CHAPTER 7

500 17 0
                                    

CHAPTER 7

HER JOB AS a supervisor and a mother for Ashton is doing good. It was her routine for everyday and she's happy with it. She felt contentment everytime Ashton calls her Mamma. Ang malaman na naghihintay ito sa kanya sa pag-uwi niya tuwing tanghali at pagkatapos ng trabaho ay siyang nagpapalaho ng pagod sa sistema niya. After that, she will cooked something for them. As much as possible, she want it to be done by her. Kapag gipit siya sa oras, doon lang siya umo-order para sa kanilang dalawa. But if she have plenty of time, she always made sure that it's home made.

Her agreement with her boss is doing good as well. Ang hindi nga lang niya inaakala ay araw-araw pala ang pagbisita nito sa kanila. Napapahilot nalang siya sa sentido kapag natatagpuan ito sa harap ng kanyang apartment at hinihintay na papasukin niya. Everytime he tries to fetch him, she won't let him. Naiinis ito sa kadahilanang iyon pero pinagsawalang bahala nalang niya dahil hindi talaga p'wede.

Hindi kami p'wedeng makita ng empleyado niya na magkasama.

That's what she always remind to herself and it's effective. Hangga't maaari, she wanted to stay what she always do in her everyday life with Ashton. Hanggang doon nalang 'yon. At akala ko ba sobrang busy ng boss ko na 'yon? Bakit araw-araw pa talaga itong bibisita?

Katulad nalang ngayon. Halos mapapikit na siya sa gigil nang makita itong nasa labas ng apartment at may dala pa talagang palumpon ng rosas. She admit that she appreciate him visiting in her apartment to be with his son but what about his work? Alam niyang busy talaga itong tao at nananatili pa ito sa kanyang apartment ng ilang oras bago umalis at magtrabaho.

"So? What are you up to this time?"

Nakapameywang na tanong niya habang nakasandal sa hamba ng pintuan. His gaze raked to her body and Sasha felt embarrass at that. Not because of his gaze but because of what she was wearing. Naka spaghetti tops at short shorts lang siya habang nakasuot ng apron kaya sa paningin ng kanyang boss ay mukhang wala siyang suot bukod sa apron.

"Are you nake—"

"Nope." Mabilis na umiling siya. "I'm wearing something so answer me. Wala ka bang trabaho?"

It's weekend and it's her day off but her boss is a boss and she know that he has lots of work to do. Kaya ano na namang ginagawa nito dito? Kakabisita lang nito kagabi tapos ngayon.. nandito na naman sa harap ng apartment niya.

"I have works but my company will go on without me." He shrugged. "and I'm here to visit my son."

"Kagabi nandito ka rin." Sansala niya sa iba pang sasabihin nito. "I know that your company will go on without you but you have to be there. Tsaka mamamasyal kami ni Ashton kaya aalis kami mayamaya."

"Great. Can I accompany you two?"

Pasimpleng napahilot siya sa sentido. Mukhang wala naman siyang magagawa kahit ilang ulit niya itong ipagtabuyan.

"Fine. Pumasok ka." Nilakihan niya ang pagkakabukas ng pinto at hinayaan itong pumasok sa loob. "kumain ka na?"

"Not yet." Huminto ito at pumihit paharap sa kanya at inabot ang hawak nitong
palumpon ng oras. "this is for you."

Sasha blinked her eyes. She was actually startled and her heart were beating so loud and fast.

"P-Para sa akin?" Itinuro niya ang sarili para siguraduhin na tama ba ang pandinig niya.

Her boss doesn't do this kind of stuff to her until now. Sanay na siyang bumisita ito na may dalang pagkain pero ang makitang may dala itong bulaklak na para sa kanya ay nakakagulat. Sariwa pa nga sa isip niya kung ano ang naging pakikitungo nito sa kanya. Is this his way of saying sorry to her? Kasi hindi nito kayang sabihin ang katagang 'yon? Probably.

UNBEKNOWN FEELINGSWhere stories live. Discover now