I.L.Y, Please Be Mine!

I.L.Y.P.B.M. || TwentyFour

"Hmmmm" i murmured.

My eyes are still heavy and cant open it yet because of my weariness.

"Mi.." tawag ito

"Mamaya na Uri...hmm.., i'm still sleepy" sagot ko dito.

"Marian Irish..." sambit muli nito.

Sa una ay wala akong balak sagutin ito ngunit pauulit-ulit ang tawag nya sa akin kaya naman wala akong choice kundi sagutin ito.

"Uri, mamaya na ulit please. Pagod na ko" i told him keeping my eyes shut.

"Last na. Di ka mapapagod promise." He said.

"Ayoko pa, di ako naniniwala sayo. Scam ka kahit kailan." I answered while my eyes were still closed.

"Totoo, promise. Di kita papagurin this time" sagot nito at base sa pakiramdam ko ay lihim itong natatawa.

Hindi ko na sinagot pa ito at nagpanggap na tulog.

"Wake up, sleepyhead" muling sabi nito ngunit hindi ko pa rin ito pinansin.

"Ayaw mong gumising?" Banta nito.

"Krrrrrri" <<snoring>>

"Ayaw mo talaga?" 

"Krrrrrrrrrrr" <<loud snoring>>

"Ang lakas ng hilik mo Mi, ipatingin mo na kaya yan" natatawang sabi nito.

"Krrrrrrrrrrrrrii" <<loud snoring>>

Narinig ko naman ang mahinang tawa nito. Paano ba naman ay nakasandal pa rin ako sa dibdib nito.

"Kahit gawin mo pang mag-lalanding na eroplano ang hilik mo ay hindi ako naniniwalang tulog ka" sabi nito.

"Krrrrrrrrrrrrrii Krrrrrrrrrri " <<loud snoring>>

Natatawa naman ako sa isip ko dahil alam kong naiinis na ito paunti-unti.

Ng bigla akong napadilat sa ginawa nito.
My eyes widened when i felt his hand slowly from my neck to my nape.

What was that?

"Ipis" bulong nito bagay na ikinatili ko.

Nakita ko ang ipis na sinasabi nya at gumagapang ito ngayon sa..... posteng sinasandalan ni Uri.

Bigla naman itong bumitaw sa akin at tumatayo na nagtutumalon pa.

Nawala naman ang gulat ko ng nakita ko si Uri na nagtutumalon sa sobrang takot.

Di ko napigilan ang pagtawa ko ng mahina papalakas sa ina-akto nito.
Imagine 6feet plus guy jumping out of fear because of this little creature called cockroach.

Ng makalayo ang ipis sa amin ay napaupo kami sa sobrang hingal.

"Kaya mo ba ko ginigising gawa sa lecheng ipis na yan? Bakit natatakot ka???" I said with curved eyebrows.

Mabilis naman itong dumepensa.

"No! Of course not! Kalokahan yan sinasabi mo Marian Irish. Ako takot? Huh? Wala akong kinatatakutan kahit kamatayan pa" He said defensively.

Hinayaan ko nalang ito dahil gising na rin lang naman ako. Para saan pa kung magagalit ako diba?. Well, nakabawas din sa inis ko ang makita ang mukha ni Uri na pulang pula sa kahihiyan.

I looked on my surroundings and the sky speaks that the sun is about to rise.
I looked at my watch and it is 5:45 in the morning. Matagal din pala akong nakatulog sa bisig ni Uri.