CS 25

48 3 0
                                    

Wrrien's POV

"Nakakahiya yung sinabi mo kanina, alam mo ba yun?" I said ng makalabas na kami ng building. Kakatapos lang ng meeting at medyo naging awkward ang mga sumunod na nangyari dahil sa sinabi niya kanina.

We are currently here at the parking lot.

"What? Anong masama dun? And for your information, dun ka pa nahiya? What about the fact that you lied to me? Rei naman." he exclaimed. Humarap ako sa kanya at natawa ng pagak.

"You look like upset. Why is that?" I asked."Ano ba kita?"I added.

Isang hakbang mula sa likuran ang biglang natigil when he grabbed my waist and put his face closely infront of me.

I literally smell his breath and feel the eagerness from him that I can't explain. I saw his veins popped out. He's mad? I think so.

"That's the thing I want to clarify to you. I can't get over it and I still like you. I really do." he stated. I hold his hand para alisin yung mga kamay niya sa bewang ko at dumistansya.

"Are you going home?" pag-iiba ko ng usapan.

"Why? Do you still care?"

"Is it hard to say? Just tell me if you?" I replied. This is the time I heard him laughed sarcastically.

And it's kind'a intimidating.

"What? Are fucking numb? Do you want me fall inlove with you harder tapos aalis ka ulit? You're making excuses to dumped me again? Did you know that it hurts?" he replied then look at me.

It hits me so hard. But then, tinatanong ko lang naman siya kung uuwi siya sa kanila tapos sasabihin niyang ang manhid ko? I can't understand him.

I looked away and open my car.

"Make sure na uuwi ka sa inyo. Let's talk in your house. Your mom invited me for a dinner." I said bago ako tuluyang sumakay sa sasakyan ko leaving him with a confused face. Sige mabaliw ka kakaisip.

Pinakiramdaman ko muna kung susunod siya sa'kin and I'm glad he did. Tiyak na malulungkot si Tita Karen kapag kulang sila. His car is following me kaya medyo nakahinga ako ng maluwag.

Kristoff is still the stubborn one who once kidnapped me to show his secret place in Cebu. Akala ko pa noon eh kung ano at nagkanda-pilay-pilay pa ako at muntikan pang mahulog sa bangin sa kalokohan niya. I also remember the blue roses na muntikan ko pang igisa sa sobrang dami. Nasa akin pa ang lamp na yun. Palagi ko yung dala wherever I go.

I was wondering kung ano bang hinanakit meron siya para sa'kin. I can't measure it. Hindi ko alam kung gaano kalala given na nagsinungaling lang naman ako sa kanya na ikakasal na ako.

Wala ng iba.

When I arrived to their house, I was stunned how beautiful it is. Nag-waze lang ako papunta dito at hindi pa ako nakakarating dito ever. I like the color and the design.Magaling silang pumili. Gusto kong palakpakan yung archi ng bahay also their engineer.

"Rei? Oh my gosh! You're here!"  hiyaw ni Tita Karen nung nasa bungad pa lang ako ng gate nila at kakababa ko lang sa sasakyan.

Isang yakap ang natanggap ko mula sa kanya.

This is the first time actually at nakaka-flutter naman.

"Mas maganda ka pala sa personal. Oh gosh! Ang liit mo pa noon but now? You're a fine lady and so gorgeous now. Let's get inside. Pagpasensyahan mo na at wala si Tope kaya hindi mo siya makikita now." she said kaya natawa na lang ako.I smiled at her at bumaling ulit ng tingin sa likuran.

Chasing Stars (Chasing #2) - CompletedWhere stories live. Discover now