Unicode
*ခေါင်း...အ့...ဦး...ဦးရော?သားလေးရော? ဒါကြိုးတေလား စိတ်ရှုပ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ*
ကျွီ...
တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူဝင်လာတဲ့လူတစ်စု
ထိုလူတစ်စုရဲ့ရှေ့ဆုံးကခေါင်းဆောင်လိုလူကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ဂျီမင်းတစ်ယောက်ပါးစပ်အဟောင်းသား
"ဂျောင်ကု ဘယ်တုန်းကထောင်ကလွတ်လာတာလဲ"
"အိုးးးမရိုမသေနဲ့ ခုမှပြန်တွေ့တာကို နှုတ်ဆက်စကားကလည်း...? ခေါ်ပါဦး အရင်လို ကိုကို လို့"
"ငါ့ကိုလွှတ်ပေး"
"အသေးလေးကပြန်အော်တတ်နေပြီပဲ ဟက်"
"ဦး ဘယ်မှာလဲ ပြီးတော့သားလေး ထယ်မင်း ကော"
"ထွီ..."
ဘေးကိုတံတွေးပစ်ထွေးလိုက်တဲ့ဂျောင်ကု
"ရွံစရာပဲ နာမည်ကထယ်မင်းတဲ့လား"
"ဖြေစမ်းပါ ငါ့ယောက်ျားနဲ့ငါ့သားဘယ်မှာလဲ"
"ဂျီလေးရဲ့သားလေးကမရှိဘူးလေ ယောက်ျားကတော့ရှိတယ် ဒီမှာလေ"
သူ့ကိုယ်သူလက်ညှိုးထိုးပြလိုက်တဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်ဂျီမင်းအတော်လေးစိတ်ရှုပ်သွားရသည်
"နောက်ရမယ့်အချိန်မဟုတ်ဘူး ငါ့ကိုလွှတ်ပေးဂျောင်ကု"
"ရိုင်းလိုက်တာကွာ အကြီးကို ဒီမှာမင်းလေးသာလိမ္မာရင်ကိုကိုကလွှတ်ပေးမှာပေါ့...နော်"
"ဟင့်အင်း ငါ့ကိုလွှတ်ပေးပါ ဟင့်...အဟင့်"
"အိုးမိုးအငိုကတော့အရင်လိုသန်တုန်းပဲကိုး ကဲကဲ လွှတ်ပေးမယ်"
ကြိုးတွေကိုဖြည်ချပေးလိုက်တဲ့ဂျောင်ကု
ကြိုးဖြည်ပြီးပြီးချင်းအပြင်ပြေးထွက်ဖို့လုပ်ပေမယ့်ဂျောင်ကုကဂျီမင်းကိုပုခုံးမှဖက်ထားကာ လက်မောင်းကြီးများနှင့်ချုပ်နှောင်ထားသည်
"လွှတ်ပေးလေ"
"ကိုယ်မလွှတ်ချင်ဘူးကွာ ကိုကိုနဲ့တစ်ခါလောက်ပြန် -ိုးရအောင်လေ ကိုကိုထောင်ထဲမှာတုန်းကဘယ်လောက်ထိ ဂျီ့ဖင်လေးကိုမှန်းပြီး ထုခဲ့ရတာမသိဘူးမလား ဟင်"
YOU ARE READING
🖤𝗦𝗜𝗡𝗕𝗢𝗨𝗡𝗗🗝️
Fanfiction𝑉𝑀𝐼𝑁𝐾𝑂𝑂𝐾✓ •အသေလောင်ရမယ့်Ficဖြစ်ပါတယ် •စကားလုံးရိုင်းရိုင်းတေကြမ်းကြမ်းတေမကြိုက်တဲ့သူတေ၊ •အမှောင်ကိုမှသာမန်အမှောင်ပဲကြိုက်ပြီးအရမ်းပွင့်လင်းတာမကြိုက်တဲ့သူတေ၊ •အမှောင်ဖတ်ရတာမကြိုက်တဲ့Soft Stanတေ နဲ့ 21+ဆိုပေမယ့်ရှင်တို့ဖတ်ကြမှာသိတယ်ဆိုတော့ကာ...
