Sanma hep iyi bir son var
Sanma
Boş yere buna kanma
Elimde ki sıcak baskı yavaş yavaş soğumaya başladığında Efdal'in heyecanlanmaya başladığını fark ederek ona dönüp gülümsedim.
Bugün hastaneye yatışını gerçekleştiriyorduk.
Efdal kontroller için yatakta birkaç makineye bağlı yatıyordu ve Nazende hanımla eşi Murat bey ise doktorla konuşuyorlardı.
Tedavinin en kısa altı ay ,olağanüstü bir şey çıkmazsa, en uzun iki yıl sürebileceğini söylemişlerdi.
Efdal tedaviye başlamakta geciktiği için doğal olarak hastalık ilerlemiş ve iyileşme süreci de uzamıştı.
Bu yüzden doktor net olmasa da bir yılı geçer demişti.
Önemli olan iyileşmesiydi. Yıllar da sürse sorun değildi.
"Efdal'in kardeşi var mı?"
"Yok."
"O zaman aile giriş iznine sadece sizin ve Murat beyin ismini yazıyorum. Ailesi dışında ki ziyaretçiler ziyaret saatinde gelip en fazla iki saat görüşme yapabilirler. "
"Ne?!"
Doktorla Nazende hanımın konuşmasını Efdal'in yüksek sesli sorusu bölmüştü. Efdal üzerinde ki kabloları umursamadan ayağa fırladığında oldukça sinirli gözüküyordu.
"Ne demek ziyaret saatinde gelip en fazla iki saat durabilirler? Arsen buraya istediği zaman gelip istediği kadar durabilir."
"Arsen kim Efdal bey?"
"Sevgilim."
Efdal bastıra bastıra söylediğinde doktorun yüzünde anlayışlı bir ifade oluşmuştu.
"Hastanenin kuralı bu maalesef. Hastaların iyiliği için. Hem ziyaret saatl-"
"Okulu var! Ya ziyaret saatinde dersi olursa? Tüm gün göremeyecek miyim Arsen'i? Hayatta olmaz!"
"Anlıyorum sizi Efdal bey ama benim yapabileceğim bir şey yok."
"Ziyaret saati saçmalığı olmayan bir hastaneye gideriz biz de."
"Her hastanenin ziyaretçi kuralları vardır Efdal bey."
"O zaman tedavi falan olmuyorum ben. Gidiyoruz hemen buradan. "
Efdal üzerinde ki kabloları acımasızca çekiştirerek çıkarttıktan sonra elimi tutup beni dışarı sürüklemeye başladı.
Noluyo noluyo?!!
"Efdal bir sakinleş lütfen. Ben derslerimi ayarlarım, gerçekten hiç sorun değil."
"Saçmalama Arsen. Derslerini benim yüzümden aksatmana izin veremem."
"Ben de senin benim yüzümden ölmene izin veremem!"
Kendimi tutamayıp sesimi yükselttiğimde Efdal'in adımları durmuştu.
Arkamızdan Nazende hanımın ağlayış seslerini, Murat beyin doktoru ikna etme çabalarını duyabiliyordum. Efdal için bu son şanstı. Tedavi olmak zorundaydı ve ziyaret saati gibi bir saçmalık yüzünden bunun mahvolmasına izin veremezdik.
Doktorun yersiz inadını da anlamıyordum. Bir kural insan hayatından daha mı değerliydi yani?
"Ben seni okulda bile daha fazla görüyordum Arsen. Hiçbir şey değişmeyecek hatta daha çok vakit geçireceğiz diye söz vermiştin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölünce Sevemezsem Seni <𝓣𝓪𝓶𝓪𝓶𝓵𝓪𝓷𝓭ı>
Teen Fiction"Benden ne istediğinizin farkında mısınız siz Nazende Hanım?" "Bir anne olarak oğlumun mutluluğunu istiyorum. Arsen, Efdal seni çok seviyor. Benim oğlum ölüyor ve son zamanlarında yanında istediği tek kişi sensin. İsminin anlamını biliyor musun?" "K...
