I.L.Y.P.B.M. || Ten

142 2 0
                                    

"Sudden pain on the right side of the lower abdomen. Initial findings, acute appendecitis. Need emergency surgery procedure for the removal of appedix" sabi ko sa Nurse ng ER pagkadating namin.

Sa pinakamalapit na pribadong hospital kami tumungo ni Uri kasama ang tumulong sa amin at ang anak nito.

"Maam, wala po kasing available na doctor ngayon dito, hindi po nakadating. Pero susubukan ko po ulit tawagan." Sagot ng nurse sa akin matapos icheck ang vitals nito.

Hindi ko naman ito kinulit dahil nakita ko naman ang nurse na sinusubukan tawagan ang pwedeng doctor dito.

Ibinaling ko naman ang tingin ko sa tumulong namin na ginang na umiiyak at puno ng pag-aalala sa kanyang anak.

Muli akong lumapit sa nurse at kinausap ito.

"Wala pa din ba?" I asked.

"Sorry po, wala po talagang sumasagot" she answered.

"Bat walang ER doctor dito? Private hospital to diba?" Naiinis kong tanong dito.

As much as possible ayokong pagtaasan ng boses ang mga nurse o kahit sinong hospital employees dahil ito ang mundo ko and i respect everyone on this field. Pero iba pala talaga pag sa side mo galing ang pasyente.

"Im sorry, hindi ako sayo galit Miss, but since this is an hospital and this is an emergency room, i expect someone who can help us. This is an emergency situation case, we need immediate care." Dugtong ko dito.

"Im sorry din po Maam, wala po talaga kaming magawa sa ngayon, baka po kelangan na ilipat ang pasyente" sagot ng nurse.

"Mother of the patient said that this is the only hospital near to them, wala ng ibang malapit, and we need to do the surgery asap. Can you call your hospital's General Surgeon? Kahit di na ER doctor. Im a doctor myself, ako na ang mag-aasses sa pasyente" sagot ko dito.

"Tawagan ko po Maam" sagot nito at madaling tumalikod ang babae upang may tawagan.

Lumapit naman ako kay Uri at sa nag-aalalang ginang.

"How was it? Uri said.

"Wala daw doctor na available, kung pwedeng ako nalang ang mag-opera sa kanya gagawin ko. Pero hindi pwede eh. Damn it" mahina kong sagot kay Uri.

"Let us wait a little more." Sagot ni Uri sa akin.

Im really disappointed because im the doctor but i cant do the procedure alone.

Lumapit naman sa amin ang nurse.

"Maam, hindi po namin ma reach ang phone ni Dr.Romero. He's our only general surgeon here" malungkot na sabi ng nurse.

"Paano na ang anak ko" naiiyak na sabi ng Ginang.

"Let me see what i can do. Maiwan lang muna namin kayo, may tatawagan lang po ako sa telepono" Uri said to the lady who helped us.

Sumunod naman ako kay Uri habang binabaybay ang papuntang information desk.

"Anong plano mo Uriel Simon?" Tanong ko dito habang kapit nito ang telepono.

"It's time to use it. My Name. Im not a Fortich for nothing and I will use it to help people." he said to me, then finally someone answered his call.

"Gab!, can you track the owner of Romero Medical Hospital. Can you talk to him and tell them that we need a general surgeon here on his hospital now! And with anaes too, Marian Irish said to me. A surgeon and anaes.
.....Not asap! We need it now! ......
.....oo bro, dont try it. Do it!.......
.....oo, ikwento ko pagbalik ko dyan!...
....Salamat insan! Maasahan ka talaga. And one more, pay for all the expenses here on my behalf. Isama mo na sa utang ko sayo ok?.....oo na, you can use my restaurant for your date. Oo na! Langya ka! basta yung pinagagawa ko sayo. Do it now. Ill hang up. Paalam!" I heard Uri said it then hanged up the phone.

I.L.Y, Please Be Mine!Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon