Chasing Stars (Chasing #2) - Completed

CS 5

Wrrien's POV

"Thank you nga pala sa pagsama sa'kin dito." he thanked me pagkababa namin ng gamit niya sa tutuluyan niya mamayang gabi.

"Gago. Malamang PA mo'ko, alangan namang hindi ako bumuntot sayo anywhere and everywhere. That's my job, common sense din ah." I commented.

Medyo naiilang pa rin ako dahil sa sinabi niya kanina lang. I'm not comfortable and maraming bagay ang tumatakbo sa isip ko like?

Napakalungkot ng buhay niya.

"Yeah right. Mag-request na kaya ako na dito ka na rin sa loob ng ent? Para hindi ka mahirapan bumyahe, ang layo kaya."

"Eh?" I reacted.

Anong dito din?

"I mean, maraming rooms dito. Ako bahala sayo tsaka, nagi-guilty ako na magbyahe ka palagi ng two hours papunta dito everyday." he said again.

Lalo akong hindi nakapagsalita at natigilan na lang. I saw many people here and everytime they looked at me? Naco-conciuous ako at feeling ko sinasakal nila ako.

"Well, that's part of my job. You don't need to felt guilty." I just replied with matching pagtanggi na rin.

"Pwede bang protektahan mo naman ako kahit ngayon lang?"

"What!?" I exclaimed.

Out of the topic na yung mga sinasabi niya. I can't understand him.

"I mean, hindi ako komportable sa sobrang daming babae na tuturuan ko." he replied kaya napakunot na lang ang noo ko at nanlalambot na napaupo sa bleachers.

"Tanga. Eh bakit inaccept mo yung offer? Alam mo? Minsan? Hindi talaga kita maintindihan." reklamo ko ulit. Naramdaman ko na lang na umupo din siya sa tabi ko at humalukipkip.

"You should.Hindi ko naman desisyon to. Kung pwede nga lang tumanggi, matagal ko ng nagawa. Kaso hindi eh." he said with full of sadness. Great, nakalimutan kong as an artist, kontrolado nga pala ang buhay niya sa loob.

"Are you confessing now?" I asked. Yung katahimikan kanina ay napalitan ng nakakalokong pagtawa niya.

"Sorry." then he stopped. "Confessing what? May sinabi ba akong inlove ako say-Aray!" he reacted. Mabilis pa sa alas-kwatro ko siyang nasapok. Napatingin pa ako sa kamay ko at may napasama pang kaunting hibla mg buhok.

"The hell! I didn't say anything like that. What I mean is confessing that the company is manipulating you." I replied, sa isang iglap ay biglang nawala ang ngiti sa kanyang mga mukha. "You have the choice to let go diba? Bakit hindi ka na lang umalis?" curious na tanong ko.

"Hindi yun ganung kadali. Kapag umalis ako?Mahihirapan na akong magsimula ulit. Okay lang naman sa'kin kasi tingnan mo naman kung nasaan na ako ngayon diba?" pagmamalaki niya kaya napailing na lang ako dahil sa sinabi niya.

"Yeah? You're on the top, you're famous. But you still have feelings. Hindi ka naman pinanganak na manhid." pangangaral ko.

Inabot kami ng ilang minutong katahimikan. It was a real talk and a fact that he should accept. I never thought na sa ganitong uri ng kompanya pala siya napatapat. And this is the bad side of being in showbiz.Kapag napapunta ka sa hindi fair na company kaya ma-swerte ka kung hindi ka napunta sa ganun.

"Nasa kwento din yun ni Cryrein." he said.

"Pakielam ko, basta real talk yun." I said.