I.L.Y, Please Be Mine!

I.L.Y.P.B.M. || Twelve

"Mi, open the door".

I closed my eyes on my embarassment. Nakakainis huhu, san ko naman nakuha ang confidence na yun para sabihin sa kanya ang mga bagay na dapat nasa isip ko lang!. Deym.

"Marian Irish, open the door and talk to me" sigaw ni Uriel Simon sa labas ng cabana.

Ano na Mia? Hays.
Siguro ay iniisip nyo kung ano ba talaga ang nangyari kanina? After kasi ng confession kuno ko kay Father Uri ay nagulat ako sa sinagot niya.

"And that someone is God" i said.

"Can i answer as Uriel Simon Fortich?" Sagot nito.

So ayun palang ang sinasabi ni Uri ay nagwalk out na ako at nagkulong dito sa cabana. Jusko nakakahiya!. Lord, sorry po, ikaw kasi eh, binigyan mo pa ko ng sign!.

"Marian Irish Avery De Guzman F....buksan mo na ang pinto please. Tatlong oras na ko dito sa labas. Maawa ka na sa poging tulad ko. Wala ako masisilungan. Sige na po, kahit isang gabi lang po." makaawang sabi ni Uri sa may pinto na tila inuulit ang famous script namin kahapon.

Shet oo nga pala, dito nga din pala ang kwarto nya. Wala naman akong choice kundi pagbuksan na ito.
Kalma lang Mia. Isipin mo wala lang yun ok. Just open the door and act like nothing happened.

I grabbed the door knob and opened it.

"Finally, pinagbuksan mo na ako. Pwede na ba tayong mag-u...." sabi nito na agad kong pinutol.

"Hep...change topic na. So paano ang setup natin mamaya nito? Nakakahiya sayo Father kung tabi tayo. Kaya lang, wala naman sofa, wala din masyadong space sa baba. Sakto lang talaga para sa atin ang kwarto na ito. So paano na tayo Father?" I said while pouting my lips.

Actually isa ko pang iniisip ito kanina pa. Kung paano kami matutulog sa double bed after ko sabihin lahat ng sinabi ko kanina. Hindi ba ang awkward nun?

"Tungkol kanina....." unang sabi palang ni Uri ay tinalikuran ko na ito at iniwan sa kwarto. I was pissed because he wants to open the topic, eh ayoko nga.

Ng lumabas ako sa cabana ay gabi na pala, nakalimutan ko na kumain gawa sa nangyari.

Nagmamadali akong maglakad kung saan man. Sa restaurant na nga lang makapunta.

"Marian Irish!" Sigaw ni Uriel Simon. Shet talaga ano ng sasabihin ko.

Kahit nagmamadali akong maglakad ay nahabol ako nito at kinuha ang kamay ko upang iharap sa kanya.

When he successfuly pulled me to face him, he grabbed my waist and brought me near to him. I was really shocked on that move father!.

"Uhm.." i'm lost of words because Uri's face is so near to me. He placed his forehead to mine and I saw him closing his eyes savoring this moment the reason i closed my eyes too.

God, I love being this close to this man.

"I love you, Marian Irish. Sobra" he said to me without breaking our closeness.

I heard every words he said and i dont want to open my eyes yet. Kahit ngayong gabi lang. Gusto ko lang maramdaman ito kahit panandalian lang. Na mahal nya din ako. I just want to enjoy this moment, because i know the moment we open our eyes ay hindi na pwede.

"Mahal din kita. Mahal na mahal" i answered, without breaking our foreheads together.

Naramdaman ko ang paghihiwalay ng aming noo bagay na ikinalungkot ko. Agad akong tumingin sa mga mata nya at nakita ko ang napakagandang ngiti mula sa kanya.

From our foreheads together, i felt the warm of his hands to my cold cheeks. And it felt so good. From there, he bowed down his head to reach me.

But before he reach my lips for a kiss, i enveloped my hands to his nape and hugged him.

"Hindi pwede Uri." I told him.

"Bakit hindi pwede?" Tanong nito.

"Im just a distraction on the path that you are supposed to be with." i answered then i'm the first one who break the hug.

"Marian Irish..."

"Uri, you know what you want in your life for a very long time. Ilang taon mo na nga pinaghirapan,right?. Bago lang ako sayo, kaya wag mong sirain ang mga yun dahil dumating lang ako muli sa buhay mo." I said to him.

Tumigil sya saglit, marahil sa gulat sa mga sinabi ko.

"Matagal ko na rin alam na mahal kita Marian Irish. Noon palang" sagot nito at kinuha ang mga kamay ko.

"Uriel Simon. Wag.
Maaring alam na natin ngayon ang pinakatatago nating lihim. But us? hindi pwede. Ayokong maging hadlang sayo sa paglilingkod mo sa Diyos. Ayokong maging isang kasalanan. Never kitang ilalayo sa KANYA" i said with a little smile on my face trying hard to hide my sadness.

Ng bumitaw ako at tumalikod dito ay nagsalita ito.

"Hindi mo ba napansin? Diyos na ang dahilan para magkita tayo muli. Cant you see Marian Irish?"

"Baka sinusubok ka lang nya. Final mission mo nga diba? Cant you see? He just want to test you?" Sagot ko dito.

"Marahil tama ang isa sa atin, Mi. But whatever God wants for us, hayaan natin sya mismo ang magdala sa atin. Let us fugure it out at wag natin sya pangunahan. Fight for me too, because i will choose you Marian Irish. I want us" he said.

Hindi ko ito sinagot at tumalikod paalis dito.

"Marian Irish!" Sigaw nito habang lumalakad ito palayo.

"I was there, on your parents wake. I saw you cried a lot.i want to hug you, gusto ko sabihin na nandito lang ako para sayo dahil mahal kita pero naduwag ako! Ayoko na isama ka sa kaguluhan ng buhay ko kaya mas pinili kong lumayo." He said the reason i faced him again, crying.

"My life was a messed before and i dont want to be a burden to you. Pero kahit noon palang, eto na ako mahal na kita. God changed my life to be a beautiful one, pero may isang bagay sya na hindi binago. This" he said while pointing his finger to his chest near the heart.

"Hindi nya ito binago, maybe he has a reason. And i want to thank Him that He gave me this chance to profess my love for you." Sabi nya bagay na ikinabagsak ng mga luha ko.

"I love you Marian Irish, Please be mine" he said.

I saw his nervous face while waiting for my answer.
Nangiti ako sa itsura nya na kulang nalang ay sabihin na please say yes.

Bahala na po Lord. Ikaw na po ang bahala sa amin.
I'll just go with the flow.

Mabilis kong tinakbo ang kinaroronan nya at niyakap ito ng mahigpit.

"I love you too" sagot ko dito habang sya ay nakasubsob ang mukha sa leeg ko.

"Wala ng bawian ha. My gulay, nanghihina ang tuhod ko ngayon, Mi" sagot nito bagay na ikinatawa ko.

Then he looked at me again in the face and went near to me. Then our lips just met again.

This is the 2nd time we kissed but this one is different.

Because this time, we knew each other's feelings. From the forced kiss way way back to a very passionate one.

Bawing bawi ni Uri ang panahon na di kami nagkita. My God!
.
.
.
.
---

AN: 🤔⬅️ si God na nanahimik, nadadamay palagi sa kanilang dalawa 😂😂 sorry po Lord.

Hope you like this chapter po.
See you next update.

Please vote and leave a comment. Para mas ganahan magupdate. Salamat!

#keepsafeeveryone