~Part 19~

1.6K 128 35
                                    

Unicode

မနက်ခင်းလင်းရောင်ခြည်နဲ့အတူဖွင့်ဟလာတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံ....

"အင်မ်းးးအ့စ် အောက်ကနာ...လိုက်...တာ..."

တစ်ခန်းလုံးလှည့်ပတ်ကြည့်တော့ ဒါအိမ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာသူသိသွားပြီ

ချက်ဂ်(တံခါးဖွင့်သံ)

အသံလာရာကိုထမကြည့်နိုင်သေး အောက်ကဒဏ်ကြောင့်ဖြစ်မည်

ဒါပေမယ့်ထကြည့်စရာတောင်မလို ဂျောင်ကုကိုမြင်လိုက်ထဲကသိလိုက်ပြီ

"ဂျီလေး နိုးပြီပဲ ထလို့ရလား....ကျာားးးလာပါအုံး ကိုကိုချီမယ်"

ဂျီမင်းလေးကိုချီဖို့လုပ်ရာ အိပ်ရာနိုးနိုးချင်းဆိုတော့ဂျီမင်းစရိုက်မှန်လေးကပေါ်သွားလိုက်သေးသည်

အကြောင်းမှန် ချီဖို့လက်လှမ်းလာသောဂျောင်ကုလက်လေးကိုပုတ်ထုတ်လိုက်ခြင်းပင်...

ဂျောင်ကုတစ်ယောက်ရုတ်တရတ်ဂျီမင်းအပြုအမူကြောင့်ကြောင်ပြီးကြည့်လိုက်တယ်

"ဂျီ..ဂျီလေးကိုကို့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား...ဟင်...ကိုကိုမနေ့ညကမထိန်းလိုက်နိုင်လို့ပါဂျီလေးကပြုစားလွန်းတော့"

ဂျီမင်းလည်းခုနကအပြုအမူကိုပြန်လည်ထိန်းသပ်လိုက်ပြီး

"အာ...စိတ်မဆိုးပါဘူးကိုကိုရဲ့...ဂျီလေးလည်း ဆေးမိသွားတော့...ဖြစ်သွားတာပေါ့ဒီလိုတေ...အ့စ်...အားပါးပါး နာလိုက်တာ"

"အရမ်းနာနေလား လာ ကိုကိုချီမယ်နော်"

"အွမ်း...ချီ"

ဂျောင်ကုလည်းဂျီမင်းကိုယ်လေးကိုဆွေ့ကနဲပွေ့ကာ ရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားတယ်

"ချိုးပေးရမလား"

"ဟ ကိုကိုကလည်း bathtub ထဲပဲထည့်ပေး ရေချိုးတာလောက်တော့ရပါတယ်နော်"

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ‌ချိုးပြီးတာနဲ့ခေါ်လိုက် ကိုကိုပြန်ပြီ လာချီခေါ်မယ်"

"ဟုတ် ဟီးဟီး"

"ဒါဆို ကိုကို မုန့်တေဝယ်လာတာသွားထည့်ထားလိုက်ဦးမယ်"

"ဟုတ်ကဲ့"

ဂျောင်ကုထွက်သွားတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် ဂျီမင်းရဲ့ဟန်ဆောင်အပြုံးများကွာကျသွားလေသည်

🖤𝗦𝗜𝗡𝗕𝗢𝗨𝗡𝗗🗝️Where stories live. Discover now