A Vampires' Girl (Editing)

Chapter ThirtyTwo

A VAMPIRES' GIRL
by milmarcel

Chapter ThirtyTwo

     Dianara's POV

      Unti-unting tumulo ang mga luha ko. Ilang beses na ba akong umiyak? Ito lang ba ang kayang gawin ng isang tulad ko? ba--bakit palagi nalang akong iniiwan ng taong m--mahal ko? oo mahal ko si Luhan.. at hindi ko alam kung paano. basta isang araw m--mahal ko na siya. kaya sobra akong nalulungkot dahil sa nangyari.

     Mabigat na inihakbang ko ang aking mga paa, palapit sa higaan kung saan nakahimlay ang katawan ni Luhan. T--talaga bang wala na s'ya? Talaga bang iniwan na niya kami?

   a-ako??

     Pero...

     

    Napamulat ang mga mata kong mamasa masa dahil sa kaunting luha. Parang ayaw kong bumangon saking pagkakahiga. nanghihina ako sa tuwing naaalala ko kung paano makita ang ginawa ni Dominiro kay...

     "Luhan" mahinang usal ko.

  Nagulat ako ng tumambad saking harapan ang mga mukha ng lalaking  nagligtas sakin..

     "Ayos ka na?" tumingin ako kay Xuimin na nakahawak sa mga balikat ko..

    matagal narin ng huli ko s'yang nakita..sila, at sobra ko silang na-miss!

     pero agad nawala ang ngiti ko ng muli kong maalala ang nangyari..

      tuluyan ko ng ibinangon ang aking sarili sa pagkakahiga. Inilibot ko ang aking paningin sa buong silid dahilan lang para lalo akong malungkot. Wala s'ya dito... ibog sabihin wala na talaga siya?

     ..hindi ko tuloy napigilan ang pagtulo ng aking mga luha. dahil sakin nahirapan s'ya! ng dahil sakin  w---w-wal--a na s'ya!

      "May masakit ba sayo?" tanong ni Sehun marahil napansin nito ng pagtulo ng aking luha. ..

    Pero umiling lang ako. wala akong nararamdaman na kahit na anong masakit sa katawan. Tanging dito lang sa dibdib ang masakit.

      "..si luhan?" mahina kong banggit. nahihiya ako sa kanila dahil sakin nawalan sila ng kaibigan..ng kapatid. Ako dapat ang sisihin sa pagkawala niya!

     Umupo ako at sinubsob ang aking mukha saking tuhod.. humagulgol ako na parang wala ng bukas..  pero dahil sa nararamdaman ko ngayon mas gugustuhin ko pang wala ng ngang bukas na dumating.

 

     "Sorry... dahil sakin ....wala na s'ya" patuloy parin ang aking pagiyak, ni hindi ko magawang tumingin sa kanila.

     "buhay s'ya.." bigla akong nag-angat ng tingin kay Tao. nakatingin siya sakin. Huh? anong ibig niyang sabihin?  Magtatanong na sana ako...

      ng umiwas ito ng tingin sakin at tumingin sa may pinto.. kaya tumingin 'rin ako doon.

     At hindi ako makapaniwala saking nakikita.  Siya ba talaga yun? Buhay ba talaga s'ya? hindi ko namalayang nakababa na pala ako sa kama at unti-unti ng lumapit sa lalaking nakatayo sa may pintuan.

      "LUHAN!!" sigaw ko ng tuluyan na akong nakalapit sa kanya.  totoo lahat ng aking nakikita. hahawakan ko sana siya ng may biglang magsalita sa may gilid.

      "Sa wakas nagising ka na.. i'm Nutella, Luhan's Girlfriend."

    Bigla akong Napatanga at parang nilipad ang isip ko ng isang malakas na hangin dahilan para hindi ko maintindihan ang kanyang sinabi.