Sonum belki en başımdır
Yollar karışmıştır
"Yeter artık Arsen. Bütün derslerden kalacaksın."
"Bir şey olmaz. Kendimi affettirmem lazım Efdal'e. İnatçı keçi ya kaç kere geldim konuşmaya çalıştım ne yüzüme bakıyor ne de doğru düzgün beni dinliyor. Her seferinde git diyor kovuyor beni, yüzsüz gibi sülük misali yapışıyorum fakat tık yok. Affetmiyor af et mi yor! "
"Arkadaşım olmasan affetmez inşallah derdim de kıyamıyorum sana gerizekalı. Nasıl saklarsın böyle bir şeyi bizden ya? Aslında bizim de seni affetmememiz gerekiyordu ama kankalık vazifesi gereği taktik vermemiz icap ettiğinden layığın olan tribi de atamadık. "
" Deniz'im Efdal beni bir affetsin de sonra siz istediğiniz kadar trip atın gıkım çıkmayacak. "
" Atacağız tabi de onu bunu boşver sen cidden ne yapacaksın finallerde? Birkaç güne başlayacak sen kitap açmadın. Zaten on gün kendini yedin durdun ondan önce yoğun bakım telaşı ondan önce doğum günü telaşı bir haftadan fazladır da affettirme çabası... Finallerden geçsen devamsızlıktan kesin kaldın. "
" Finallerde bilerek kalmayı düşünüyorum zaten. "
" Ne?! Kızım salak mısın? Neden be? "
" Finallerden geçsem eve dönmem gerekecek Deniz. Annemler finalleri de verdin daha ne yapıyorsun yurtta gel evine diyecekler ben ne diyeceğim?Kusura bakmayın sevgilim var burada onu bırakıp gelemem mi diyeceğim? Avrupalı değiliz kızım biz izin vermezler. Bütünlemeler, yaz okulu falan bir şeyler ayarlayacağım burda kalmak için işte."
" Sana hiçbir şey demiyorum artık. Yanmışsın kızım sen. Aşkın için eğitim hayatını geriye atmalar falan. Ohoo... Bir de diyorsun ki bin işik ildiğimi imin diğilim. He değilsin he! "
" Neyse neyse geldim ben hastaneye hadi kapatıyorum. "
Telefonu kulağımdan çekip kapattıktan sonra hastaneye girip Efdal'in olduğu kata çıkmaya başladım. Hastanedikiler doktorlardan çok beni görmeye başlamışlardı artık, o yüzden kimse yardım etmek için dönüp bakmıyordu bile.
Efdal'in odasının önüne geldiğimde elimde ki albümleri ve tatlı kutusunu düzeltip içeri girdim.
Efdal senin hakkında her şeyi bilmek istiyorum diyordu ki neredeyse her şeyi zaten kendi yöntemleri ile öğrenmişti. Bir tek çocukluğumu bilmiyordu o yüzden ben de fotoğraf albümümü anneme binbir zahmetle kargolatıp almıştım. Ona çocukluk anılarımı anlatacaktım.
Belki rezilliklerimi dinleyince yüzü biraz gülerdi.
Belki de şirin bebek fotoğraflarımla biraz onu yumuşatabilirdim.
Aşkta ve savaşta her yol mübah olduğu için deneyip duruyordum.
İçeri girmemle bana dönen iki kafaya gülümsedim. Efdal'in önünde ki koltukta bir hemşire oturuyordu.
"Yanlış bir zamanda mı geldim?"
"Evet canım yanlış zamanda geldin."
Başımı sallayıp çıkmak için hareketlenecekken bir saniye düşünüp yerimde kaldım.
"Efdal'in ilaç saati geçti. Psikolog değilseniz oturarak muayene de edemeyeceğinize göre neden yanlış zaman hemşire hanım?"
"Konuşuyorduk çünkü."
"Pardon?"
Sarışın kız gayet rahat bir şekilde karşımda yayılırken benim kaşlarım çatılmaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölünce Sevemezsem Seni <𝓣𝓪𝓶𝓪𝓶𝓵𝓪𝓷𝓭ı>
Teen Fiction"Benden ne istediğinizin farkında mısınız siz Nazende Hanım?" "Bir anne olarak oğlumun mutluluğunu istiyorum. Arsen, Efdal seni çok seviyor. Benim oğlum ölüyor ve son zamanlarında yanında istediği tek kişi sensin. İsminin anlamını biliyor musun?" "K...
