Sevgili Komşum (Tamamlandı)

20.Bölüm: Sürpriz Yumurta

Geöen bölümün yorumları azdı, lütfen yorum yaparak destek olalım🤍

*

|Ben Ada, Ada Kırık.
Ben, kendine değer vermeyen biriyim. Bir insanın söyledikleri sizin değerli olup olmadığınızı belirler miydi?
Benim için belirlerdi.

İnsanlara genellikle onlar ne ifade ettiğimi soramazdım çünkü alacağım cevabın beni üzeceğini düşünürdüm, yada bir cevap bile alamayacağımı . Bugün bunu ilk defa birisine sormuştum, ve bir cevap almıştım, bunu ilk defa Kara'ya sormuştum. 'Senin için Ada kim?' demiştim ona. Yanında olmayı bırakmayacağım kişi, demişti. Özel kişi, demişti. Birçok şey demişti.

Sizin için ben kimdim, nasıl biriydim, Ada denilince aklınıza gelen neydi?
Büyük ihtimalle, aynı şeylerdi. Ada sizin için; sürekli ağlayan, kendisini üzmek konusunda üstüne tanımayan, en iyi yaptığı şeyin dizi izlemek ve kitap okumak olan, cesaretli ve korkak, yalnız ve salak, güzel ve çirkin, konu para olunca cimri biriydi.

Korkaktım öncelikle, bu doğruydu. İnsanlarla konuşmaya korkardım. Düşüncelerimi belli etmeye korkardım. İsteklerimden ve hayallerimden korkardım. Yalnızlıktan korkardım. Bir o kadar da cesurdum aynı zamanda, ailemi reddedip farklı bir şehire gelmiştim öncelikle. Yaptığım en büyük adımdı bu. Asla unutmayacağım, ne pahasına olursa olsun pişmanlık çekmeyeceğim bir tercihti. Kendimi tercih ettiğim ilk konuydu. Tercih edilmesi zor olmuştu.

Evet aynanın dış yüzü bu şekildeydi.
İç yüzünü ise ben bile bilmiyordum, belki başka bir gün, biri bana beni anlatırdı.

Bugün, Kara'ya kim olduğumu sormuştum. Bunu Kara'ya ilk soruşumdu, bunu birine ilk soruşumdu. Kara bana cevap verdi. Düşündüğümün aksi gibi mi cevap verdi, yoksa bu cevabımı bekliyordum çözemedim.

Sadece bir cevap almam lazımdı.

Ve bir cevap almıştım.

Kara bana bugün çok şey söylemişti.

Kara bugün ilk defa bu kadar açık konuşmuştu.

Kara bugün benim öylesine biri olmadığımı kanıtlamıştı.

Kara bugün beni haksız çıkarmıştı. O kadını, ve diğerlerini.

Herkes değildim.

Ben, Ada'ydım.
İlk defa biri için özel biri olan Ada'ydım.
İlk defa kendisini değerli hisseden Ada'ydım..

Kara bugün bana, beni değerli hissettirmişti.
Bugün bazı şeyler değişti.
Hiçbir şey ve her şey arasında ki, bazı şeyler.
Bugün biz, bazı şeyleri değiştirdik.|

*

Gözlerimi, gözlerinden ayırmadan düzensiz nefes alıp vererek ona bakıyordum. Kara'ya. Sahiden bunları söylemiş miydi?

Hayır, yanlış anlamıyordum.

O kadar da salak değildim.

"Bu-bu ne demek oluyor?" İlk sesim titrese de toparlayabilmiştim.

Şaşkındım, sanırım.

Alabileceğimi ummadığım bir cevaptı, ama içten içe duymayı umduğum bir cevaptı aynı zamanda.

İyice yaklaştı bana, aramızda ki mesafe, hayır aramızda mesafe kalmamıştı. Aramızda mesafe diye bir şey yoktu. Ne m'si vardı, ne a'sı. Aramızda mesafe yoktu. Temas vardı. Çenesinin başıma değmesi vardı. Burnumun omuzuna değmesi vardı. Uyku kokusunun, uykumu getirmesi vardı. Aramızda temas vardı, ve bu benim çok hoşuma gitmeye başlamıştı.