Unicode
"သားကြီး...ထယ်ယောင်း...မင်းညီလေးလေ နှုတ်ဆက်လိုက်လေ"
"အဟမ်းး...အမ်းး တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် hyungနဲ့ပေါ့ပေါ့ပါးပါး သူငယ်ချင်းလိုခင်မင်လို့ရပါတယ် ..a.. aigoo မင်းကလူချောလေးအဖြစ်ကြီးပြင်းလာတာပဲ...ဟမ်...hyungနဲ့မင်းနဲ့က ညီအကိုအရင်းတေမဟုတ်ပေမယ့် Hyungကို အကိုအရင်းလိုပဲသဘောထားပြီး ချစ်လို့ရပါတယ်"
"ဟု...ဟုတ်"
"သားငယ် ဂျောင်ကုလေး ခုမှဆေးရုံဆင်းတာဆိုတော့ပင်ပန်းလာရောပေါ့ သွားနားလိုက်လေ ညကျမှ အဖေတို့စကားအေးဆေးဝိုင်းဖွဲ့ပြောကြတာပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ဒါနဲ့ သား လုပ်စရာရှိတယ်ဆို အဲ့တာကရော"
"ဪ ဒီတိုင်း...သားကပျောက်သွားတာရှာမလို့ပါ ခုတော့ပြန်တွေ့ပါပြီ"
"ဪဪ ဟုတ်ပါပြီ...ကဲ သွားနားလေ သား"
"ဟုတ်ကဲ့ အဖေ"
"သားကြီးနဲ့ ဂျီမင်းလေး သားငယ်နေရမယ့်အခန်းလိုက်ပြပေးလိုက်လေ"
"ဟုတ်ကဲ့အဖေ"
အခန်းလိုက်ပြတော့ အခန်းကအပေါ်ထပ်မှာ ဂျီမင်းနဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့အိပ်ခန်း ဘေးကအခန်း
ဂျောင်ကု ဂျီမင်းလက်ကိုဆွဲကာ နံရံမှာခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကိုချုပ်ထားလိုက်တယ်
"ဂျီလေး ဘာတေဖြစ်ကုန်တာလဲကွာ (crying)"
ဂျောင်ကုကိုဆွဲဖယ်ပြီး ထိုးလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်း
"မင်းကဘာကိစ္စ ငါ့ယောက်ျားကိုထိရဲရတာလဲ"
"ဒါ ငါ့ကောင်လေး ပြီးတော့ မင်း...မင်း...ဂျီလေး သူဘယ်သူလဲသိလို့လား"
ထယ်ယောင်ခမျာမျက်စိပျက်မျကိနှာပျက်ဖြစ်သွားသည်
"ဂျောင်ကုရှီးးးအရင်ကကျနော်တို့ဘာတေပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ မေ့လိုက်ပါတော့ ဟုတယ် ကျနော် ကျနော်ချစ်ရတဲ့ဦးနဲ့ ဖောက်ပြန်နေခဲ့တာ အရင်ထဲက အဲ့တော့ဂျောင်ကုရှီးလည်းတစ်ခြားမိနိးခလေးနဲ့ဖောက်ပြန်ခဲ့တယ်ဆိုတော့ကျေပြီထားလိုက်ပါ"
"မဟုတ်ဘူး ဂျီ(crying) ကိုကိုပြောတာနားထောင်ပါဦး သူကဘယ်သူလဲဂျီ သိလို့လား"
YOU ARE READING
🖤𝗦𝗜𝗡𝗕𝗢𝗨𝗡𝗗🗝️
Fanfiction𝑉𝑀𝐼𝑁𝐾𝑂𝑂𝐾✓ •အသေလောင်ရမယ့်Ficဖြစ်ပါတယ် •စကားလုံးရိုင်းရိုင်းတေကြမ်းကြမ်းတေမကြိုက်တဲ့သူတေ၊ •အမှောင်ကိုမှသာမန်အမှောင်ပဲကြိုက်ပြီးအရမ်းပွင့်လင်းတာမကြိုက်တဲ့သူတေ၊ •အမှောင်ဖတ်ရတာမကြိုက်တဲ့Soft Stanတေ နဲ့ 21+ဆိုပေမယ့်ရှင်တို့ဖတ်ကြမှာသိတယ်ဆိုတော့ကာ...
