

Of of sanırım şu ana kadar ki en uzun bölüm.

Ada'nın iç dünyasına yavaş yavaş yaklaşıyoruz.

Paragraf aralarına fikir/yorumlarınızı bekliyorum, satırlarda buluşalım ❤️😻

*

|yeniden merhaba, ben bu aralar değişik bir ruh halinde olan ama toparlar gibi de olan biricik Ada'nız.

Son zamanlarda değişik tavırlarım ve duygularım oldu. Belki bana kızdınız, belki hak verdiniz bilmiyorum. Saçma tepkiler vermekte, sürekli mutsuz olmakta üstüme yoktu bildiğiniz üzere. Kısacası ağır ve geçmek bilmeyen bir depresyondaydım.

Peki şu an?

Sanırım daha iyiyim. Diyeceksiniz ne değişti bir günde, hatta birkaç saatte ne oldu diye?

Bir insanın ruh halinin bozulması, sinir krizi geçirmesi yada depresyon diye adlandırdığımız ümitsizliğe düşmesinin sebebi size anlamsız gelen bir söz veya üstünde durmayacağanız bir olay olabilir. Her insanın ayrı bir tepki ve algılama mekanizması olduğu için herhangi yaşanmış bir duruma önemsiz demek öznel bir yargıdır. Ve bu tarz düşüncelerinizi içinizde tutmanız o kişi için daha yararlı olacaktır.

Küçük olaylar ve ümitsizlik sonucu girdiğim depresyondan çıkmama hayallerimin gerçekleşmesi bile etki sağlamamıştı.

Ümitsizlikten, bir hiçliğe düşmüş gibiydim.

Bunun sebebi hedeflerimdi. Önünüze koyduğunuz hedefler bazen hayatınızda o kadar fazla yer kaplar ki, o hedef hayatınız bir parçasından ziyade, hayatınızın kendisi olur.

Bu benim için öyleydi.

Bir hedef hayatınız parçası yerine, hayatınızın kendisi haline gelirse; bir boşluğa düşmeniz kaçınılmazdır. Herhangi bir hedefin yada hayalin gerçekleşebilecek tüm ihtimallerini göz önünde bulundurmanız gerekir. Gerçekleşirse ne yapacaksınız?
Gerçekleşmezse ne yapacaksınız?

Ben son zamanlarda fazlasıyla gerçekleşmemesi durumunda ki olayları düşünmeye odaklanmıştım. Bu yüzden bu dipsiz çukura düşmüştüm.

Mutlu olamıyor, ne yapacağımı bilmiyordum. Annemin kurduğu iş baskısından kurtulmuş olmam bile beni rahatlatmıyordu, o bitmişti. Bu seferde Kağan baskısı başlamıştı.

Kağan,
Sahip olduğum tek arkadaşlarımdan biriydi. Tabii ki amaçlar farklı başlamış ve ilerliyordu ama Kağan iyi biriydi, onunla iyi vakit geçirmiştim.
Ona onu geri arayacağımı söyleyip aramamış, ve konuşmamız gereken şeyleri konuşmamıştık. Sanırsam ki bu yüzden iki gündür hiçbir şekilde de mesajlaşmamıştık. Aramızda küslük olduğu için mi, yoksa unuttuğu için midir bilemem doğum günümü de kutlamamıştı. Belki de bu da benim suçumdu.

Onunla olan durumum şu anda fazlasıyla belirsizdi. Fakat 'benim için önemisiz olduğunu söylediğim doğum günümü' kutlamaması beni fazlasıyla üzmüş ve dipsiz çukurun içinde kaybolmama yardım etmişti.

Dünde bu şekilde başlamış, güya önemsiz diye geçiştirdiğim doğum günüm sayesinde iyicene kötü geçmeye devam ederken, ufak bir detay ile o kötü ruh halinden çıkmıştım.

O küçük detay, Kara'ydı.|

Kapıya bir iki kez tıklatılması ile yatağımdan çıkıp, panduflarımı ayağıma geçirdim. İşten gelir gelmez yatağa girmiş, kitap okumaya başlamıştım. Havalar cidden soğumuştu ve benim soğuk havalarda yapmayı en sevdiğim şey buydu; kahve-yorgan-kitap döngüsü.